آزمایشات خون کرونا

اکثر آزمایشات مربوط به کرونا COVID-19 شامل نمونه گیری توسط سواب از پشت بینی ، گلو یا هر دو است. اما برخی آزمایشات برخلاف موارد معروف نیاز به نمونه خون دارد.

هدف آزمایشات خون کرونا این است که بفهمیم آیا فردی مبتلا به سندرم تنفسی حاد شدید کروناویروس (یا SARS-CoV-2) یا همان کرونا بوده است یا تا به حال مبتلا شده است یا خیر.

انواع آزمایشات خون کرونا

آزمایش مولکولی یا آنتی ژن

یک آزمایش مولکولی یا آنتی ژن می تواند به شما بگوید که آیا فرد در حال حاضر صرف نظر از این که علائم خاصی داشته باشد عفونت دارد یا خیر.


در خصوص آزمایش مولکولی بیشتر بدانیم


آزمایش سرولوژی یا آنتی بادی

آزمایش سرولوژی یا آنتی بادی نشان می دهد که آیا بدن آنتی بادی هایی نسبت به ویروس دارد یا خیر.

این آزمایش نمی تواند منبع معتبری برای نشان دادن این مورد باشد که آیا فرد دارای عفونت کرونای فعال است یا خیر. اگر آنتی بادی وجود داشته باشد ، نشان می دهد که بدن قبلاً با SARS-CoV-2 برخورد کرده است.

این مقاله نحوه آزمایش COVID-19 ، آزمایشات موجود ، زمان انجام آزمایش و نحوه یافتن آن را بررسی می کند.


در خصوص آزمایش سرولوژی بیشتر بدانیم


آزمایشات مولکولی

آزمایشات مولکولی به دنبال علائم عفونت فعلی هستند. یک آزمایش معتبر برای یافتن مولکول ویروس COVID-19 ، آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز زمان واقعی (RT-PCR) است.

گاهی اوقات به این آزمایش تقویت اسید نوکلئیک نیز گفته می شود.

فردی که آزمایش مولکولی انجام می دهد ، معمولاً با استفاده از یک سواب پنبه ای بلند ، از پشت حلق ، بینی یا هر دو نمونه می گیرد.


در خصوص تست PCR بیشتر بدانیم


آزمایش RT-PCR

در این آزمایش یک متخصص مراقبت های بهداشتی نمونه ای را از شما جمع آوری کرده و برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می کند.

این تجزیه و تحلیل می تواند نشانه های مواد ژنتیکی ویروس را در نمونه تشخیص دهد.

اگر دو ژن SARS-CoV-2 مشخص شود ، این آزمایش می تواند تشخیص COVID-19 را تأیید کند. اگر فقط یک مورد را شناسایی کند ، نتیجه ای نامشخص ایجاد می کند.


در خصوص نمونه گیری در منزل تست کرونا بیشتر بدانیم


آزمایشات سرولوژی

این ها آنتی بادی ها را که بدن برای مبارزه با SARS-CoV-2 تولید می کند، تشخیص می‌دهند. آنتی بادی ها در خون و بافت هرکسی که از کرونا COVID-19 بهبود یافته است وجود دارد.

آزمایشات سرولوژی نیاز به نمونه خون دارد.

این آزمایشات در حالی که شاخص های مفیدی برای عفونت SARS-CoV-2 هستند ، ممکن است آنتی بادی های تولید شده برای مبارزه با انواع دیگر ویروس کرونا را نیز تشخیص دهند.

بنابراین اگر نتیجه مثبت باشد ، لزوما به این معنا نیست که فرد مبتلا به COVID-19 بوده است.

آیا آزمایشات خون کرونا دقیق هستند؟

همانطور که FDA می گوید هیچ آزمایشی 100٪ قابل اعتماد نیست و ممکن است نتیجه منفی کاذب یا مثبت کاذب داشته باشد.

این شرایط ممکن است در صورتی رخ دهد که فرد آزمایش را اشتباه انجام دهد یا خیلی زود پس از قرار گرفتن در معرض ویروس از آن استفاده کند.

اگر فردی نتیجه مثبتی داشته باشد ، احتمال ابتلای وی به کووید -19 زیاد است. آنها باید اقدامات احتیاطی مانند جداسازی و نظارت بر علائم را انجام دهند.

اگر نتیجه منفی باشد اما فرد علائم داشته باشد ، باید جدا شود. نتیجه آنها ممکن است منفی کاذب باشد.

تست های آنتی ژن ممکن است از دقت کمتری نسبت به آزمایش های RT-PCT برخوردار باشند.

 FDA خاطرنشان می کند که اگر فردی علائم داشته باشد اما از آزمایش آنتی ژن نتیجه منفی بگیرد ، ممکن است ایده خوبی باشد که آزمایش RT-PCR انجام شود و خود را قرنطینه کنند.

اگر فردی نتیجه منفی داشته باشد و هیچ علامتی نداشته باشد ، نیازی به قرنطینه شدن ندارد ، اما باید همچنان در محافل عمومی از ماسک صورت استفاده کند و فاصله فیزیکی را رعایت نماید.

مثبت یا منفی بودن نتیجه آزمایش آنتی بادی ، اقدامات احتیاطی مانند زدن ماسک صورت را ادامه دهید. نتیجه ایمنی را تضمین نمی کند و به این معنی نیست که فرد نمی تواند ویروس را منتقل کند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) توصیه می کند که در صورت مثبت بودن ویروس در تماس ، مخاطبین آنها باید 14 روز در خانه بمانند.

با این حال ، این امر برای افرادی که کاملاً واکسینه شده اند و هیچ علامتی ندارند یا افرادی که در 3 ماه گذشته از COVID-19 بهبود یافته اند ضروری نیست.

چه زمانی باید آزمایش کرونا بدهید؟

همانطور WHO می گوید ، افرادی باید آزمایش بدهند که:

  • علائم کرونا COVID-19 مانند سرفه یا تب دارند.
  • در مجموع 15 دقیقه در روز از فردی که تست مثبت دارد ، در فاصله 2 متری بوده اند.
  • در محیطی قرار گرفته اند که ممکن است در معرض افراد مبتلا قرار گرفته باشد ، مانند قطار شلوغ.
  • بخش مراقبت های بهداشتی .

افراد در موارد زیر نیازی به آزمایش ندارند:

  • کاملاً در برابر COVID-19 واکسینه شده‌اند ، حتی اگر در معرض فردی با عفونت زمینه ای قرار گرفته باشند.
  • آزمایش مثبت بوده و طی 3 ماه گذشته از عفونت بهبود یافته است – مگر اینکه علائم جدیدی را نشان دهند.

خلاصه

دسترسی به امکانات آزمایش در سال گذشته در بسیاری از کشورها به میزان قابل توجهی گسترش یافته است. در ایران نیز بسیاری از انواع آزمایش در حال حاضر در دسترس هستند.

دو نوع اصلی عبارتند از آزمایشات تشخیصی ، معمولاً شامل سواب ، و آزمایش آنتی بادی ، که معمولاً به نمونه خون نیاز دارد. یک آزمایش تشخیصی می تواند نشان دهد که فرد مبتلا به عفونت SARS-CoV-2 فعلی است یا خیر ، و یک آزمایش آنتی بادی می تواند نشان دهد که آیا در گذشته مبتلا بوده و بهبود یافته است یا خیر.

منبع: Medical News Today

آزمایش GFR یا میزان فیلتراسیون گلومرولی

آزمایش GFR یا میزان فیلتراسیون گلومرولی آزمایشی است که میزان عملکرد کلیه ها را بررسی می کند.

کلیه ها دارای فیلترهای کوچکی به نام گلومرول هستند. این فیلترها به حذف مواد زائد و مایع اضافی از خون کمک می کند.

آزمایش GFR تخمین می زند که چقدر خون در هر دقیقه از این فیلترها عبور می کند.

GFR را می توان مستقیماً اندازه گیری کرد ، اما این یک آزمایش پیچیده است که به آزمایشگاه تخصصی نیاز دارد. بنابراین GFR اغلب با استفاده از آزمایشی به نام eGFR تخمین زده می شود.

نحوه حساب GFR نوعی فرمول ریاضی است که میزان فیلتراسیون را با استفاده از برخی یا همه اطلاعات زیر در مورد شما تخمین می زند:

  • نتایج آزمایش خون که کراتینین ، یک محصول زاید فیلتر شده توسط کلیه ها را اندازه گیری می کند
  • سن
  • وزن
  • قد
  • جنسیت
  • سابقه خانوادگی

eGFR یک آزمایش ساده است که می تواند نتایج بسیار دقیقی را ارائه دهد.

نامهای دیگر: برآورد GFR ، eGFR ، میزان فیلتراسیون گلومرولی محاسبه شده ، cGFR

آزمایش GFR برای چه تجویز می شود؟

از تست GFR برای تشخیص بیماری کلیه در مراحل اولیه ، زمانی که بیشتر قابل درمان است ، استفاده می شود.

آزمایش GFR ممکن است برای نظارت بر افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه (CKD) یا سایر شرایطی که باعث آسیب کلیه می شود ، استفاده شود. اینها شامل دیابت و فشار خون بالا است.

چرا به آزمایش GFR نیاز دارم؟

مراحل اولیه بیماری کلیوی معمولاً علامتی ایجاد نمی کند. اما اگر در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری کلیوی هستید ، ممکن است به آزمایش GFR نیاز داشته باشید. عوامل خطر عبارتند از:

  • دیابت
  • فشار خون بالا
  • سابقه خانوادگی نارسایی کلیه

مرحله بعدی بیماری کلیوی علائم ایجاد می کند. بنابراین اگر علائم زیر را دارید ممکن است به آزمایش GFR نیاز داشته باشید:

  • ادرار کردن بیشتر یا کمتر از حد معمول
  • خارش
  • خستگی
  • تورم در بازوها ، پاها یا پاهای شما
  • گرفتگی عضلات
  • تهوع و استفراغ
  • از دست دادن اشتها

در طول آزمایش GFR چه اتفاقی می افتد؟

یک متخصص آزمایشگاه یا مراقبت های بهداشتی با استفاده از یک سوزن کوچک نمونه خون را از رگ بازوی شما می گیرد. پس از قرار دادن سوزن ، مقدار کمی خون در لوله آزمایش یا ویال جمع آوری می شود.

وقتی سوزن داخل یا بیرون می رود ممکن است کمی احساس سوزش کنید. این کار معمولاً کمتر از پنج دقیقه طول می کشد.

برای آزمایش GFR چه کاری باید انجام دهم؟

ممکن است لازم باشد چند ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشید (نه بخورید و نه بنوشید) یا از خوردن برخی غذاها اجتناب کنید. در صورت وجود دستورالعمل خاصی که باید رعایت شود ، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما اطلاع می دهد.

آیا آزمایش خطری دارد؟

خطر بسیار کمی برای انجام آزمایش خون وجود دارد. ممکن است در نقطه ای که سوزن در آن قرار داده شده اند احساس درد یا کبودی کنید ، اما اکثر علائم به سرعت از بین می روند.

تفسیر نیجه آزمایش GFR

نتایج GFR شما ممکن است یکی از موارد زیر را نشان دهد:

  • طبیعی است – احتمالاً بیماری کلیوی ندارید
  • زیر حد طبیعی – ممکن است بیماری کلیوی داشته باشید
  • بسیار کمتر از حد طبیعی – ممکن است نارسایی کلیه داشته باشید

اگر در مورد نتایج خود سوالی دارید ، با ارائه دهنده خدمات درمانی صحبت کنید.

آیا چیز دیگری وجود دارد که باید در مورد آزمایش GFR بدانم؟

اگرچه آسیب به کلیه ها معمولاً دائمی است ، اما می توانید برای جلوگیری از آسیب بیشتر اقدامات لازم را انجام دهید. مراحل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • داروهای فشار خون
  • داروهای کنترل قند خون در صورت ابتلا به دیابت
  • تغییر در شیوه زندگی مانند ورزش بیشتر و حفظ وزن سالم
  • محدود کردن مصرف الکل
  • ترک سیگار

اگر بیماری کلیه را به موقع درمان کنید ، ممکن است بتوانید از نارسایی کلیه جلوگیری کنید. تنها گزینه های درمانی نارسایی کلیه دیالیز یا پیوند کلیه است.

منبع: Mayoclinic

آزمایش خون می تواند ساعت داخلی بدن را نشان دهد

از آنجایی که تحقیقات بیشتر نقش ساعت داخلی بدن ما را که به عنوان ریتم شبانه روزی شناخته می‌شود، در همه چیز از ایجاد زوال عقل، تا افزایش وزن تا ترویج رشد تومور، تاثیر نشان می‌دهد.

مطالعات در حال نشان دادن این است که چگونه می‌توانیم ساعت بدن را از طریق آزمایش خون ساده بررسی کنیم.

تیمی در دانشگاه کلرادو (CU) بولدر اکنون تکنیک جدیدی را ارائه کرده‌اند که در کنار آن بسیار دقیق است.

دلیل خواب آلودگی ما در شب و بیدار شدن طبیعی از صبح به ساعت مرکزی مرکزی مغز مربوط می‌شود که چرخه های ۲۴ ساعته را در تمام سلول های بدن تنظیم می‌کند.

این ریتم شبانه روزی بین افراد متفاوت است، به همین دلیل است که برخی از افراد جغد شب هستند و برخی دیگر زودتر بیدار می‌شوند، یا چرا دیگران از چرت بعد از ظهر روی مبل لذت می‌برند.

تحقیقات در حال پیوند دادن ریتم شبانه روزی با طیف وسیعی از پیامدهای سلامتی در انسان است.

این شامل چگونه اختلالات می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر و رشد تومور را افزایش دهد

، همراه با مطالعاتی که نشان می‌دهد چگونه تجویز داروهای خاص سرطان در صبح می‌تواند موثرتر باشد یا اینکه چگونه خوردن پروتئین در صبحانه در مقایسه با روزهای بعد می‌تواند منجر به رشد بهتر ماهیچه ها شود.

امید است که این بینش ها بتواند پایه و اساس دوره جدیدی از پزشکی شخصی را ایجاد کند، جایی که درمان و رژیم های سلامتی بهتر برای افراد مناسب است.

کریستوفر دپنر، نویسنده ارشد می‌گوید:

اگر بتوانیم ساعت شبانه روزی هر فرد را درک کنیم، می‌توانیم به طور بالقوه زمان مطلوب روز را برای خوردن یا ورزش یا مصرف دارو برای آنها تجویز کنیم.

امروزه استاندارد طلایی برای اندازه گیری ساعت داخلی بدن یا مشاهده اینکه بدن در چه ساعتی بر خلاف آنچه شما می‌گویید، به عنوان ارزیابی ملاتونین با نور کم شناخته می‌شود.

برای انجام این کار، افراد در یک فضای تاریک باقی می‌مانند و نمونه های ساعتی خون و بزاق را برای اندازه گیری هورمون ملاتونین ارائه می‌دهند، که هنگام خواب و بیدار شدن به بدن سیگنال می‌دهد.

دپنر می‌گوید:

اگر بخواهیم زمان و ریتم شبانه روزی یک فرد را تنظیم کنیم، باید بدانیم که آن زمان چیست. در حال حاضر، ما راهی آسان برای انجام این کار نداریم.

دانشمندان امیدوارند روشهای کاربردی تری برای خواندن ساعت بدن بیمار ایجاد کنند که می‌تواند در مراقبت های معمول استفاده شود و آزمایشات خون نیز به عنوان یک راه حل امیدوار کننده در حال شکل گیری است.

محققان با استفاده از نمونه های خون برای سنجش فعالیت ژنهایی که به تنظیم ریتم شبانه روزی یا اندازه گیری پروتئین های خاص کمک می‌کنند و در این زمینه دست به دست هم داده‌اند، اما تیم CU Boulder رویکرد متفاوتی را به نام متابولومیک اتخاذ کرده است.

دانشمندان برای مطالعه خود ۱۶ داوطلب را انتخاب کردند که ۱۴ روز را در آزمایشگاه خواب گذراندند و آزمایشات ساعتی خون را برای ارزیابی ملاتونین ارائه کردند.

در همان زمان، محققان سطح ۴۰۰۰ متابولیت مختلف در خون آنها، از جمله اسیدهای آمینه، ویتامین ها و اسیدهای چرب را ارزیابی کردند.

سپس از الگوریتم یادگیری ماشین برای شناسایی مجموعه ای از این متابولیت هایی که با مراحل مختلف ساعت شبانه روزی مرتبط بودند استفاده شد.

با استفاده از این اثر انگشت مولکولی برای پیش بینی مرحله شبانه روزی از یک نمونه، تیم دریافتند که این امر به طور شگفت انگیزی دقیق است.

دپنر می‌گوید:

“تقریباً یک ساعت از استاندارد طلا برای گرفتن خون در هر ساعت از شبانه روز گذشته بود.”

این تیم موفق شد این تکنیک را به گونه ای اصلاح کند که فقط نیاز به جستجوی ۶۵ متابولیت داشته باشد، اما می‌گویند که باید بیشتر تنگ شود تا از نظر تجاری مقرون به صرفه باشد.

علاوه بر این، مشکلات دیگری وجود دارد که باید قبل از انتقال فناوری به آزمایشگاه حل شود، مانند این واقعیت که وقتی افراد به خوبی استراحت می‌کردند و اخیراً غذا نخورده بودند، بسیار دقیق تر بود.

با این حال، محققان از نتایج امیدوار کننده اولیه شگفت زده شده‌اند.

دپنر می‌گوید: ما در مراحل ابتدایی توسعه این نشانگرهای زیستی برای ریتم شبانه روزی هستیم، اما این مطالعه امیدوار کننده نشان می‌دهد که می‌توان آن را انجام داد. این یک گام مهم در جهت هموارسازی راه برای درمان شبانه روزی – برای ارائه درمان مناسب است.

منبع: BaMed

هیستوپاتولوژی

هیستوپاتولوژی چیست؟

هیستوپاتولوژی تشخیص و مطالعه بیماری‌های بافت است و شامل بررسی بافت‌ها یا سلول‌ها زیر میکروسکوپ است. به عبارت دیگر هیستوپاتولوژی بررسی بافت‌های بیولوژیکی به منظور مشاهده ظاهر سلول‌های بیمار با جزئیات میکروسکوپی است.

هیستوپاتولوژی معمولاً همراه بیوپسی که شامل برداشتن یک نمونه کوچک از بافت است و معمولاً توسط یک پاتولوژیست (آسیب شناس) انجام می شود.

پاتولوژیست ها مسئول تشخیص بافت و کمک به پزشکان در مدیریت مراقبت از بیمار هستند.

چرا هیستوپاتولوژی مهم است؟

اهمیت هیستوپاتولوژی را نمی توان نادیده گرفت – این رشته برای درک و تشخیص بیمار‌ی ها کاملاً حیاتی است ، که در نهایت گزینه های درمانی را در اکثر موارد انتخاب و پیشرفت می دهد.

در جایی که چیزهای کمی درک می شود ، کار خستگی ناپذیر در آزمایشگاه به این معنی است که می توان درک دقیق تری ایجاد کرد و در نهایت لحظات بهتری متولد شود.

مراحل هیستوپاتولوژی

هیستوپاتولوژی شامل تهیه اسلایدهای بافت شناسی است ، که مسلماً اصلی ترین عنصر این فرایند است. این اسلایدها چیزی هستند که در نهایت زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرند ، بنابراین آماده سازی دقیق آنها کار مهمی نیست.

تهیه اسلایدهای بافت شناسی معمولاً یک فرآیند پنج مرحله ای است. این مراحل عبارتند از:

  • تثبیت
  • پردازش
  • جاسازی
  • برش
  • رنگ آمیزی

اهمیت برش یا بخش بندی در هیستوپاتولوژی

برش یا بخش بندی بسیار مهم است زیرا باید برش های نازک به اندازه کافی تهیه شود تا امکان مشاهده واضح و دقیق جزئیات سلول های کوچک بوجود بیاید.

میکروسکوپ الکترونی یا میکروسکوپ نوری هر دو ریز ساختار بافت را تجزیه و تحلیل می کنند.

تقسیم بندی معمولاً شامل استفاده از ابزارهایی به نام میکروتوم است – که در صورت نیاز به بخش‌های یخ زده می توان آنها را با واحدهای انجماد یا کرایواستات ترکیب کرد – که اندازه آنها را به عنوان میکرون (میکرومتر) برش می دهند و ضخامت برش های مورد نیاز بسته به تکنیک های تجزیه و تحلیل و عوامل دیگر متفاوت است.

نقش هيستوپاتولوژيست

پاتولوژیست ها ( آسیب شناسان ) پزشکانی هستند که با سایر تخصص های بالینی همکاری نزدیک دارند.

آنها می توانند با بررسی تکه کوچکی از بافت (بیوپسی) پوست ، کبد ، کلیه یا اندام دیگر به تشخیص برسند.


در خصوص بیوپسی بیشتر بدانید


آنها با دقت بسیار بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می کنند و به دنبال تغییراتی در سلول ها هستند که ممکن است علت بیماری بیمار را توضیح دهد.

بسیاری از متخصصین بافت شناسی در اندام های خاصی مانند کبد یا پوست ، کالبد شکافی (“برش” یا “پیرایش”) بافت ها را برای مشاهده روزانه زیر میکروسکوپ تخصص دارند.

برای نمونه های بزرگ ، مانند نمونه های روده یا سینه پس از عمل جراحی ، آنها را برای انتخاب مناسب ترین مناطق برای بررسی زیر میکروسکوپ ، جدا می کنیم.

متخصصین آسیب شناسی گزارش هایی در مورد نمونه ها می نویسند ، از ادبیات (یافته های تحقیق گذشته و فعلی) مشورت می گیرند و بسیاری نیز مسئولیت های آموزشی و تحقیقاتی را بر عهده دارند.

آنها همچنین در جلسات چند رشته ای شرکت خواهند کرد تا یافته های آنها با سایر پزشکان مورد بحث قرار گیرد. سپس درمانها با جزئیات برنامه ریزی شده و برای هر بیمار طراحی می شود.

آسیب شناسان همچنین مستقیماً با بیماران کار می کنند ، به عنوان مثال ، آنها ممکن است روش هایی مانند آسپیراسیون با سوزن ظریف را در کلینیک های سر و گردن یا سینه انجام دهند.

آنها به طور فزاینده ای مسئولیت کلیدی برای غربالگری سرطان ، به خصوص برای سرطان سینه ، روده و دهانه رحم ، با برنامه های دیگر در آینده نزدیک انتظار می رود.

تشخیص سرطان

پاتولوژیست ها بصورت اختصاصی خدمات تشخیص سرطان را ارائه می دهند.

آنها سلول ها و بافت های برداشته شده از “توده ها و برجستگی” های مشکوک را کنترل می کنند ، ماهیت این ناهنجاری را شناسایی می کنند و در صورت بدخیمی ، اطلاعاتی را در مورد نوع سرطان ، درجه آن و در برخی از سرطان ها ، واکنش آن به برخی درمان ها ارائه می دهند.

با استفاده از تکنیک های پیچیده تصویربرداری ، بافت بیوپسی را می توان از محل هایی که قبلاً غیرقابل دسترسی بودند مانند لوزالمعده یا صفاق صفراوی (پشت صفاق ، غشای پوشاننده حفره شکم) جمع آوری کرد.

سپس بافت ، قبل از بررسی در زیر میکروسکوپ ، پردازش می شود. در برخی شرایط محدود با استفاده از تکنیک های خاص ، نمونه را می توان بلافاصله بررسی کرد.

با پیشرفت های سریع در حال تغییر در آسیب شناسی مولکولی ، آسیب شناسان با تکنیک های جدیدی مانند هیبریداسیون درجا فلورسانس پیشرو هستند.

استفاده از روش های (FISH) و واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) ، برای ترسیم مواد ژنتیکی در بافتها یا تومورها ، که در مدیریت بسیاری از سرطانها ضروری است.

بافت شناسان همچنین سلول ها را در اسمیر ، آسپیرات یا مایعات بدن (سیتوپاتولوژی) ، به عنوان مثال در ادرار یا اسمیر سرویکس بررسی می کنند.

سایر فوق تخصص ها شامل آسیب شناسی پزشکی قانونی ، آسیب شناسی عصبی و آسیب شناسی کودکان است.

تفسیر نتیجه آزمایش غربالگری سرطان دهانه رحم

دو نوع آزمایش غربالگری سرطان دهانه رحم وجود دارد که می‌تواند به جلوگیری از سرطان دهانه رحم کمک کند یا آن را زود تشخیص دهد.

  • آزمایش پاپ (یا تست پاپ اسمیر) به دنبال پیش تعیین کننده ها ، تغییرات سلولی در دهانه رحم است که در صورت عدم درمان مناسب ، ممکن است به سرطان دهانه رحم تبدیل شود.
  • آزمایش HPV به دنبال ویروسی (ویروس پاپیلومای انسانی) است که می تواند باعث این تغییرات سلولی شود.

تست پاپ برای تمام خانم های بین سنین 21 تا 65 سال توصیه می شود. اگر 30 سال یا بیشتر دارید ، می توانید فقط تست پاپ ، آزمایش HPV یا هر دو آزمایش را با هم انجام دهید.

نتیجه تست پاپ

نتیجه آزمایش پاپ می تواند طبیعی ، نامشخص یا غیرطبیعی باشد.

نتیجه طبیعی تست پاپ

نتیجه طبیعی (یا “منفی”) به این معنی است که هیچ تغییری در سلول در دهانه رحم شما مشاهده نشده است. این خبر خوبی است. اما در آینده باید آزمایش غربالگری سرطان دهانه رحم یا تست پاپ را ادامه بدهید.

تغییرات جدید سلول می تواند در آینده در دهانه رحم شما ایجاد شود.

پزشک ممکن است به شما بگوید که در صورت انجام آزمایش پاپ ، می توانید سه سال منتظر آزمایش غربالگری بعدی خود باشید.

اگر شما آزمایش HPV را نیز دریافت کرده اید و نتیجه منفی است ، ممکن است پزشک به شما بگوید که می توانید پنج سال منتظر آزمایش غربالگری بعدی خود باشید.

نتیجه نامشخص تست پاپ (ASC-US)

به طور معمول نتایج آزمایش پاپ مشخص نیست. پزشک ممکن است از کلمات دیگری برای توصیف این نتیجه استفاده کند ، مانند مبهم ، غیرقطعی ، یا ASC-US.

همه اینها به یک معنی هستند – یعنی به نظر می رسد سلول‌های دهانه رحم شما غیر طبیعی هستند اما مشخص نیست که مربوط به HPV است.

این نتیجه می تواند مربوط به تغییرات زندگی مانند بارداری ، یائسگی یا عفونت باشد.

آزمایش HPV می تواند کمک کند تا دریابید که آیا تغییرات سلول شما مربوط به ویروس HPV است یا خیر. از پزشک خود بپرسید که بعد چه کاری باید انجام دهد.


فیبروم و کیست تخمدان – آزمایشات تشخیصی را به تاخیر نیاندازید


نتیجه غیر طبیعی تست پاپ

نتیجه غیرعادی به این معنی است که تغییرات سلولی در دهانه رحم شما پیدا شده است. این نتیجه معمولاً به معنای سرطان دهانه رحم نیست.

تغییرات غیر طبیعی در دهانه رحم شما به احتمال زیاد ناشی از عفونت ویروس HPV است.

تغییرات ممکن است جزئی (درجه پایین) یا جدی (درجه بالا) باشد. بیشتر اوقات ، تغییرات جزئی به خودی خود به حالت عادی برمی گردند.

اما تغییرات جدی تر اگر از بین نروند ، می توانند به سرطان تبدیل شوند. تغییرات جدی تر اغلب “پیش سرطانی” نامیده می شوند زیرا هنوز سرطان نیستند ، اما با گذشت زمان می توانند به سرطان تبدیل شوند.

در موارد نادر ، آزمایش پاپ تست غیر طبیعی نشان می دهد که شما ممکن است سرطان داشته باشید. برای اطمینان به آزمایشات دیگری نیز احتیاج دارید. هرچه زودتر سرطان دهانه رحم را تشخیص دهید ، درمان آن آسان تر است.

نتیجه آزمایش HPV

نتیجه آزمایش HPV می تواند مثبت یا منفی باشد.

نتیجه آزمایش HPV منفی

آزمایش HPV منفی به این معنی است که شما ویروس HPV ندارید که با سرطان دهانه رحم مرتبط باشد. پزشک ممکن است به شما بگوید که می توانید پنج سال بعد آزمایش غربالگری دیگر باشید.

نتیجه آزمایش HPV مثبت

آزمایش HPV مثبت به این معنی است که شما یک نوع ویروس HPV دارید که ممکن است با سرطان دهانه رحم مرتبط باشد. این بدان معنا نیست که شما اکنون سرطان دهانه رحم دارید. اما این صرفاً می تواند یک هشدار باشد. برای تعیین مرحله بعدی ممکن است نوع خاص HPV مشخص شود.

منبع: CDC

آزمایش HSV

آزمایش HSV (ویروس هرپس سیمپلکس) یا همان تبخال یک آزمایش تشخیص عفونت است. عفونت HSV می تواند زخم های کوچک و دردناکی ایجاد کند که به صورت تاول هایی روی پوست یا پوشش بافتی (غشاهای مخاطی) گلو ، بینی ، دهان ، مجرای ادرار ، راست روده و واژن ظاهر شوند.

عفونت تبخال ممکن است فقط یک زخم ایجاد کند ، اما در بسیاری از موارد شیوع بیشتری در فرد وجود دارد.

انواع ویروس HSV

دو نوع HSV وجود دارد:

HSV نوع 1

HSV-1 باعث ایجاد تبخال (که تاول تب نیز می شود) روی لب ها می شود. در صورت وجود زخم ها با بوسیدن یا به اشتراک گذاشتن ظروف غذا (مانند قاشق یا چنگال)  HSV-1 انتقال و گسترش می یابد. همچنین می تواند باعث ایجاد زخم در اطراف دستگاه تناسلی شود.

HSV نوع 2

HSV-2 باعث ایجاد زخم در ناحیه تناسلی (تبخال دستگاه تناسلی) مانند روی واژن یا آلت تناسلی می شود، همچنین باعث عفونت تبخال در نوزادانی می شود که از طریق واژن در زنانی که تبخال دستگاه تناسلی دارند به دنیا آورده می‌شوند. به طور کلی HSV-2 در اثر تماس جنسی منتشر می شود و گاهی اوقات باعث ایجاد زخم در دهان می شود.

در موارد نادر ، HSV  می تواند سایر قسمت های بدن مانند چشم و مغز را هم آلوده کند.


درخصوص ویروس مارکرها بیشتر بدانیم


انواع آزمایش HSV

آزمایش HSV اغلب فقط برای تشخیص علت زخم های ناحیه تناسلی انجام می شود. این آزمایش ممکن است با استفاده از انواع دیگر نمونه ها مانند مایع نخاع ، خون ، ادرار یا اشک انجام شود.

برای دیدن اینکه آیا زخم ها توسط ویروس  HSV ایجاد می شوند ، ممکن است انواع مختلفی از آزمایشات انجام شود.

کشت ویروسی تبخال

این آزمایش برای یافتن ویروس تبخال است. مایعات حاصل از یک زخم تازه به سلول‌های خاصی که برای رشد HSV استفاده می شود اضافه می شوند.

  • اگر هیچ ویروسی سلول ها را آلوده نکند ، کشت منفی است.
  • اگر ویروس هرپس سلول ها را آلوده کند ، کشت مثبت است.

این کشت اغلب حتی در صورت وجود ویروس نیز موفق به یافتن آن نمی شود (نتایج منفی کاذب).

تست تشخیص آنتی ژن ویروس هرپس سیمپلکس

سلول های زخم تازه ، خراشیده می شوند و سپس بر روی لام میکروسکوپ قرار می‌گیرند. این آزمایش نشانگرهایی (به نام آنتی ژن) در سطح سلول‌های آلوده به ویروس تبخال پیدا می کند. این آزمایش ممکن است همراه با کشت ویروسی یا به جای آن انجام شود.

آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)

 آزمایش PCR می تواند روی سلول‌ها یا مایعات حاصل از زخم یا خون یا مایعات دیگر مانند مایع نخاعی انجام شود. در این روش ماده ژنتیکی (DNA) ویروس HSV را پیدا می شود.

این آزمایش می تواند تفاوت بین HSV-1 و HSV-2 را تشخیص دهد. استفاده از تست PCR در زخم های پوستی معمول نیست. اما عمدتا برای آزمایش مایع نخاع در موارد نادری که ممکن است تبخال باعث ایجاد عفونت در مغز یا اطراف آن شود ، استفاده می شود.

آزمایش آنتی بادی

آزمایش خون می تواند آنتی بادی هایی را پیدا کند که توسط سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عفونت تبخال ساخته شده اند. آزمایش آنتی بادی خیلی کم انجام می شود چراکه در یافتن علت زخم یا زخم خاص به اندازه کشت ویروسی دقیق نیست.

آزمایش های آنتی بادی همیشه نمی توانند تفاوت بین عفونت فعال فعلی تبخال و عفونت تبخال را که در گذشته رخ داده است تشخیص دهند.

از آنجا که ایجاد آنتی بادی ها پس از اولین عفونت زمان بر است ، اگر به تازگی آلوده شده باشید ممکن است آزمایش آنتی بادی مثبت نداشته باشید.

برخی آزمایش های خون نیز می توانند تفاوت بین HSV-1 و HSV-2 را تشخیص دهند.

نکته پایانی

تقریباً از هر 6 فرد بزرگسال 1 نفر آنتی بادی علیه HSV-2 دارد که ویروس معمولاً با تبخال دستگاه تناسلی مرتبط است.

عفونت تبخال قابل درمان نیست. بعد از آلوده شدن به ویروس HSV ، ویروس تا آخر عمر در بدن باقی می ماند. در نوع خاصی از سلول عصبی پنهان می شود و باعث شیوع بیشتر زخم ها در برخی از افراد می شود.

عفونت های مکرر می توانند در اثر استرس ، خستگی ، نور خورشید یا عفونت دیگری مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد شوند. داروها می توانند علائم را تسکین داده و طول شیوع را کوتاه کند ، اما دارو نمی تواند عفونت را درمان کند.

ویروس تبخال متفاوتی هم به نام واریسلا زوستر هم وجود دارد که باعث بیماری آبله مرغان و زونا می شود.

اقتباس شده از: UOFM

آزمایش هورمون پاراتیروئید (PTH)

آزمایش هورمون پاراتیروئید (PTH) میزان هورمون PTH در خون را اندازه گیری می کند. این آزمایش به عنوان پاراتورمون نیز شناخته می‌شود ، هورمونی که توسط غدد پاراتیروئید ساخته می‌شود.

این غدد چهار غده به اندازه نخود در گردن شما هستند و سطح کلسیم را در خون کنترل می‌کنند.

کلسیم ماده معدنی است که استخوانها و دندان‌ها را سالم و محکم نگه می‌دارد. همچنین برای عملکرد صحیح اعصاب ، عضلات و قلب ضروری است.

اگر در خون سطح کلسیم خیلی کم باشد ، غدد پاراتیروئید ، PTH را در خون آزاد می‌کنند و این باعث افزایش سطح کلسیم می‌شود. اگر سطح خون کلسیم بیش از حد بالا باشد ، این غدد تولید PTH را متوقف می‌کنند.

سطح PTH که خیلی زیاد یا خیلی کم باشد می تواند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند.

نام دیگر: پاراتورمون ، PTH دست نخورده است.


درخصوص آزمایش عملکرد غده تیروئید یا تیروئید مارکر بیشتر بدانیم


کاربرد آزمایش PTH

آزمایش PTH اغلب همراه با آزمایش کلسیم برای موارد زیر استفاده می شود:

  • هایپرپاراتیروئیدیسم را تشخیص دهد ، بیماری که در آن غدد پاراتیروئید بیش از حد هورمون پاراتیروئید تولید می کنند
  • هیپوپاراتیروئیدیسم را تشخیص دهد ، وضعیتی که در آن غدد پاراتیروئید مقدار کمی هورمون پاراتیروئید تولید می کنند
  • تشخیص اینکه آیا سطح غیر طبیعی کلسیم به دلیل مشکلی در غدد پاراتیروئید ایجاد شده است یا خیر؟
  • پزشک بیماری کلیه را کنترل کنید.

چرا به آزمایش PTH نیاز داریم؟

اگر نتیجه آزمایش کلسیم شما طبیعی نباشد ، ممکن است به آزمایش PTH نیاز داشته باشید. اگر علائم کم یا زیاد بودن کلسیم در خون را دارید ، ممکن است به این آزمایش نیز نیاز داشته باشید.

علائم کلسیم زیاد شامل موارد زیر است:

  • استخوان هایی که به راحتی می شکنند
  • تکرر ادرار
  • تشنگی بیشتر
  • تهوع و استفراغ
  • خستگی
  • سنگ کلیه

علائم کلسیم خیلی کم شامل موارد زیر است:

  • سوزن سوزن شدن در انگشتان و / یا انگشتان پا
  • گرفتگی عضلات
  • ضربان قلب نامنظم

آیا آمادگی خاصی در آزمایش PTH لازم است؟

احتمالاً برای آزمایش PTH نیازی به آماده سازی خاصی ندارید ، اما با آزمایشگاه مشورت کنید. برخی از آزمایشگاه ممکن است از شما بخواهند قبل از آزمایش ناشتا باشید (غذا نخورید یا بنوشید) ، یا ممکن است بخواهند در ساعت مشخصی از روز تست دهید.

انجام آزمایش خون خطر بسیار کمی دارد. ممکن است در نقطه ای که سوزن زده شده درد یا کبودی جزئی داشته باشید ، اما بیشتر علائم به سرعت برطرف می شوند.

تفسیر آزمایش

اگر آزمایش شما نشان داد که سطح PTH در بدن بالاتر از حد نرمال است ، ممکن است به این معنی باشد که:

  • هایپرپاراتیروئیدیسم
  • تومور خوش خیم (غیر سرطانی) غده پاراتیروئید
  • بیماری کلیوی
  • کمبود ویتامین D
  • اختلالی که باعث می شود نتوانید کلسیم را از غذا جذب کنید

اگر آزمایش شما نشان می دهد که سطح PTH پایین تر از حد نرمال دارید ، ممکن است به این معنی باشد که:

  • کم کاری تیروئید دارید
  • مصرف بیش از حد ویتامین D یا کلسیم

آیا مورد دیگری درباره آزمایش PTH باید بدانم؟

PTH نقش مهمی در کنترل سطح فسفر و ویتامین D در خون هم دارد. اگر نتایج آزمایش PTH شما طبیعی نبود ، ممکن است پزشک شما آزمایش فسفر و / یا ویتامین D را برای کمک به تشخیص شما تجویز دهد.

منبع: medline

تست A1C قند خون

تست A1C به طور متوسط میزان قند خون شما را در طی 3 ماه نشان می دهد. A1C ممکن است در افرادی که دارای مشکل هموگلوبین هستند نماد خارجی مانند کم خونی سلول داسی شکل متفاوت باشد.

کنترل منظم قند خون مهمترین کاری است که می توانید برای مدیریت دیابت نوع 1 یا نوع 2 انجام دهید. شما می‌توانید ببینید که چه چیزی باعث بالا یا پایین آمدن قند خون ، مانند خوردن غذاهای مختلف ، مصرف داروها یا تحرک بدنی، شود

با استفاده از این اطلاعات ، می‌توانید با تیم مراقبت های بهداشتی و پزشک خود در مورد بهترین برنامه مراقبت از دیابت تصمیم گیری کنید.

تشخیص زودهنگام و درست می تواند باعث به تاخیر انداختن یا جلوگیری از عوارض دیابت مانند حمله قلبی ، سکته مغزی ، بیماری کلیوی ، نابینایی و قطع عضو شود.

اگر شرایط سلامتی دیگری داشته باشید یا قند خون شما اغلب کم یا زیاد باشد ممکن است دامنه شما متفاوت باشد. همیشه توصیه های پزشک خود را دنبال کنید.

تست A1C

این تست می تواند دیابت و یا خطر ابتلا به دیابت را تشخیص دهد. و نیز برای نظارت بر میزان کارایی درمان دیابت در طول زمان استفاده می شود.

حداقل سالی دو بار تست A1C انجام دهید. برخی از افراد ممکن است نیاز به آزمایش بیشتر داشته باشند ، بنابراین توصیه های پزشک خود را دنبال کنید.

نتیجه تست A1C شما به دو روش گزارش می شود:

  • A1C به صورت درصد.
  • میانگین گلوکز (eAG) برآورد شده ، در همان تعداد اعداد قند خون روزانه.

اگر بعد از انجام این آزمایش نتایج شما خیلی زیاد یا خیلی کم باشد ، لازم است برنامه مراقبت از دیابت برای شما تنظیم شود. در زیر محدوده هدف استاندارد ADA وجود دارد:

نتایج تست AC1

وقتی صحبت از اعداد می شود ، برای همه هدف یکسان وجود ندارد. سطح هدف A1C می تواند با توجه به سن هر فرد و سایر عوامل متفاوت باشد و هدف شما ممکن است با هدف دیگری متفاوت باشد. هدف بیشتر بزرگسالانی که مبتلا به دیابت A1C هستند رسیدن به عدد کمتر از 7٪ است.

نتایج آزمایش A1C به صورت درصد گزارش می شود. هرچه این درصد بیشتر باشد ، میزان قند خون شما در طی دو سه ماه گذشته بالاتر است.

بر اساس دستورالعمل های زیر می توان از تست A1C برای تشخیص نیز استفاده کرد:

مقیاس A1C

  • اگر سطح A1C شما بین 5.7 و کمتر از 6.5٪ باشد ، سطح شما در محدوده پیش دیابت بوده است.
  • اگر سطح A1C شما 6.5٪ یا بیشتر باشد ، سطح آن در محدوده دیابت بود.

برای استفاده از خدمات نمونه گیری در منزل کلیک کنید


کاهش قند خون (قند خون پایین)

در طول روز ، بسته به فاکتورهای مختلف ، سطح قند خون (گلوکز خون نیز نامیده می شود) متفاوت خواهد بود که این طبیعی است.

اگر در محدوده خاصی متفاوت باشد ، احتمالاً نمی توانید تشخیص درستی بدهید. اما اگر زیر حد سالم باشد و درمان نشود ، می تواند خطرناک باشد.

پایین بودن قند خون زمانی است که سطح قند خون شما به اندازه کافی پایین آمده باشد و شما باید برای بازگرداندن آنها به محدوده مورد نظر خود اقدامی انجام دهید.

این نشان معمولاً زمانی اتفاق می افتد که قند خون شما کمتر از 70 میلی گرم در دسی لیتر باشد. با این حال ، با تیم مراقبت از دیابت در مورد اهداف قند خون خود صحبت کنید و اینکه چه سطح برای شما پایین است.

همچنین ممکن است از قند خون پایین به عنوان واکنش انسولین یا شوک انسولین یاد شود.

افزایش قند خون (قند خون بالا)

هیپرگلیسمی اصطلاح فنی بالا بودن قند خون (قند خون) است. قند خون بالا زمانی اتفاق می افتد که بدن انسولین کم داشته باشد یا بدن نتواند به درستی از انسولین استفاده کند.

چه عواملی باعث افزایش قند خون می شوند؟

  • تعدادی از مواردی که می توانند باعث افزایش قند خون شوند:
  • اگر دیابت نوع 1 دارید و ممکن است مقدار کافی انسولین به خودتان نرسیده باشد.
  • اگر دیابت نوع 2 دارید و ممکن است بدن شما انسولین کافی داشته باشد ، اما به اندازه لازم موثر نیست.
  • شما بیش از حد برنامه ، غذا خوردید یا کمتر از حد برنامه ریزی شده ورزش کردید.
  • شما یک بیماری مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا دارید.
  • شما استرس دیگری دارید ، مانند درگیری های خانوادگی یا مدرسه یا مشکلات دوستیابی.
  • ممکن است شما حالت طلوع آفتاب را تجربه کرده باشید (افزایش هورمونی که بدن روزانه حدود ساعت 4:00 صبح تا 5:00 صبح تولید می کند).

اقتباس شده از : CDC

تفاوت بین آلرژی ، آبله مرغان و سرخک

هنگامی که لکه هایی روی پوست کودکان ایجاد می‌شود ، برای والدین سخت است که تفاوت بین آلرژی ، آبله مرغان و سرخک را متوجه شوند.

بثورات و لکه های پوستی می تواند نشانه ای از بیماری باشد ، اما سایر علائم و نشانه ها و آزمایشات تشخیصی در تعیین جدی بودن بیماری بسیار مهم هستند.

آلرژی و واکنش‌های آلرژیک

علائم آلرژی و واکنش‌های آلرژیک لکه های تاول دار ، مایل به قرمز و برجسته بر روی پوست هستند که می توانند به سرعت در قسمت های مختلف بدن ظاهر شوند.

لکه ها خارش دارند و معمولاً به دلیل قرار گرفتن در معرض ماده حساسیت زا مانند مو حیوانات ، گیاهان یا غذاها و مواد افزودنی به وجود خواهند آمد.

انواع آزمایش خون برای تشخیص آلرژی

آزمایش های خون آلرژی میزان آنتی بادی های خاص آلرژن را در خون شناسایی و اندازه گیری می کنند. هنگامی که با یک محرک آلرژی تماس می گیرید ، که به عنوان آلرژن شناخته می شود ، بدن شما آنتی بادی علیه آن ایجاد می کند.


آزمایش آنتی بادی چیست؟


آنتی بادی ها به سلول های بدن می گویند برخی مواد شیمیایی را آزاد کنند. این مواد شیمیایی همان چیزی هستند که علائم آلرژی را ایجاد می کنند.

ایمونوگلوبولین E (IgE) آنتی بادی است که به شدت با پاسخ آلرژی بدن مرتبط است.

آزمایش خون آلرژی معمولاً حداقل 10 مورد از عوامل شایع آلرژی از جمله گرد و غبار ، شوره حیوانات خانگی ، درختان ، علف های هرز و کپک های مربوط به محل زندگی شما را غربال می کند. همچنین به ویژه در تشخیص آلرژی غذایی بسیار مفید هستند.

آزمایش خون آلرژی ممکن است به عنوان آزمایش سنجش ایمنی نیز شناخته شود و شامل موارد زیر باشد:

  • سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA یا EIA)
  • آزمون جذب کننده رادیواکتیو (RAST)
  • آزمایش ELISA که میزان آنتی بادی های خاص آلرژن را در خون شما اندازه گیری می کند.

برای اطلاعات بیشتر در خصوص آزمایش خون آلرژی کلیک کنید


چگونه می توانم یک واکنش آلرژیک را درمان کنم؟

آنتی هیستامین ها مانند پیریتون می تواند در کاهش علائم و پیشرفت مفید باشد. غالباً بثورات در طی 24 ساعت به سرعت برطرف می شوند ، اما اگر تورم صورت ، لب ها یا هرگونه مشکل تنفسی وجود دارد ، با پزشک تماس بگیرید.

تفاوت بین آلرژی ، آبله مرغان و سرخک
تفاوت بین آلرژی ، آبله مرغان و سرخک

برای نمونه گیری در منزل با ما تماس بگیرید

ادامه تفاوت بین آلرژی ، آبله مرغان و سرخک ….

علائم سرخک چیست؟

سرخک یک بیماری ویروسی بسیار عفونی و ناخوشایند است که دارای برخی ویژگی های مشخص برای تمایز آن از ویروس های دیگر است. علاوه بر این ، این بیماری امکان دارد که عوارض جدی را ایجاد کند.

توده ای از لکه های قرمز در اطراف گردن ، پشت گوش ها و صورت ایجاد می شود و نیز می تواند در جاهای دیگر از جمله داخل دهان هم ظاهر شود .

علائم اولیه سرخک می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • آبریزش بینی یا انسداد بینی
  • عطسه کردن
  • چشمان خیس
  • پلک های متورم
  • چشم های قرمز و زخمی که ممکن است به نور حساس باشند
  • تب
  • لکه های سفید مایل به خاکستری کوچک در دهان
  • درد ها
  • سرفه کردن
  • از دست دادن اشتها
  • خستگی ، تحریک پذیری و کمبود انرژی به طور کلی

اگر مشکوک به ابتلا به سرخک در خود یا کودک خود هستید ، در اسرع وقت با پزشک عمومی تماس بگیرید.

چگونه می توانم سرخک را درمان کنم؟

هیچ درمان خاصی برای سرخک وجود ندارد ، اما شرایط معمولاً طی هفت تا 10 روز بهبود می یابد.

آیا سرخک مسری است؟

برای اینکه بثورات و لکه های سرخک باعث کاهش خطر گسترش عفونت شود ، حداقل چهار روز از محل کار یا مدرسه دور باشید.

جلوگیری از تماس با افرادی که بیشتر در معرض خطر عفونت هستند مانند کودکان خردسال و زنان باردار بسیار مهم است.

با واکسن سرخک ، اوریون و سرخچه (MMR) می توانید از ابتلا به سرخک جلوگیری کنید. سرخک در افرادی که کاملاً واکسینه شده اند یا قبلاً به این عفونت مبتلا شده اند بعید است.


علائم آبله مرغان چیست؟

چند لکه خارش دار ، قرمز و برجسته روی گردن ، صورت ، سینه یا پشت یا سایر اعضای بدن شروع به ظاهر شدن می کنند. این لکه‌ها به کمی تاول پر از مایعات تبدیل می شوند و می توانند خارش دار و دردناک باشند.

بدن کودک می تواند چندین روز قبل از بروز لکه ها و پنج روز یا بیشتر پس از مشاهده لکه ها ، عفونی شود.

چرا آبله مرغان اینقدر مسری است؟ چگونه گسترش می یابد؟

آبله مرغان بسیار مسری است.90٪ از تماس های حساس این بیماری را ایجاد می کنند. این بیماری می تواند از طریق قطرات موجود در هوا و همچنین از تماس مستقیم پخش شود.

شما فقط می توانید با فردی که مبتلا به آبله مرغان است در یک اتاق باشید و حتی اگر با او تماس فیزیکی نداشته باشید ، مبتلا شوید.

افراد خاصی که در صورت ابتلا به آبله مرغان در معرض خطر بیشتری قرار می گیرند شامل:

  • زنان حامله
  • نوزادان تازه متولد شده
  • افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند

به یاد داشته باشید ، آبله مرغان از طریق تماس با اشیایی که به ویروس آلوده شده اند ، مانند اسباب بازی ها ، ملافه ها یا لباس ها ، قابل انتقال است.

می توانید با تمیز کردن هرگونه اشیاء یا سطوحی با مواد ضد عفونی کننده ، از گسترش آن جلوگیری کرده و هرگونه لباس یا تختخواب آلوده را به طور مرتب بشویید.

درمان آبله مرغان

آبله مرغان معمولاً خفیف است و می توان با استراحت در خانه آن را مدیریت کرد و بیشتر افراد طی یک هفته بهتر می شوند.

برای جلوگیری از کم آبی بدن ، استراحت کرده و مایعات زیادی بنوشید.

برای تب ، داروهای مسکن می توانند کمک کنند. ایبوپروفن نباید به کودکان مبتلا به آبله مرغان داده شود زیرا می تواند آنها را بسیار بیمار کند و به کودکان زیر 16 سال هم آسپرین ندهید.

حتماً به پزشک عمومی مراجعه کنید.

می توانید داروهای موضعی بخرید تا مستقیماً روی لکه‌ها بمالید یا آنتی هیستامین خوراکی استفاده کنید تا به کاهش خارش و تسکین پوست کمک کند – برخی از داروهای آنتی هیستامین برای کودکان خردسال مناسب نیستند ، بنابراین ابتدا با پزشک مشورت کنید.

در صورت وجود خطرناک بودن آبله مرغان ، ممکن است داروی ضد ویروسی توصیه شود.

تفاوت بین آلرژی ، آبله مرغان و سرخک اقتباس شده از : Baby Magazine

آزمایش ANA یا آزمایش آنتی بادی ضدهسته‌ای

آزمایش خون آنتی بادی ضدهسته ای (antinuclear autoantibodies) که به آن آزمایش ANA نیز گفته می‌شود، پروتئین خاصی را در جریان خون شناسایی می‌کند.

این آزمایش به راهنمایی تشخیص بیماری کمک می‌کند و پزشکان اغلب از این آزمایش برای رد لوپوس یا سایر بیماری های خود ایمنی استفاده می کنند.

سیستم ایمنی بدن آنتی بادی را برای حفظ سلامت بدن در مبارزه با مهاجمان ناخواسته تولید می کند. با این حال ، گاهی اوقات سیستم ایمنی اشتباه کرده و بافت خود فرد را به اشتباه تهدید و به آن حمله می کند.

لوپوس یک بیماری خود ایمنی است ، به این معنی که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول‌های بدن حمله می کند. پزشک می تواند آزمایش آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA test) را در خون تجویز کند.

در صورت نتیجه مثبت ، ممکن است فرد به بیماری خود ایمنی مبتلا باشد.

هنگام تشخیص ، پزشک نتیجه آزمایش و طیف وسیعی از عوامل دیگر ، از جمله سابقه پزشکی و علائم فرد را بررسی می‌کند.

آزمایش ANA

آزمایش خون ANA چیست؟

این آزمایش میزان ANA در خون را اندازه گیری می کند و نتیجه مثبت می تواند به یک بیماری خود ایمنی اشاره کند.

ANA چیست؟

یک پزشک آزمایش خون ANA (antinuclear autoantibodies) را مانند هر آزمایش خون دیگر تجویز می‌کند.

این آنتی بادی ها باعث می شوند که سیستم ایمنی بدن به هسته ها یا مراکز پردازش سلول ها و بافت های خود بدن حمله کند.

آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که به سلول های ایمنی بدن دستور می دهند سلول ها و ذرات خارجی را هدف قرار داده و به آنها حمله کنند.

سلول های سیستم ایمنی بدن معمولاً به آنتی بادی ها پاسخ می دهند و این به سلول های ایمنی اجازه می دهد بین ذرات متعلق به بدن و بقیه که ممکن است باعث آسیب شوند ، تشخیص بگذارند.

آنتی بادی هایی که باعث حمله سیستم ایمنی به بافت خود بدن می شوند ، آنتی آنتی بادی نامیده می شوند. اینها اساس بیماری های خودایمنی هستند.

ANA  باعث می شود سیستم ایمنی به هسته سلول که حاوی مواد ژنتیکی آن است حمله کند.

شرایط بیماری خودایمنی بدن

یک فرد با سطح ANA بالا ممکن است بیماری خودایمنی داشته باشد. پزشکان گاهی اوقات این شرایط را بیماری های روماتیسمی مرتبط با ANA می نامند.

این شرایط عبارتند از:

  • لوپوس اریتماتوی سیستمیک یا لوپوس
  • سندرم شوگرن ، که در آن سیستم ایمنی بدن به غدد بزاقی و اشک حمله کرده و منجر به خشکی دهان و چشم می شود.
  • اسکلروز سیستمیک ، یا اسکلرودرمی ، که باعث ضخیم شدن پوست و مشکلات بالقوه دیگر می شود
  • بیماری بافت پیوندی مختلط ، که در آن تعدادی از مشکلات خود ایمنی با هم اتفاق می افتد ، مانند لوپوس و اسکلروز سیستمیک
  • پدیده رینود ، که در آن فرایند خودایمنی بر جریان خون و اندام های بدن ، مانند انگشتان دست ، در درجه حرارت سرد تغییر رنگ می دهد

آزمایش ANA مانند آزمایش خون منظم است.

متخصص مراقبت های بهداشتی ی کارشناس آزمایشگاه با استفاده از سوزن و سرنگ یا ویال نمونه خون را می گیرد ، اغلب از طریق ورید داخل آرنج یا پشت دست.

پس از دادن نمونه خون ، فرد می تواند به فعالیتهای منظم خود بازگردد.

آزمایش ANA

آماده شدن برای آزمایش خون  ANA

پیش از آزمایش در مورد هرگونه آماده سازی لازم برای آزمایش خون ANA با پزشک مشورت کنید.

قبل از دادن نمونه خون ، فرد نیازی به آماده سازی خاصی مانند ناشتا بودن ندارد.

ممکن است آزمایش خون دیگری را نیز تجویز کرده با شد که نیاز به ناشتا بودن دارد.

چندین دارو می توانند سطح ANA را تحت تأثیر قرار دهند. ارائه دهنده خدمات بهداشتی باید قبل از گرفتن نمونه از مصرف هر دارویی مطلع باشد.

آزمایش ANA به لوپوس بسیار حساس است ، اما نتیجه مثبت لزوماً به معنای ابتلای فرد به این بیماری نیست.

آزمون ANA همچنین می تواند نتیجه منفی کاذب بدهد. ممکن است یک فرد نتیجه منفی داشته باشد اما هنوز هم لوپوس داشته باشد ، به خصوص این بیماری در مراحل اولیه است.

تشخیص مثبت

یک نتیجه مثبت در آزمایش ANA ممکن است به پزشک کمک کند تا یک اختلال خود ایمنی را تشخیص دهد.

با این حال ، اگر بعد از نتیجه مثبت ، نه شخص و نه پزشک علائم و نشانه هایی را تشخیص ندهند ، تیم پزشکی ممکن است نتیجه را نادیده بگیرند.

مراحلی که نتیجه مثبتی را دنبال می کنند به سلامت کلی فرد بستگی دارد و علائم آنها به تعیین علت سطح ANA کمک می کند.

نتیجه پایانی

تست ANA یک آزمایش بسیار حساس اما غیر اختصاصی است که می تواند به حذف شرایط خودایمنی مانند لوپوس کمک کند.

یک پزشک آزمایش را به روشی کاملاً مشابه سایر آزمایشات خون انجام می دهد و فرد نیازی به انجام مقدمات خاصی ندارد.

در حالی که پزشکان غالباً از آزمایش برای تأیید تشخیص لوپوس استفاده می کنند ، می تواند نتایج مثبت و منفی کاذب را ارائه دهد.

تأیید هر نوع تشخیص به پزشک نیاز دارد تا شناخت کاملی از علائم و سابقه پزشکی فرد بدست آورد.

اقتباش شده از : Medical News Today