آزمایش CEA یا آنتی ژن carcinoembryonic یک آزمایش خون است که برای کمک به تشخیص و مدیریت انواع خاصی از سرطان ها استفاده میشود.
آزمایش CEA به ویژه برای سرطان های روده بزرگ و راست روده استفاده می شود. پزشک می تواند از نتایج آزمایش برای تعیین اینکه آیا درمان سرطان موثر است کمک بگیرد.
آنتی ژن ماده ای است که توسط سلولهای تومور سرطانی ساخته می شود. گاهی اوقات آنتی ژن ها در جریان خون آزاد می شوند.
آزمایش CEA میزان آنتی ژن کارسینوآمبریک را در خون اندازه گیری می کند. مقدار زیادی از CEA در بدن شما پس از درمان سرطان یا جراحی نشان می دهد که سرطان از بین نرفته است.
همچنین ممکن است به این معنی باشد که سرطان به سایر قسمت های بدن شما سرایت کرده است.
سیگار کشیدن حتی در صورت عدم وجود سرطان می تواند میزان CEA را در بدن افزایش دهد. در صورت سیگار کشیدن باید به پزشک خود اطلاع دهید.
چه زمانی پزشک آزمایش CEA را تجویز می کند؟
آزمایش CEA کاربردهای مختلفی دارد. اگر علائم شما نشان دهد سرطان دارید ، پزشک می تواند آزمایش CEA را تجویز کند. آزمایش CEA می تواند به پزشک شما کمک کند تا دریابد که آیا درمان سرطان موثر است یا خیر. این روش های درمانی عبارتند از:
جراحی ، شیمی درمانی ، پرتودرمانی یا ترکیبی از هر سه مورد باشد.
پزشک شما ممکن است از آزمایش CEA برای تعیین اینکه آیا سرطان پس از پایان درمان دوباره عود کرده یا نکرده ، استفاده کند.
آزمایش CEA برای تشخیص نوع بسیار مفید است ، چراکه همه سرطان ها CEA تولید نمی کنند.
افزایش سطح CEA ممکن است در سرطان های زیر مشاهده شود:
توجه داشته باشید آزمایش CEA برای تشخیص یا غربالگری جمعیت عمومی سرطان مفید نیست. اگر سالم هستید یا علائم بیماری را نشان نمی دهید ، معمولاً برای غربالگری یا تشخیص از این آزایش استفاده نمی شود.
اما اگر کسی سندرم ژنتیکی خانوادگی برای سرطان روده بزرگ داشته باشد ، منطقی است که از CEA به عنوان یک ابزار غربالگری استفاده کند که این موارد نادر است.
در صورت تشخیص سرطان ، پزشک ممکن است قبل از شروع درمان ، سطح CEA را کنترل کند. این یک سطح پایه برای CEA شما ایجاد می کند.
آزمایش CEA یک آزمایش خون است که در آزمایشگاه انجام می شود. خون معمولاً از ورید بازو گرفته می شود. روند خون گیری یا رگ گیری معمولاً مراحل زیر را در بر می گیرد:
یک کارشناس آزمایشگاهی محل خونگیری را با یک ماده ضد عفونی کننده تمیز می کند. محل معمولاً در وسط بازوی شما ، در طرف مقابل آرنج قرار دارد.
نوار الاستیک را در اطراف بازو قرار می دهد تا به شما کمک کند تا رگ شما از خون پر شود. سپس یک سوزن به درون رگ شما وارد می شود تا خون را در یک ویال یا لوله متصل جمع کند. سپس آزمایشگاه نمونه خون شما را تجزیه و تحلیل می کند.
سطح CEA طبیعی چیست؟
سطح طبیعی CEA کمتر از یا برابر با 3 نانوگرم در میلی لیتر (ng / mL) است. سطح اکثر افراد سالم کمتر از این مقدار است.
سطح CEA معمولاً بین یک تا چهار ماه پس از حذف موفقیت آمیز سرطان به حالت طبیعی برمی گردد.
سطح غیر طبیعی CEA چیست؟
وقتی CEA بالاتر از 3 نانوگرم در میلی لیتر باشد ، سطح CEA افزایش می یابد. این سطوح غیرعادی تلقی می شود. افراد مبتلا به انواع مختلف سرطان می توانند سطوح بالاتر از 3 نانوگرم در میلی لیتر داشته باشند.
اگر مقادیر بالا دارید ، به این معنی نیست که سرطان دارید. دلایل دیگر می تواند باعث ایجاد سطوح بالاتر از 3 نانوگرم در میلی لیتر شود. این عوامل می تواند شامل موارد زیر باشد:
عفونت
سیروز
سیگار کشیدن مزمن
بیماری التهابی روده (IBD)
سطح CEA بالاتر از 20 نانوگرم در میلی لیتر بسیار بالا در نظر گرفته می شود. اگر سطح CEA به این میزان بالا باشد و علائم سرطان نیز داشته باشید ، به شدت نشان می دهد که سرطان پس از درمان با موفقیت برداشته نشده است.
همچنین ممکن است نشان دهد که سرطان متاستاز یا به سایر نقاط بدن گسترش یافته است.
در غیر این صورت اگر سالم هستید ، سیگار کشیدن ممکن است بر نتایج آزمایش CEA تأثیر بگذارد.
اگر نتایج من غیرطبیعی باشد چه اتفاقی می افتد؟
سطح CEA نباید تنها آزمایشی باشد که برای تعیین سرطان شما استفاده می شود. پزشک شما از آزمایش CEA به همراه سایر آزمایشات و ارزیابی علائم شما استفاده می کند.
شما و پزشکتان می توانید با همکاری یکدیگر در صورت تشخیص سرطان بهترین گزینه درمانی خود را تعیین کنید.
00کاویان برزگریانhttps://labtavana.ir/wp-content/uploads/2021/12/index-1.pngکاویان برزگریان2021-07-04 14:54:072021-07-04 14:54:07آزمایش CEA یا آنتی ژن کارسینوآمبریک
ویروس مارکر و آزمایشات مرتبط با آن برای تشخیص عفونت عامل ویروس انجام میشود. از آنجا که افراد در قرن جدید از بیماریهای مختلف ویروسی رنج میبرند ، این مجموعه آزمایشات میتواند به لکه بینی دقیق بیماری ها کمک کند.
سلولهای آلوده به ویروس ، آسیب دیده و باعث از بین رفتن بیشتر سیستم ایمنی بدن و ایجاد چندین بیماری میشوند. اگر ویروس به موقع درمان نشود ، ممکن است در بعضی موارد عضوی را از بین ببرد.
ویروسها به سلول های زنده طبیعی حمله کرده و از آنها برای تکثیر و تولید ویروسهای دیگر مانند خود استفاده میکنند.
آزمایش ویروس مارکر چیست؟
“آزمایش ویروس مارکر” به طور کلی مجموعه آزمایشاتی است که برای تشخیص عفونت عامل ویروس انجام میشود. ویروس ها سلول ها را آلوده میکنند ، DNA آنها را تغییر داده و با از بین بردن سیستم ایمنی بدن یا آسیب رساندن به اندام ها باعث بیماری می شوند. “
غربالگری به موقع می تواند شما را در جلوگیری از بیماریها یاری دهد و با استفاده از آزمایشات ویروس مارکر میتوانید سلامتی خود را به بهترین شکل پیگیری کنید.
آزمایش CBC می تواند ناهنجاریهای موجود در خون را تشخیص دهد که میتواند نشان دهنده وجود یک عفونت در یک فرد داخلی باشد. با این حال ، ممکن است آزمایشات بیشتری برای تعیین باکتریایی ، ویروسی یا انگلی بودن عفونت مورد نیاز باشد.
آزمایش ادرار نیز می تواند عفونت ویروسی را تشخیص دهد.
بطور معمول آزمایشات ویروس مارکر متعددی وجود دارد که میتواند به شما اطلاعات روشنی از سلامتی دهد. شما میتوانید آزمایش ویروس مارکر را با توصیه پزشک خود انتخاب و به راحتی به انجام برسانید.
علت تب ویروسی ، عفونت ویروسی است. ویروس ها وارد بدن میشوند و در سلولها تکثیر میشوند. تب راه بدن برای مبارزه با ویروس است ، زیرا ویروسهای خاصی به دما حساس هستند و افزایش دمای بدن باعث میشود یک محیط ناخواسته برای آنها ایجاد شود.
“علائم تب ویروسی عبارتند از:
لرز
تعریق
کم آبی بدن
سردرد
درد
درد عضلانی
از دست دادن اشتها
تعداد پلاکت در تب ویروسی کاهش می یابد و ممکن است به 90،000 – 1 لک در هر میکرولیتر (میلی لیتر) کاهش یابد.
همچنین WBC یا تعداد گلبولهای سفید نیز در تب ویروسی کاهش مییابد.
عفونت ویروسی چیست؟
عفونت ویروسی هنگامی است که فرد به ویروس آلوده میشود. ویروس ها وارد بدن می شوند و به سرعت تکثیر میشوند و منجر به بیماری میشوند.
زمان ادامه داشتن عفونت ویروسی به نوع ویروس بستگی دارد.
ویروس ها می توانند باعث عفونت های حاد کوتاه مدت ، عفونتهای مزمن که می توانند در هر هفته بین هفته ها تا سال ادامه داشته باشند ، یا عفونت های نهفته ای که خاموش هستند و بعد از چند ماه یا سال دوباره فعال شوند.
عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی ، آنفولانزا یا دنگ به طور کلی تا دو هفته ادامه دارد.
اگر باردار هستید یا اخیراً نوزادی را به دنیا آوردهاید که از شیر شما تغذیه میکند ، به اطلاعاتی درخصوص بارداری و کرونا ، مراقبت ها و آزمایشات آن دارید.
خطرات کرونا در دوران بارداری
خبر خوب اینست که خطر کلی کرونا COVID-19 برای زنان باردار کم است. با این حال ، بارداری خطر ابتلا به بیماریهای دیگر و مرگ بر اثر کرونا را افزایش میدهد. به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها ، زنان بارداری که کرونا COVID-19 دارند بیشتر از زنان باردار عادی دچار عوارض تنفسی نمیشوند.
اما زنان بارداری که بیماریهای زمینهای مانند دیابت دارند ، ممکن است به دلیل ابتلا به کرونا COVID-19 در معرض خطر بیشتری باشند.
برخی تحقیقات دیگر نشان میدهد که زنان باردار مبتلا به کرونا COVID-19 معمولاً نیاز زایمان زودرس یا سزارین دارند و نوزادان آنها نیز در یک بخش نوزادان جداگانه بستری میشوند.
اگر علائم کرونا COVID-19 دارید یا در معرض فردی با علائم بیماری قرار گرفتهاید ، بلافاصله با ارائه دهنده خدمات بهداشتی تماس بگیرید.
توصیه میشود سریعاً آزمایش کرونا COVID-19 ( تست PCR یا آنتی ژن) را انجام دهید.
قبل از زمان زایمان نیز با پزشک و یا ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرید و در مورد علائم و قرار گرفتن در معرض احتمالی قبل از مراجعه برای آنها توضیح دهید.
اگر کرونا COVID-19 دارید و باردار هستید ، درمان شما فقط با هدف تسکین علائم انجام میشود که شامل دریافت مایعات کافی و استراحت و همچنین استفاده از دارو برای کاهش تب ، تسکین درد یا کاهش سرفه خواهد بود.
اگر درصد بالایی از علائم را داشته باشید باشید ، ممکن است لازم باشد در بیمارستان تحت معالجه قرار بگیرید.
تأثیر کرونا در مراقبت های دوران بارداری
تلاشهای جامعه برای کنترل شیوع ویروس کرونا COVID-19 ممکن است بر دسترسی شما به مراقبتها و آزمایشات معمول دوران بارداری و قبل از تولد تأثیر بگذارد.
با پزشک خود در مورد اقدامات پیشگیرانه و احتیاطی که برای محافظت از شما در هنگام ویزیت یا اینکه مراقبتهای دوران بارداری بصورت مجازی انجام شود، صحبت کنید.
اگر در دوران بارداری شرایط خطرناک خاصی داشتید ، ممکن است ویزیت مجازی امکان پذیر نباشد و حتما نیاز به معاینه حضوری داشته باشید.
ادامهِی بارداری و کرونا ، مراقبت ها و آزمایشات
توصیه هایی برای زایمان در شرایط کرونایی
اگر تا هنگام نزدیک شدن به پایان بارداری به کرونا مبتلا نشده باشید ، برخی از جنبههای زایمان ممکن است به روال معمول پیش برود.
اگر برای زایمان یا سزارین تاریخی به شما اعلام شده باشد ، باید افراد همراه شما 24 تا 48 ساعت قبل از ورود به بیمارستان از نظر علائم کرونا COVID-19 آزمایش و غربالگری شوند.
ممکن است قبل از ورود به واحد زایمان مجدداً آزمایش شوید. اگر علائم یا ویروسی دارید که باعث COVID-19 میشود ، ممکن است سزارین شما مجدداً به تاریخ دیگری منتقل شود.
برای محافظت از سلامتی شما و کودکتان ، ممکن است تعداد افرادی را که میتوانید در هنگام زایمان در اتاق داشته باشید محدود کند. بازدیدهای بعد از زایمان نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند.
همچنین ، در طی بستری شدن در بیمارستان ، شما و فرد همراه ممکن است هر روز از نظر علائم کرونا مورد غربالگری و آزمایش قرار بگیرید.
اگر کرونا COVID-19 دارید یا به دلیل علائم کرونا در انتظار نتیجه آزمایش هستید ، توصیه می شود هنگام بستری شدن در بیمارستان و بعد از زایمان ، از ماسک صورت استفاده کنید و هنگام مراقبت از نوزاد دستان خود را تمیز کنید.
نگه داشتن تخت نوزاد تازه متولد شده در کنار تخت خود در حالی که در بیمارستان هستید مشکلی نیست ، اما توصیه می شود که در صورت امکان فاصله معقولی از کودک خود داشته باشید.
وقتی این مراقبتها انجام شود ، خطر ابتلای نوزاد تازه متولد شده به کرونا COVID-19 کم میشود.
با این حال ، اگر شدت بیماری کرونا COVID-19 شما بالا باشد ، ممکن است لازم باشد موقتاً از نوزاد خود جدا شوید.
راهنمایی پس از زایمان
توصیه میشود مراقبتهای پس از زایمان بصورت یک روند مداوم باشد. در مورد ویزیت مجازی برای بررسی بعد از زایمان و همچنین نیاز به ویزیت مطب با پزشک خود صحبت کنید.
در این مدت استرس زا ، ممکن است بیشتر در مورد سلامتی خود و خانواده خود اضطراب داشته باشید. به سلامت روان خود توجه کنید.
ضمن اقدامات احتیاطی برای کاهش خطر ابتلا به ویروس کرونا COVID-19 ، برای حمایت از خانواده و دوستان خود مرتباً آزمایش دهید.
اگر اندکی پس از زایمان دچار تغییرات شدید خلقی ، از دست دادن اشتها ، خستگی طاقت فرسا و عدم لذت در زندگی شدید ، ممکن است دچار افسردگی پس از زایمان شده باشید.
اگر فکر می کنید افسرده هستید ، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید ، به خصوص اگر علائم خود به خود از بین نرود.
ملاحظات تغذیه با شیر مادر
تحقیقات نشان می دهد که شیر مادر ویروس کرونا COVID-19 را به نوزاد منتقل نمی کند. اما نگرانی بزرگتر این است که آیا مادر آلوده می تواند ویروس را از طریق قطرات تنفسی در دوران شیردهی به نوزاد منتقل کند یا خیر؟
اگر کرونا COVID-19 دارید یا به دلیل علائم در انتظار نتایج آزمایش هستید ، اقدامات لازم را برای جلوگیری از انتشار ویروس به کودک را انجام دهید.
این اقدامات شامل شستن دستها قبل از لمس کودک و در صورت امکان ماسک صورت هنگام شیردهی است. اگر شیر مادر را پمپاژ می کنید ، قبل از لمس قطعات پمپ یا بطری ، دستان خود را بشویید. در صورت امکان ، از شخصی بخواهید که شیر مادر دوشیده شده را به کودک بدهد.
واکسن کرونا COVID-19 در دوران بارداری و شیردهی
اگر باردار یا شیرده هستید ، می توانید واکسن کرونا COVID-19 را دریافت کنید. دریافت واکسن COVID-19 در دوران بارداری می تواند شما را از بیماری شدید ناشی از COVID-19 محافظت کند.
در حالی که تحقیقات بیشتری لازم است ، یافته های اولیه نشان می دهد که دریافت واکسن COVID-19 در دوران بارداری خطرات جدی ندارد.
از تست مولکولار (مولکولی) و آزمایش آنتی ژن برای تشخیص عفونت های فعال و به خصوص عفونت فعال ویروس SARS-CoV-2 استفاده می شود.
آزمایش های تشخیصی می توانند مبتنی بر آنتی ژن باشند (آزمایشات “آنتی ژن سریع”) که به دنبال مارکرهای پروتئینی در خارج ویروس هستند ، یا می توانند مبتنی بر مولکولی باشند (از جمله PCR ، LAMP ، CRISPR) ، که به دنبال ماده ژنومی ویروسی خاص مانند SARS-CoV-2 هستند.
به آزمایش های مبتنی بر مولکولی که ماده ژنتیکی را تقویت می کنند ، آزمایش های تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) نیز می گویند.
تست مولکولار (مولکولی) و آزمایش آنتی ژن چگونه کار می کنند؟
ویروس ها برای تکثیر به میزبان احتیاج دارند. این ویروسها سلولهای میزبان را ربوده تا نسخه های ویروسی بیشتری از خودش تولید کند.
ماده ژنومی ویروس SARS-CoV-2 اسید ریبونوکلئیک (RNA) است که در بدن باقی می ماند در حالی که ویروس هنوز تکثیر و تولید مثل می شود.
آزمایش های تشخیصی به دنبال شواهدی از این روند همانند سازی – وجود ویروس های بیشتر – برای تشخیص عفونت فعال COVID-19 است.
آزمایش های تشخیصی آنتی ژن ، ویژگی های ساختاری خارج ویروس به نام آنتی ژن ها را شناسایی می کند – پروتئین های کوچکی که ویروس را تشکیل می دهند – که ممکن است در نمونه بیمار وجود داشته باشد.
آزمایشات تشخیصی آنتی ژن برای:
یافتن شواهد بزرگتر مبنی بر اینکه ویروس SARS-CoV-2 به طور فعال شخصی را آلوده میکند
شناسایی آنتی ژن های 3 بعدی خاص در خارج از ویروس SARS-CoV-2
آزمایش های مولکولار (مولکولی) بیت های RNA ویروسی را تقویت می کنند تا عفونت ویروسی با استفاده از یک آزمایش تخصصی تشخیص داده شود.
از این آزمایشات به عنوان تستهای تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) نیز یاد میشود. این روش با گرفتن نمونه از بینی یا دهان فرد بالقوه آلوده (بزاق) ، جایی که ممکن است ویروس پیدا شود ، آغاز میشود.
اگر ویروس کرونا SARS-CoV-2 در نمونه وجود داشته باشد ، حتی می توان سطح کمی از ماده ژنومیک ویروس را به میلیون ها نسخه شناسایی شده در طی یک آزمایش تشخیصی مولکولی ، تکثیر کرد.
اگر فردی آلوده باشد ، RNA ویروسی شناسایی و نتیجه آزمایش مثبت ایجاد میکند.
اگر فردی آلوده نباشد ، هیچ RNA ویروسی کپی یا شناسایی نمیشود ، که نتیجه آزمایش منفی ایجاد میکند.
تقویت سیگنال امکان شناسایی حتی مقدار کمی ویروس را فراهم میکند. این دسته از آزمایش های تشخیصی شامل تستهای واکنش زنجیره ای پلیمراز (تست PCR) ، تقویت ایزوترمال با واسطه حلقه (LAMP) و آزمایشهای مبتنی بر تکرار کوتاه پالیندرومیک خوشه ای و منظم با هم فشرده (CRISPR) است.
طیف گسترده ای از تشخیصهای مولکولی وجود دارد و برخی نتایج سرعتی تر از روشهای مبتنی بر PCR دارند.
این آزمایشات سریع مولکولی شامل LAMP است که می تواند نتایج را در عرض چند دقیقه و نه ساعت ارائه دهد.
آزمایشهای سریع مولکولی که از تکنیکهایی مانند LAMP استفاده میکنند بسیار خاص هستند ، اما همچنین بسیار حساس هستند زیرا مواد ژنومی را در نمونه بیمار تقویت میکنند.
نکته مهم ، همه آزمایش های تشخیص سریع آزمایش آنتی ژن نیستند – برخی از آنها آزمایشهای سریع مولکولی هستند که بسیار حساس بوده اما در عرض چند دقیقه نتیجه میدهند.
آزمایش های تشخیصی مولکولی یا تست مولکولار برای:
تشخیص اینکه ویروس SARS-CoV-2 به طور فعال یک فرد را آلوده می کند
ایجاد میلیونها نسخه از بخشهای کوچک ویروس SARS-CoV-2 ، در صورت وجود در نمونه بیمار ، تقویت سیگنال
شناسایی آن میلیون ها نسخه در ماشین های تخصصی
چه مواردی برای انجام آزمایش آنتی ژن یا تست مولکولار لازم است؟
آزمایش های آنتی ژن و مولکولی به نمونه هایی – مانند سلول های سطح نازوفارنکس یا خلط / بزاق – نیاز دارد که احتمالاً حاوی ویروس هستند.
ویروس ها و سایر عوامل بیماری زا نیز ممکن است در مدفوع ، ادرار یا خون تشخیص داده شوند. برای بیماریهای تنفسی مانند کرونا COVID-19 ، بیشتر آزمایشات موجود یا در حال تکامل از نمونه های بینی فرد (با استفاده از سواب های حلق یا حلزون یا سواب های جلوی بینی) یا دهان (با استفاده از لیوان های جمع آوری بزاق) استفاده میکنند.
بیشتر آزمایشات مولکولی به دلیل پیچیدگی و حساسیت فرآیند آزمایش در محیط آزمایشگاهی انجام میشود.
نتیجه برخی از تستهای مولکولار آزمایشگاهی ممکن است 1 روز یا بیشتر طول بکشد.
برخی از آزمایشات ، از جمله بسیاری از آزمایشات آنتی ژن ، مجاز به استفاده در محل مراقبت هستند ، به این معنی که میتوان آنها را در یک محیط پزشکی انجام داد و نتایج را می توان در حدود 30 دقیقه در دسترس قرار داد.
تست مولکولار (مولکولی) و آزمایش آنتی ژن:
بسته به نوع آزمون مورد استفاده ، می تواند از چند دقیقه تا چند روز به نتیجه برسد
می تواند در تنظیمات مختلفی (خانه ، مطب ارائه دهنده خدمات بهداشتی یا آزمایشگاه) انجام شود
آزمایش های مولکولی چگونه SARS-CoV-2 را تشخیص می دهند؟
بیشتر آزمایش های مولکولی برای SARS-CoV-2 از روند واکنش زنجیره ای پلیمراز کمی ترانس کریپتاز معکوس در زمان واقعی (rRT-PCR) استفاده میکنند.
در کل ، اکثر کیت های مولکولی با عنوان rRT-PCR برچسب گذاری شدهاند. آزمایشات ذکر شده به عنوان تولید کنندگان آنها نام برده شده است ، اگرچه در بعضی موارد از qPCR استفاده میکنند.
اگر آزمایشی اطلاعات کمی و نه صرفاً کیفی (بله / خیر) را فراهم کند ، این علاوه بر PCR به PCR کمی (q) نیز نیاز دارد.
این آزمایشها به مراحل زیرمتکی هستند:
مواد ژنتیکی (DNA یا RNA) خاص پاتوژن را تشخیص دهد
ناحیه شناسایی شده از ماده ژنتیکی عامل بیماری زا را تقویت کند (نسخه های بیشتری از آن تهیه کنید)
اندازه گیری خروجی از مقدار ماده ژنتیکی تقویت شده را تولید کند ، اگر در نمونه وجود داشته باشد
در مرحله 1 ، محققان قطعات کوچکی از DNA تک رشته ای را به نام “آغازگرها” طراحی می کنند که دقیقاً با یک منطقه خاص از ژنوم ویروسی مطابقت دارند.
آغازگرها سپس به نواحی خاصی از ژنوم ویروسی متصل یا “آنیل” می شوند و ستون فقرات را برای تقویت آن منطقه فراهم میکنند.
هنگام ساخت آغازگرها ، محققان به دنبال قسمتهای خاصی از ژنوم ویروسی هستند که فقط مختص ویروس مورد بحث باشد. از آنجا که RNA ویروسی برای تجسم و شناسایی در مقادیر بسیار کمی بسیار کوچک است ، برای تقویت سیگنال لازم است.
برای بیشتر ژنومهای مبتنی بر RNA ویروسی ، مرحله دیگری به نام رونویسی معکوس مورد نیاز است.
ژنوم SARS-CoV-2 از RNA ساخته شده است که نسبت به DNA از پایداری کمتری برخوردار است و نسبت به اشعه ماورا بنفش و تجزیه آنزیم ها حساسیت بیشتری دارد.
بنابراین ، استخراج RNA و استفاده در آزمایش باید با دقت انجام شود تا مواد ژنتیکی حفظ شود.
رونویسی معکوس از پروتئینهایی به نام آنزیمهای معکوس ترانس کریپتاز برای ترجمه RNA به DNA استفاده میکند ، مولکولی با ثبات تر.
در مرحله 2 ، ناحیه ای که آغازگرها به آن متصل می شوند یا آنیل میشوند ، در چرخههای تکراری تقویت میشود. این چرخه ها به منظور تقلید نزدیک از فرایندهای تکثیر DNA طبیعی در تمام سلولهای انسانی طراحی شده اند.
در بیشتر تست های PCR ، چرخه های تقویت به تغییرات دما برنامه ریزی شده متکی هستند که DNA دو رشته را تقسیم میکند ، به آنزیم های تکثیر اجازه میدهد نسخه جدیدی از DNA ایجاد کنند و سپس رشتههای تازه تشکیل شده را دوباره به هم ببندند.
به همین دلیل ، بیشتر تستهای PCR باید در دستگاههایی موسوم به “ترموسیکلرها” انجام شود ، که امکان تنظیم زمان چرخه ، دما و تعداد تکرارها را فراهم میکند.
استثنا در این فرآیند روشهای همدما است ، مانند تقویت هم دما در حلقه (LAMP) ، که برای تقویت DNA هدف نیازی به چرخههای گرمایش نیست.
مرحله 2 تا زمانی ادامه می یابد که محققان به اندازه کافی مواد ژنتیکی را برای توانایی خواندن آنها ترکیب نکردند.
در مرحله 3 ، خروجی حاصل از فرآیند تقویت مورد مطالعه قرار می گیرد و محققان می توانند ویروس را در داخل نمونه تجسم کنند.
در ماشین های RT-qPCR در زمان واقعی ، خروجی قابل خواندن به صورت فلورسانس نشان داده می شود که ماده تقویت شده با افزایش مقدار آن پس از چرخه های تقویت چندگانه ، از آن خارج می شود.
گرچه همه آزمایشات ذکر شده در زیر آزمایش rRT-qPCR نیستند ، اما همه آزمایشات مولکولی برای آگاهی محققان از وجود پاتوژن ، یا با شناسایی مواد ژنتیکی آن یا شناسایی نشانگرهای منحصر به فرد خود پاتوژن ، ساخته شده اند.
یک مرحله تقویت برای این آزمایش ها بسیار مهم است زیرا در غیر این صورت محققان قادر نیستند به راحتی و به سرعت حضور چنین مولکول های کوچکی را تشخیص دهند.
چند نوع تست مولکولار (مولکولی) و آزمایش آنتی ژن در بازار وجود دارد؟ چه تفاوتی بین آنها وجود دارد؟
در حال حاضر پنج نوع آزمایش آنتی ژن و مولکولی در دسترس است:
نوع آزمایش
زمان نتیجه
آنچه به ما می گوید
محدودیت ها
تست آنتی ژن سریع (RAT)
15-30 دقیقه
وجود یک عفونت فعال ، با شناسایی پروتئین های ویروسی خاص موجود در یک نمونه بیمار. این به طور معمول با روش های جریان جانبی همراه است تا نتایجی را که می توان با چشم خواند نمایش داد.
نیاز به طراحی بسیار دقیق آنتی بادی های مصنوعی ، شناخت عمیق پروتئین های ویروسی تولید شده در محیط های مختلف بافتی دارد و در صورت کم بودن تولید پروتئین ویروسی ممکن است منفی کاذب ایجاد کند.
rRT-qPCR
2-4 ساعت
وجود یک عفونت فعال ، با هدف قرار دادن توالی ژنی خاص SARS-CoV-2. این می تواند کمی باشد اما معمولاً کیفی است (بله / خیر). به طور معمول محدودیت بسیار کمی در تشخیص دارد ، حدود 100 ویروس در میلی لیتر.
زمان لازم برای تکمیل آزمون. پرسنل آموزش دیده و تجهیزات ویژه برای تجزیه و تحلیل نتایج
LAMP
15-60 دقیقه
وجود یک عفونت فعال ، با هدف قرار دادن توالی ژنی خاص SARS-CoV-2. این نوعاً کیفی است (بله / خیر). این تکیه بر آغازگرهای ویژه طراحی شده است که به ایجاد ساختارهای حلقه ای مورد نیاز برای تقویت کمک می کند. بسیار سریع است و همیشه به تجهیزات خاصی احتیاج ندارد (در بعضی موارد با چشم قابل اندازه گیری است). حد تشخیص 125 ویروس در میلی لیتر بسیار کم است.
طراحی آغازگرهای مورد نیاز می تواند پیچیده باشد و باقی مانده ها می توانند در واکنش دخالت کنند. همچنین کمی سازی نتایج (سطح عفونت ویروسی) دشوار است.
RPA
15-60 دقیقه
وجود یک عفونت فعال ، با هدف قرار دادن توالی ژنی خاص SARS-CoV-2. این نوعاً کیفی است (بله / خیر). متکی به آنزیم recombinase است. بسیار سریع است و همیشه به تجهیزات خاصی نیاز ندارد. حد تشخیص 125 ویروس در میلی لیتر بسیار کم است.
طراحی آغازگرهای لازم می تواند پیچیده باشد و باقی مانده ها می توانند واکنش را مختل کنند. همچنین کمی سازی نتایج (سطح عفونت ویروسی) دشوار است.
تشخیص مبتنی بر CRISPR
15-60 دقیقه
وجود یک عفونت فعال ، با هدف قرار دادن توالی ژنی خاص SARS-CoV-2. این به طور معمول با LAMP همراه است ، اما این همیشه لازم نیست. نتایج به طور معمول برای چشم قابل مشاهده است و نیازی به تجهیزات خاصی ندارد.
نیاز به تخصص ، طراحی خاص اجزای سازنده (آنزیم ها ، آغازگرها ، گزارشگران) دارد.