آنتی بادی خنثی کننده یا آنتی بادی نوترولایز

آنتی بادی خنثی کننده یا آنتی بادی نوترولایز (neutralizing antibody) نوعی آنتی بادی است که مسئول دفاع از سلول‌ها در برابر عوامل بیماری زا و ارگانیسم هایی است که باعث بیماری می‌شوند.

آنتی بادی نوترلایز به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی بدن به طور طبیعی تولید می شوند و تولید آنها هم با عفونت و هم با واکسیناسیون علیه عفونت ها صورت می گیرد.

آنتی بادی های خنثی کننده می توانند منجر به مصونیت مادام العمر در برابر برخی از عفونت ها شوند و می توان از آنها برای دیدن اینکه آیا فرد پس از بهبودی از عفونت ، مصونیت ایجاد کرده است ، استفاده کرد.

آنتی بادی های خنثی کننده را نباید با آنتی بادی های اتصال دهنده ( binding antibodies )، که مسئول اتصال به یک پاتوژن و هشدار سیستم ایمنی بدن نسبت به وجود آن هستند ، اشتباه گرفت. آنتی بادی های خنثی کننده ، اگرچه بخشی جدایی ناپذیر از پاسخ ایمنی بدن هستند ، اما هدف متفاوتی برای اتصال آنتی بادی ها دارند.

آنتی بادی نوترولایز چگونه ساخته می شوند؟

آنتی بادی ها توسط سلول های B در مغز استخوان ساخته می شوند. هنگامی که سلول های B ایجاد می شوند ، آنها شروع به تولید آنتی بادی می کنند که به آنتی ژن های خاص متصل می شوند.

آنتی بادی های خنثی کننده چگونه کار می کنند؟

یک آنتی بادی نوترلایز می تواند با تأثیر بر چگونگی ورود مولکول‌های سطح پاتوژن به سلول‌های بدن ، باعث جلوگیری از آلوده شدن پاتوژن به بدن شود.

در ویروس‌های پوششی (سلول ویروسی حساس به حرارت که درون غشای چربی است) ، آنتی بادی های نوترلایز از اتصال ویروس به سلول و همچنین ورود آن به سلول جلوگیری می کنند.

در ویروس های غیر پوششی (سلول ویروسی مقاوم در برابر حرارت و بدون غشای چربی) ، آنتی بادی های خنثی کننده می توانند به پروتئین کپسید ( پوسته پروتئینی که اطلاعات ژنتیکی درون سلول ویروس را احاطه می کند ) متصل شوند.

آنتی بادی های خنثی کننده همچنین می توانند پاتوژن ها را از تغییر ساختار و شکل خود ، که تحت عنوان تغییرات ساختاری شناخته می شوند ، متوقف کنند تا وارد سلول شوند.

در عفونت های باکتریایی ، آنتی بادی های نوترولایز می توانند اثرات مضر سموم را مسدود کنند. ثابت شده است که این اتفاق در داروهای دیفتری رخ می دهد ، اگرچه دیگر برای جلوگیری از عفونت های دیفتری توصیه نمی شود.

هنگامی که پاتوژن توسط NAb خنثی شد ، پاتوژن توسط گلبول های سفید تخریب می شود و طحال پاتوژن را فیلتر می کند تا از طریق ادرار یا مدفوع دفع شود.

---

درخصوص آزمایش اثربخشی واکسن کرونا بیشتر بدانیم

---

تست تشخیص آنتی بادی خنثی کننده

زمانی که ویروس کرونا وارد بدن می شود سیستم ایمنی بر اساس ساختار پروتئین های ویروس، شروع به ساختن آنتی بادی می‌کند. ویروس کرونا دارای ۴ پروتئین است.

پروتئین اصلی که ویروس از آن برای اتصال به سلول های بدن استفاده می کند، پروتئین SPIRE است.

این پروتئین بخشی به نام دامنه اتصال به گیرنده یا RBD دارد که به پروتئین بر روی سلول بدن به نام ACE2 متصل می شود. ACE2 مانند دستگیره ای است که در ورود ویروس به سلول بدن را باز می کند و پس از این اتصال، ویروس وارد سلول شده و عفونت آغاز می شود.

تحقیقات انجام شده نشان می دهد آنتی بادی های IgG مختص RBD پروتئین SPIRE بطور بالقوه قابلیت خنثی کردن عملکرد ویروس کرونا را دارند. این آنتی بادی با پوشش دادن RBD مانع اتصال آن به گیرنده های سلول می شوند.

عمل خنثی کردن ویروس توسط این آنتی بادی ها باعث شد محققان آنها را پادتن های خنثی کننده بخوانند. از آنجا که حضور این پادتن ها در بدن از ابتلای مجدد به بیماری جلوگیری می کند، داشتن روش هایی برای تشخیص آنتی بادی های خنثی کننده بسیار مهم است.

کیت تشخیص آنتی بادی IgG اختصاصی علیه 2-CoV-SARS ، با تشخیص مطمئن، سریع و دقیق پادتن های اختصاصی برای بخش RBD پروتئین SPIRE امکان شناسایی افرادی که به صورت بالقوه در برابر کرونا مصونیت پیدا کرده اند را فراهم می کند.

برنامه خنثی سازی آنتی بادی ها

یک کاربرد معمول برای خنثی سازی آنتی بادی در دارو ، ایمن سازی غیرفعال است. این روندی است که در آن شخصی که از بیماری در امان نیست ، از شخصی که قبلاً در برابر این بیماری ایمن است ، آنتی بادی می گیرد.

این روش محافظت طولانی مدت نیست ، اما بلافاصله از عفونت محافظت و با آن مبارزه می کند.

واکسیناسیون همچنین از آنتی بادی های خنثی کننده استفاده می کند ، که به عنوان ایمن سازی فعال شناخته می شود. واکسن ها به گونه ای طراحی شده اند که با تزریق یک نمونه فعال از ویروس یا باکتری یا بخشی از ویروس یا باکتری به بدن ، از پاسخ ایمنی طبیعی به عفونت تقلید می کنند.

سیستم ایمنی بدن می تواند برای تولید آنتی بادی های نوترلایز یا خنثی کننده در پاسخ به ویروس یا باکتری های موجود در واکسن ، ایجاد شود که در صورت قرار گرفتن در معرض پاتوژن برای دومین بار ، عفونت را به طور طبیعی تشخیص داده و با آن مبارزه می کند.

چگونه ویروس ها از پادتن های خنثی کننده فرار می کنند؟

برخی ویروس ها می توانند از اثرات آنتی بادی های خنثی کننده ، مانند ویروس دنگی و ویروس زیکا ، فرار کنند. ویروس آنفلوانزا نیز قادر به جلوگیری از پادتن های خنثی کننده است زیرا به طور منظم جهش می یابد. به طوری که دیگر توسط آنتی بادی ها شناخته نمی شود ، حتی اگر این آنتی بادی ها یک سویه قبلی ویروس آنفلوانزا را تشخیص داده باشند.

یک فرآیند معروف به تقویت وابسته به آنتی بادی (ADE) ، که منجر به عفونت های شدیدتر می شود ، می تواند در صورت اتصال ویروس به آنتی بادی هایی که به ویروس سلول ها را آلوده می کنند ، متصل شود.

روش های مختلفی وجود دارد که می تواند از طریق آن تقویت وابسته به آنتی بادی صورت گیرد.

در ویروس دنگ ، مشخص شد که آنتی بادی های خنثی کننده به نوعی گلبول سفید خون معروف به ماکروفاژ متصل می شوند که به ویروس در ورود به سلول های سفید خون و تکثیر کمک می کند.

علاوه بر این ، پروتئین های موجود در سطح ویروس می توانند با آنتی بادی هایی پوشیده شوند که با یک سروتیپ ویروس مبارزه کنند و می توانند به ویروسی مشابه و جداگانه با سروتیپ دیگر متصل شوند.

سپس ترکیب ویروس و آنتی بادی ها به گیرنده های آنتی بادی Fc-area (پروتئین هایی که در نقش محافظ سیستم ایمنی بدن نقش دارند) در غشای سلول متصل می شوند.

در نتیجه ، سلول می تواند ویروس را درونی کرده و به تکثیر ادامه دهد و منجر به افزایش عفونت شود.

تقویت وابسته به آنتی بادی در ویروس های زیر دیده شده است:

• ویروس دنگ
• ویروس تب زرد
• ویروس زیکا
• ویروس کووید-19
• ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)
• ویروس های کرونا هم انسان و هم حیوان را تحت تأثیر قرار می دهد

ADE باعث ایجاد نگرانی در تولید واکسن ها می شود. دلیل این امر این است که واکسن ها اغلب باعث تولید آنتی بادی هایی می شوند که می توانند ADE را تسهیل کنند و باعث بیماری شدیدتری شوند.

به عنوان مثال ، واکسیناسیون علیه ویروس دنگ و ویروس کرونا به نام گربه ها ناموفق ارزیابی شد زیرا منجر به افزایش وابسته به آنتی بادی می شود که در مقایسه با واکسیناسیون نشده ، عفونت را در کسانی که واکسینه شده اند ، بدتر می کند.

خلاصه

آنتی بادی های نوترولایز یا خنثی کننده ، آنتی بادی های طبیعی هستند که نقش مهمی در سیستم ایمنی بدن دارند. آنها در کنار آنتی بادی های متصل کننده که وجود یک عامل بیماری زا در بدن را نشان می دهد ، کار می کنند تا سلول های سفید خون بتوانند آن را پیدا و از بین ببرند.

آنتی بادی های خنثی کننده مسئول جلوگیری از ورود پاتوژن به سلول هستند به طوری که در مرحله اول قادر به آلوده کردن سلول های سالم نیست و ثانیاً قادر به تکثیر و ایجاد عفونت شدید نیست.

آنتی بادی های خنثی کننده کاربرد زیادی در پزشکی پیدا کرده اند و اغلب به عنوان بخشی از واکسن ها مورد استفاده قرار می گیرند.

منبع: News-medical