آزمایش hpv

آزمایش hpv چیست؟ هر آنچه که باید در مورد تست hpv بدانید.

/0 نظرها/در , /توسط

آزمایش HPV که با نام آزمایش ویروس پاپیلومای انسانی نیز شناخته می‌شود، وجود همین ویروس را در بدن تشخیص می‌دهد. ویروسی که می‌تواند منجر به ایجاد زگیل تناسلی، سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم یا سرطان دهانه رحم شود. توجه کنید که نتیجه مثبت تست HPV علامت هشداردهنده برای سرطان دهانه رحم است. در ادامه به طور مفصل در مورد آزمایش hpv و هر آنچه باید در مورد آن بدانید توضیح داده‌ایم.

آزمایش hpv چیست؟

HPV مخفف ویروس پاپیلومای انسانی است و نوعی عفونت مقاربتی (STI) محسوب می‌شود. این ویروس جزو شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی (STD) است که میلیون‌ها انسان‌ در حال حاضر به آن مبتلا هستند. تست‌ HPV ویروس پاپیلومای انسانی را شناسایی و تشخیص می‌دهد، ویروسی که می‌تواند سلول‌های طبیعی دهانه رحم را به سلول‌های غیرطبیعی یا پیش سرطانی تبدیل کند. نتیجه مثبت آزمایش HPV به این معنی است که ممکن است به سرطان دهانه رحم مبتلا شوید. البته این آزمایش HPV را در مردان یا برای انواع دیگر سرطان تشخیص نمی‌دهد.

برای دریافت نوبت آزمایش hpv اینجا کلیک کنید.

البته عفونت‌های HPV اغلب بدون درمان برطرف می‌شود و ممکن است هرگز متوجه نشوید که HPV داشته‌اید. اما 13 نوع از این 200 نوع ویروس می‌توانند باعث سرطان دهانه رحم یا سایر سرطان‌ها شوند. برای همین انجام آزمایش HPV می‌تواند شما را از خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم باخبر کند.

در صورتی که بدانید مبتلا به HPV هستید، می‌توانید شیوه زندگی خود را تغییر دهید تا از ابتلای دیگران به HPV محافظت کنید. اگر HPV نیز نداشته باشید، می توانید واکسنی را دریافت کنید که شما در برابر HPV محافظت می‌کند. به این نکته نیز اشاره کنیم که HPV می‌تواند هم مردان و هم زنان را مبتلا کند.

آزمایش hpv چیست

انواع HPV

همانطور که اشاره کردیم آزمایش hpv یک تست غربالگری برای سرطان دهانه رحم است، اما این آزمایش قرار نیست که به شما بگوید سرطان دارید یا نه! بلکه وجود HPV، ویروسی که باعث سرطان دهانه رحم می‌شود را در سیستم شما تشخیص می‌دهد. بیش از 100 گونه شناخته شده از HPV وجود دارد که تنها برخی از آنها از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند. سویه های HPV منتقله از راه جنسی به دو دسته تقسیم می شوند:

HPV کم خطر

این گونه های HPV به ندرت با سرطان مرتبط هستند. در حالی که اکثر عفونت‌های کم خطر HPV هیچ بیماری ایجاد نمی‌کنند، برخی از گونه‌ها می‌توانند باعث ایجاد زگیل در ناحیه تناسلی و مقعد یا در دهان و گلو شوند. سایر عفونت‌های کم خطر HPV می‌تواند باعث ایجاد زگیل در بازوها، دست‌ها، پاها یا قفسه سینه گردند.

زگیل‌های HPV مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد نمی کنند و ممکن است خود به خود از بین بروند. پزشکان معمولا می توانند HPV کم خطر را بر اساس علائم بیمار تشخیص دهند، بنابراین آزمایش برای این گونه‌ها انجام نمی‌شود.

آزمایش hpv

HPV پرخطر

HPV پرخطر نیز هیچ علامتی ندارند و ظرف یک یا دو سال از بین می‌روند. اما برخی از عفونت‌های پرخطر HPV می‌توانند سال‌ها ادامه داشته باشند. این عفونت ‌طولانی مدت می‌تواند منجر به سرطان شود. HPV عامل اکثر سرطان‌های دهانه رحم است. HPV طولانی مدت همچنین ممکن است باعث سرطان‌های دیگری از جمله سرطان مقعد، واژن، آلت تناسلی، دهان و گلو شود.

محققان حدود 14 گونه از HPV پرخطر را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند باعث سرطان شوند. این آزمایش اغلب همزمان با پاپ اسمیر انجام می‌شود. پاپ اسمیر روشی است که سلول‌های غیرطبیعی را که می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم شوند بررسی می‌کند.

زمانیکه بفهمید HPV دارید، پزشک‌تان بهتر می‌تواند در مورد مراحل بعدی درمانِ شما تصمیم بگیرد. معمولا این آزمایش برای زنان کمتر از 30 سال که نتایج آزمایش پاپ اسمیر طبیعی داشته باشند، توصیه نمی‌شود. چرا که سرطان دهانه رحم در این گروه سنی نادر است، اما عفونت HPV شایع می‌باشد. اکثر عفونت‌های HPV در زنان جوان بدون درمان برطرف می‌شوند. اما اگر بین 30 تا 65 سال دارید و نتیجه غیرطبیعی پاپ اسمیر را تجربه می‌کنید، باید برای آزمایش HPV اقدام کنید.

انواع HPV

معنای نتایج تست hpv

نتایج آزمایش HPV شما یا مثبت و یا منفی خواهد بود که معنی هر کدام عبارتند از:

1) معنی تست HPV مثبت

نتیجه آزمایش مثبت به این معنی است که شما یک نوع HPV پرخطر دارید که با سرطان دهانه رحم مرتبط است. این بدان معنا نیست که شما در حال حاضر سرطان دهانه رحم دارید، اما یک علامت هشداردهنده است که سرطان دهانه رحم ممکن است در آینده ایجاد شود. پزشک شما احتمالا آزمایش بعدی را برای یک سال آینده توصیه کند.

2) معنی تست HPV منفی

نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که شما هیچ یک از انواع HPV که باعث سرطان دهانه رحم می‌شوند را ندارید.

آزمایشات همزمان (HPV و پاپ اسمیر)

اگر نتایج شما مثبت بود، مهم است که آزمایشات منظم یا مکرر انجام دهید. ممکن است دهه‌ها طول بکشد تا سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم به سرطان تبدیل شوند. در صورت یافتن زودهنگام، سلول‌های غیرطبیعی را می‌توان قبل از تبدیل شدن به سرطان درمان کرد. پیشگیری از سرطان دهانه رحم بسیار ساده‎تر از درمان آن پس از ایجاد آن است.

آمادگی قبل آزمایش

قبل از انجام آزمایش HPV هیچ آمادگی خاصی لازم نیست. با این حال، از آنجایی که آزمایش HPV اغلب همزمان با آزمایش پاپ اسمیر انجام می‌شود، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید تا هر دو آزمایش تا حد امکان دقیق باشند:

  • به مدت دو روز قبل از انجام آزمایش از آمیزش، دوش یا استفاده از داروهای واژینال یا فوم‌ها، کرم ها یا ژله‌های اسپرم‌کش خودداری کنید.
  • سعی کنید آزمایش را در طول دوره قاعدگی خود برنامه‌ریزی نکنید. در این دوره نیز آزمایش را می‌توان انجام داد، اما پزشک نمونه از سلول‌ها را در زمان دیگری از چرخه بهتر می‌تواند جمع آوری کند.

در طول تست hpv چه اتفاقی می‌افتد؟

برای آزمایش HPV، به پشت روی میز معاینه دراز می‌کشید و زانوهای خود را خم می‌کنید. سپس پاهای خود را در تکیه‌گاه‌هایی به نام رکاب قرار می‌دهید. پزشک شما از یک ابزار پلاستیکی یا فلزی به نام اسپکولوم برای باز کردن واژن استفاده می‌کند تا دهانه رحم دیده شود. سپس پزشک از یک برس نرم یا کاردک پلاستیکی برای جمع‌آوری سلول‌ها از دهانه رحم استفاده می‌کند.

اگر شما نیز آزمایش پاپ اسمیر را دریافت می‌کنید، ممکن است پزشک شما از همان نمونه برای هر دو آزمایش استفاده کند یا نمونه دومی از سلول‌ها را جمع آوری کند. پس از انجام تست، می‌توانید بدون هیچ محدودیتی به فعالیت‌های عادی روزانه خود بپردازید.

آزمایش HPV

آیا خطری برای آزمایش وجود دارد؟

هیچ خطر شناخته شده‎‌ای برای آزمایش HPV وجود ندارد. ممکن است در حین عمل کمی ناراحتی خفیف احساس کنید. پس از آن، ممکن است کمی خونریزی یا سایر ترشحات واژن داشته باشید.

چه زمانی باید تست HPV انجام دهم؟

اینکه چند وقت یکبار باید آزمایش HPV انجام دهید به سن، سلامتی و سابقه غربالگری سرطان دهانه رحم خودتان بستگی دارد. این غربالگری ممکن است شامل تست پاپ اسمیر، تست HPV یا آزمایش همزمان هر دو باشد. بسیاری از پزشکان توصیه می‌کنند که زنان بین سنین 21 تا 65 سال به طور منظم غربالگری سرطان دهانه رحم را انجام دهند.

با این حال افراد بین سن 21 تا 29 سال معمولا نیاز به غربالگری سرطان دهانه رحم هر سه سال یکبار با آزمایش پاپ اسمیر دارند. بسیاری از متخصصان آزمایش hpv در این گروه سنی را توصیه نمی‌کنند زیرا HPV در جوانان بسیار شایع است و بیشتر عفونت‌ها بدون درمان برطرف می‌شوند، بنابراین آزمایش مثبت ممکن است گمراه‌کننده باشد. همچنین سال‌ها طول می‌کشد تا عفونت HPV باعث سرطان شود.

برای سنین 30 تا 65 سال چندین گزینه برای غربالگری سرطان دهانه رحم وجود دارد. شما می‌توانید هر سه سال یکبار با آزمایش پاپ اسمیر به تنهایی، هر پنج سال یک بار با آزمایش HPV به تنهایی یا هر پنج سال یک بار با هر دو غربالگری شوید. با این حال شرایط هر فرد متفاوت است و بهتر است با پزشک‌تان مشورت کنید.

اگر از مشکلات خاصی مثل سابقه پاپ اسمیر غیرطبیعی یا اچ‌آی‌وی دارید یا مادری هستید که در دوران بارداری در معرض دی اتیل استیل‌بسترول (DES) قرار گرفته یا سیستم ایمنی ضعیف دارید، احتمالا پزشک برای شما آزماش hpv را تجویز خواهد کرد.

اما با این حال باید بدانید که همه افراد به غربالگری سرطان دهانه رحم نیاز ندارند. پزشک شما می‌تواند توصیه هایی ارائه دهد، اما به طور کلی، غربالگری در شرایط زیر ضروری نیست:

  • اگر زیر 21 سال سن دارید.
  • اگر بیش از 65 سال سن دارید، در گذشته غربالگری کافی انجام داده‌اید و در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم نیستید.
  • شما هیسترکتومی کرده‌اید و سابقه پاپ اسمیر غیرطبیعی یا سرطان دهانه رحم ندارید.

آیا تست پاپ اسمیر با تست HPV یکی است؟

روال تست هر دو به یک صورت است. اما اگر پزشک آزمایش سرطان دهانه رحم را انجام دهد، روی تغییرات سلولی یا سلول‌های غیر‌طبیعی در دهانه رحم شما تمرکز می‌کند. اگر اگر آزمایش HPV انجام دهد، سلول‌های دهانه رحم شما را از نظر DNA HPV بررسی می‌کند.

آیا می توان HPV را با آزمایش خون آزمایش کرد؟

خیر، آزمایش خون برای HPV وجود ندارد.

من برای ویروس HPV واکسینه شده‌ام. آیا هنوز باید آزمایش HPV انجام دهم؟

بله، برای غربالگری HPV و سرطان دهانه رحم همچنان باید پاپ اسمیر انجام دهید. چرا که واکسن HPV در برابر همه گونه‌های HPV که باعث سرطان می‌شوند، محافظت نمی‌کند.

جواب آزمایش HPV من مثبت است. معنی آن چیست؟

نتیجه مثبت تست HPV به این معنی است که شما یک نوع HPV دارید که با سرطان دهانه رحم مرتبط است. توجه کنید که مثبت بودن تست HPV به معنای ابتلا به سرطان نیست. بلکه فقط یک علامت هشداردهنده است که شما در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم هستید.

اگر تست HPV من مثبت شود چه اتفاقی می افتد؟

پزشک شما ممکن است توصیه‌های زیر را انجام دهد:

  • اگر از نظر جنسی فعال هستید، احتمالا اقداماتی را برای محافظت از همسرتان ارائه دهد.
  • اما اگر آزمایش شما نشان دهد که یک نوع HPV پرخطر دارید، ممکن است آزمایشات اضافی مانند کولپوسکوپی یا بیوپسی دهانه رحم را برای شما تجویز شود.

آیا HPV من قابل درمان است؟

هیچ درمان پزشکی برای HPV وجود ندارد. بسیاری از اوقات HPV خود به خود از بین می‌رود. آزمایش‌های دیگر برای غربالگری یا تشخیص HPV نیز سلول‌های پیش سرطانی را حذف می‌کنند.

جواب آزمایش HPV من منفی است. معنی آن چیست؟

تست HPV منفی به این معنی است که شما نوع HPV مرتبط با سرطان دهانه رحم ندارید. می‌توانید پنج سال برای آزمایش غربالگری بعدی خود صبر کنید. اگر از نظر جنسی فعال هستید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند، واکسن HPV را برای محافظت از خود در برابر HPV دریافت کنید.

آیا می‌توانم آزمایش HPV مثبت کاذب داشته باشم؟

نتیجه آزمایش HPV مثبت کاذب می‌تواند به این معنی باشد که شما HPV دارید، اما نه نوع HPV که باعث سرطان می‌شود. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که تست‌های HPV و پاپ اسمیر که سلول‌های یکسانی را از نظر دهانه رحم و HPV آزمایش می‌کنند، نتایج مثبت کاذب‌تری نسبت به تست‌های HPV پرخطر اولیه دارند.

اگر آزمایش مثبت کاذب داشته باشم چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر آزمایش HPV اولیه شما مثبت باشد و آزمایش‌های بعدی مانند کولپوسکوپی منفی باشد، ممکن است پزشک شما یک آزمایش پاپ اسمیر دیگر انجام دهید.

اگر آزمایش دوم منفی باشد، ممکن است پزشک پنج سال برای آزمایش غربالگری بعدی شما تجویز کند. اگر از نظر جنسی فعال هستید، ممکن است به شما توصیه کند، واکسن HPV را برای محافظت از خود در برابر HPV دریافت کنید.

آیا نتایج آزمایش HPV من در طول زمان تغییر می کند؟

بله، درست مانند پاپ اسمیر برای سرطان دهانه رحم، نتایج تست HPV شما می‌تواند در طول زمان تغییر کند. به همین دلیل انجام منظم آزمایشات HPV و سرطان دهانه رحم مهم است.

آیا چیز دیگری وجود دارد که باید در مورد آزمایش HPV بدانم؟

هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما بیشتر عفونت‌ها خود به خود برطرف می‌شوند. شما می توانید اقداماتی را برای کاهش خطر ابتلا به HPV انجام دهید. داشتن رابطه جنسی فقط با یک شریک و داشتن رابطه جنسی ایمن (استفاده از کاندوم) می‌تواند خطر ابتلای شما به سرطان دهانه رحم را کاهش دهد. واکسیناسیون نیز موثر است.

دیابت

دیابت چیست؟ انواع دیابت کدامند؟

/0 نظرها/در , , /توسط

دیابت چیست؟ انواع دیابت کدامند؟

دیابت یکی از ﺷﺎﯾﻊ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري‌های ﻣﺰﻣﻦ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن است که با گذشت زمان می‌تواند منجر به مشکلات جدی همچون بیماری قلبی و حتی سکته شود. ما در این مطلب دیابت چیست به زبان ساده را توضیح داده‌ایم. پیشنهاد می‌کنم حتما ادامه‌ی مطلب را مطالعه کنید.

دیابت

دیابت چیست به زبان ساده

دیابت یک بیماری مزمن است که پروسه‌ی تبدیل غذا به انرژی توسط بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بیشتر غذاهایی که می خورید، به قند یا همان گلوکز تجزیه شده و در جریان خون شما آزاد می‌شوند. گلوکز خون منبع اصلی انرژی شماست و از غذایی که می‌خورید به دست می‌آید. وقتی قند خون شما بالا می‌رود، بدن شما به پانکراس سیگنال می‌دهد که انسولین ترشح کند. انسولین مانند کلیدی قند خون را برای استفاده به عنوان انرژی وارد سلول‌های بدن شما می‌کند.

اینکه دیابت دارید به این معنی است که بدن شما یا انسولین کافی تولید نمی‌کند یا نمی تواند آنطور که باید از انسولین تولید شده استفاده کند. وقتی انسولین کافی وجود نداشته باشد یا سلول‌ها به انسولین پاسخ ندهند، قند خون بیش از حد در جریان خون شما باقی می‌ماند. پس دیابت زمانیرزخ می‌دهد که قند خون شما بسیار بالا باشد. با گذشت زمان، این معضل می‌تواند باعث مشکلات جدی مانند بیماری قلبی، از دست دادن بینایی و بیماری کلیوی شود.

دیابت

هنوز درمانی برای دیابت وجود ندارد، اما کاهش وزن، خوردن غذای سالم و اکتیو بودن در حل این مشکل بسیار موثر هستند. مصرف دارو در صورت نیاز نیز می‌تواند تاثیر دیابت را بر زندگی شما کاهش دهد.

انواع دیابت چیست؟

شایع ترین انواع دیابت عبارتند از دیابت نوع 1، نوع 2 و دیابت بارداری.

دیابت نوع 1

اگر دیابت نوع 1 دارید به این معنی است که بدن شما انسولین نمی‌سازد. دیابت نوع 1 در اثر یک واکنش خود ایمنی (بدن به اشتباه به خود حمله می‌کند) ایجاد می‌شود یعنی سیستم ایمنی بدن شما به سلول‌های پانکراس که انسولین می‌سازند حمله کرده و آن‌ها را از بین برده است. این نوع دیابت معمولاً در کودکان و جوانان شایع است، هر چند که ممکن است در هر سنی ظاهر شود. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای زنده ماندن باید هر روز انسولین مصرف کنند. تقریباً 5 تا 10 درصد از افراد مبتلا به دیابت از نوع 1 هستند.

دیابت نوع 2

در دیابت نوع 2، بدن شما به خوبی از انسولین استفاده نمی‌کند و نمی تواند قند خون را در سطح نرمال نگه دارد. حدود 90 تا 95 درصد از افراد مبتلا به دیابت از نوع 2 دارند. این بیماری در طی سالیان متمادی ایجاد می‌شود و معمولاً در بزرگسالان شایع است. ممکن است شما هیچ علامتی نداشته باشید اما مبتلا به دیابت نوع 2 باشید. دیابت نوع 2 را می توان با تغییرات سبک زندگی سالم مانند کاهش وزن، خوردن غذای سالم و اکتیو بودن پیشگیری یا به تاخیر انداخت.

دیابت

دیابت بارداری

دیابت بارداری در برخی از زنان در دوران بارداری ایجاد می‌شود. بیشتر اوقات، این نوع دیابت پس از تولد نوزاد از بین می‌رود اما با این حال، اگر دیابت بارداری داشته‌اید، احتمال ابتلای شما به دیابت نوع 2 در آینده بسیار زیاد خواهد بود. توجه کنید اگر دیابت بارداری دارید، کودک شما در معرض خطر قرار دارد. احتمال چاقی کودک شما در دوران کودکی یا نوجوانی بیشتر است و احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 در آینده نیز برای کودک وجود دارد.

دیابت

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع 2 هستند؟

اگر 45 سال یا بیشتر دارید، یا سابقه خانوادگی دیابت دارید یا اضافه وزن دارید، احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 برای شما بیشتر است. عدم فعالیت بدنی و برخی مشکلات سلامتی مانند فشار خون بالا نیز بر شانس ابتلا به دیابت نوع 2 تأثیرگذار هستند. همچنین در صورت ابتلا به پیش دیابت یا دیابت بارداری در دوران بارداری، احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 بیشتر است

دیابت ممکن است منجر به چه مشکلاتی شود؟

بیماری قلبی

سکته

بیماری کلیوی

مشکلات چشمی

بیماری دندان

آسیب عصبی

علائم امیکرون

علائم امیکرون چیست؟

/0 نظرها/در , , /توسط

علائم امیکرون چیست؟ با علائم امیکرون به طور کامل آشنا شوید.

این روزها امیکرون به شدت افزایش یافته است و احتمال اینکه هر لحظه با فردی مبتلا به این بیماری برخورد کنید، بسیار زیاد است. از طرف دیگر بنظر می‌رسد که این بیماری با نوع دلتا تا حدودی متفاوت است و همین نحوه‌ی تشخیص را برای بیشتر مردم سخت کرده است. پس بهتر است با علائم امیکرون آشنا شوید تا در صورت ابتلا به این بیماری سریع‌تر بتوانید درمان را شروع نمایید. اما علائم امیکرون چیست؟ در ادامه به طور مفصل به این موضوع پرداخته‌ایم.

هر ویروسی در طول زمان جهش‌های جدیدی می‌یابد و ویروس کرونا نیز از این قضیه مستثنی نیست. برخی از این تغییرات هیچ تاثیری بر ویروس ندارند، در حالی که برخی دیگر می‌توانند میزان مسری بودن، بافت‌هایی که آلوده می‌کنند یا شدت بیماری را تغییر دهند. در 26 نوامبر 2021، سازمان بهداشت جهانی (WHO) نوع جدیدی از ویروس کرونا را گزارش کرد که با نام امیکرون شناخته شد. از آنجایی که شدت انتقال این نوع از ویروس کرونا بسیار بالا می‌باشد، همین باعث نگرانی مقامات بهداشتی جهانی شده است. همچنین این احتمال وجود دارد که امیکرون بتواند حتی واکس کرونا را نیز دور بزند. به همین دلیل در سراسر دنیا اقدامات احتیاطی برای کاهش شیوع امیکرون شروع شده است اما به هرحال جلوگیری از گسترش کامل آن غیرممکن است و شما باید مراقب باشید. در زیر به علائم امیکرون پرداخته‌ایم.

علائم امیکرون چیست؟

علایم کرونا بسیار شبیه آنفولانزا است . کرونا معمولا با از دست دادن حس چشایی و بویایی همراه بود و همین می‌توانست تشخیص کرونا را آسان‌تر کند. اما در مورد امیکرون شرایط فقط می‌کند و فرد ممکن است چنان شباهتی به علائم کرونا نداشته باشد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که امیکرون بیشتر علائمی شبیه به سرماخوردگی معمولی را دارد و گاها علائم‌ گیج‌کننده‌ای مثل کمردرد نیز گزارش شده است. علائم امیکرون کاملا شبیه به سرماخوردگی است اما 5 علامت شایع آن عبارتند از : از آبریزش بینی، سردرد، بیحالی و خستگی، عطسه و گلودرد.

به طور کلی علائم احتمالی امیکرون که به آنفولانزا هم شبیه است به شکل زیر گزارش شده است:

تب یا لرز

سرفه

تنگی نفس

خستگی

دردهای عضلانی

سردرد

مشکلات چشایی یا بویایی

گلو درد

آبریزش بینی

حالت تهوع یا استفراغ

اسهال

فرد مبتلا به امیکرون ممکن است همه یا ترکیبی از علائم بالا را تجربه کند.

آیا امیکرون روی ریه‌ها تاثیر می‌گذارد؟

بنظر می‌رسد که امیکرون نسبت به نسخه‌های قبلی‌تر ویروس کرونا خفیف‌تر است و نسبت به نوع دلتا ویروس کرونا بسیار ملایم‌تر می‌باشد. طبق گزارش‌ها احتمال عفونت شدید ریه در امیکرون نسبت به انواع قبلی بسیار کمتر است. دلیل آن نیز به این خاطر است که برخلاف انواع دیگر امیکرون دستگاه تنفسی را آلوده نمی‌کند و در داخل ریه‌ها به خوبی تکثیر نمی‌شود. اما با این حال با ذات‌الریه شدید همراه است. البته هنوز مطالعات بیشتر بر روی این موضوع صورت نگرفته است و نمی‌توان نظر قطعی داد.

اگر در دوران بارداری کرونا گرفتیم چه کنیم؟

خبر خوب برای مادران باردار این است که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه خود ویروس می تواند منجر به نقایص مادرزادی، سقط جنین یا هر مشکل دیگری شود وجود ندارد. اما در هفته های اول بارداری و سه ماهه نخست، تب بالا می تواند احتمال نقایص مادرزادی در جنین را افزایش دهد

آیا واکسن کرونا می‌تواند از ابتلا به امیکرون جلوگیری کند؟

امیکرون می‌تواند باعث عفونت جدیدی در هر فردی شود اما به هر حال اگر به طور کامل واکسینه شده باشید، احتمالا ابتلا به عفونت شدید کمتر است. اما با این حال توصیه می‌شود که همه افراد جامعه فاصله اجتماعی را رعایت کنند و حتما از ماسک استفاده نمایند.

امیکرون چقدر مسری است؟

امیکرون مسری‌تر از نوع دلتا است. این در حالی است که نوع دلتا دوبرابر سویه اصلی ویروس کرونا قابل انتقال بود. اما با این حال دوره کمون یا نهفتگی امیکرون کوتاه‌تر بوده و به طور متوسط سه روز طول می‌کشد. دوره نهفتگی دوره زمانی بین ابتلا به ویروس و بروز علائم است. از آنجایی که امیکرون دوره کمون کوتاه تری دارد، علائم را سریعتر بروز خواهید داد و می توانید آن را سریع‌تر نیز به دیگران منتقل کنید. شما حتی ممکن است در طول دوره نهفتگی یعنی حتی قبل از بروز علائم نیز آن را به دیگران منتقل کنید.

امیکرون بر روی کودکان زیر پنج سال که نمی‌توانند واکسینه شوند نیز تأثیر می‌گذارد؟

بله، اما به نظر می رسد که امیکرون در کودکان خفیف‌تر است. اما با این حال، به این معنی نیست که کودکان تحت تأثیر امیکرون قرار نمی‌گیرند. واکسن‌ برای کودکان زیر پنج سال هنوز در حال مطالعه هستند و امیدواریم به زودی در دسترس قرار گیرد.

 

آزمایشگاه توانا در راستای کمک به شهروندان تمامی آزمایشات تشخیص کرونا را به صورت حضوری و در منزل برای شما عزیزان در اسرع وقت انجام میدهد . برای اطلاعات بیشتر  با ما تماس بگیرید.

افسردگی بعد از زایمان

دلایل افسردگی بعد از زایمان چیست؟

/0 نظرها/در /توسط

دلایل افسردگی

با توجه به تحقیقات انجام‌شده، افسردگی پس از زایمان با تغییرات هورمونی منحصربه‌فردی که پس از زایمان رخ می‌دهد در ارتباط است و محققان بر این باورند که تغییرات ناگهانی در سطح هورمون‌ها پس از زایمان، می‌تواند به افسردگی در زنانی که به تغییرات در سطوح استروژن و پروژسترون حساس‌تر هستند منجر شود.

به‌طورکلی، افسردگی پس از زایمان ناشی از ترکیب عوامل هورمونی، زیست‌محیطی، عاطفی و ژنتیکی است که برخی از آنها خارج از کنترل شما هستند. برخی از زنان ممکن است به نوعی احساس کنند که مسئول ابتلا به افسردگی پس از زایمان هستند، اما افسردگی به دلیل انجام دادن یا انجام ندادن کاری رخ نمی‌دهد. همچنین اگر در دوران بارداری افسردگی یا اضطراب داشتید یا اگر دچار گرفتگی خلق پس از زایمان بوده‌اید، ممکن است احتمال بیشتری برای افسردگی پس از زایمان داشته باشید. عوامل دیگری که به زیاد شدن احتمال افسردگی پس از زایمان کمک می‌کند شامل خستگی جسمی پس از زایمان، تلاش برای تطبیق عاطفی خودتان با مادر شدن و محرومیت از خواب و بی‌خوابی‌های مداوم است.

علائم افسردگی

اگر از علائم زیر، پنج مورد یا بیشتر را تقریباً هر روز و در بیشتر طول روز، به مدت حداقل دو هفتۀ متوالی تجربه کردید، ممکن است مبتلا به افسردگی پس از زایمان شده باشید:

احساس غم و اندوه شدید، پوچی یا ناامیدی
احساس برانگیختگی و خشم
گریه کردن مداوم یا بیشتر وقت‌ها قرار داشتن در آستانۀ گریه
بی‌علاقگی یا لذت نبردن از فعالیت‌ها و سرگرمی‌های معمول خود
دشواری در به خواب رفتن در آغاز شب یا مشکل در بیدار ماندن طی روز
از دست دادن اشتها یا خوردن بیش از حد
احساس گناه شدید
حس بی‌ارزش بودن زندگی
احساس ناتوانی در کنار آمدن با مسائل
داشتن افکار منفی در مورد خودتان
ترس از تنها ماندن با کودکتان
حس ترس بی‌‌دلیل و غیرقابل کنترل
وسواس بیش از حد
حواس‌‌پرتی
داشتن رویاهایی در مورد آسیب دیدن کودکتان
مشکل در تمرکز یا تصمیم‌گیری
کناره‌گیری از دوستان و خانواده
بی‌علاقگی به کودک
ناتوانی در مراقبت از کودک
احساس خستگی شدید و رخوت
اگر هر کدام از موارد بالا را در خودتان مشاهده کرده‌اید، لازم است خیلی زود از همسرتان یا یکی از اطرافیان خود کمک بخواهید یا بهتر است با پزشک خود تماس بگیرید تا برای درمان افسردگی پس از زایمان مورد بررسی قرار بگیرید.

درمان افسردگی

افسردگی درمان‌نشده می‌تواند گیج‌کننده و حتی ترسناک باشد و وضعیت شما را بدتر کند. لازم است بدانید که این عارضه تا حد بسیار زیادی قابل درمان است، بنابراین لازم نیست که بترسید یا دلهرۀ بدی داشته باشید. درمان، برای شما حمایتی را فراهم می‌کند که از فرو رفتنتان ا به افسردگی عمیق که سخت‌تر قابل درمان است جلوگیری شود. همچنین داشتن مشاور یا پزشکی که شرایط شما برایش قابل درک باشد، می‌تواند کمک کند کمتر احساس تنهایی کنید. با درمان افسردگی راحت‌تر می‌توانید با کودک خود پیوند برقرار کنید و قادر به مراقبت بهتری از او هستید. بنابراین در صورت داشتن علائم افسردگی، پزشکتان را ملاقات کنید، تا بتوانید رفتن به مشاوره برای درمان یا مصرف دارو را آغاز کنید.

اگر شما علائم خفیفی از افسردگی را دارید، پزشک ممکن است توصیه کند به طور منظم با او ملاقات کنید. اگر علائم شما شدیدتر باشد، پزشک ممکن است برای شما مشاوره و داروهای ضدافسردگی یا هر دو را توصیه کند. مشاوره، گفت‌وگوی فرد مراجع به یک درمانگر در یک مرکز مشاوره است. در خانواده‌درمانی یا زوج‌درمانی نیز، درمانگر برای درمانتان در صورت لزوم با شما، همسرتان یا یکی از اطرافیانتان صحبت می‌کند.

داروهای ضدافسردگی، مواد شیمیایی مغز را متعادل می‌کند که تنظیم‌کنندۀ خلق‌وخوی شماست. اگر پزشک شما لازم بداند، در مورد انواع مختلف داروهای ضدافسردگی صحبت خواهد کرد. پس از مصرف دارو به مدت سه یا چهار هفته، به احتمال زیاد شروع به بهبود می‌کنید. داروهای ضدافسردگی می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند، اما بیشتر آنها پس از مدت کوتاهی برطرف خواهد شد. اگر دچار عوارض جانبی شوید که با زندگی روزمرۀ شما تداخل دارد یا اگر افسردگی شما بدتر شد، فوراً پزشک خود را در جریان قرار دهید.

مصرف داروهای ضدافسردگی هنگام شیردهی

مصرف داروهای ضدافسردگی در حین شیردهی بی‌خطر است. هرچند داروها از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل می‌شود، اما سطح آنها بسیار پایین است. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین، ایمن‌ترین گزینه تلقی می‌شود و اغلب برای زنان شیرده مبتلا به افسردگی تجویز می‌شود. دیگر داروهای ضدافسردگی نیز به نظر می‌رسد بی‌خطر باشد شامل مهارکننده‌های بازجذب نوراپی‌نفرین و بیشتر داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای است.

بر اساس برخی پژوهش‌ها، نوزادان مادرانی که داروهای ضدافسردگی مصرف کرده‌اند و با شیر مادر تغذیه شده‌اند، ممکن است کمی بیشتر تحریک‌پذیر باشند یا در تغذیه یا خواب دچار مشکلاتی باشند. با این حال، نوزادان مادرانی با افسردگی درمان‌نشده نیز می‌توانند همین مشکلات را داشته باشند. اگر می‌خواهید بدانید که تغییر در غذا خوردن، خواب یا رفتار کودک شما ناشی از داروهایی است که مصرف می‌کنید، با پزشک خود صحبت کنید و به خاطر داشته باشید که مصرف داروی خود را ادامه دهید، مگر این که پزشک دستور قطع آنها را بدهد.

مقابله با افسردگی

با این وجود که بهترین راه برای درمان افسردگی، کمک گرفتن از یک پزشک متخصص است، اما بعد از مراجعه به پزشک و مشاوران مربوطه، راهکارهایی برای مراقبت از خودتان در طول روزهای بهبود از افسردگی نیز وجود دارد که بهتر است با آنها آشنا باشید تا شروع به انجام دادن آنها کنید. برخی از این نکات شامل موارد زیر است:

با خودتان مهربان باشید.
از خودتان انتظارات بیش ‌از حد نداشته باشید.
از دیگران کمک بگیرید.
احساسات خود را بیان کنید.
به خودتان برسید.
کمی استراحت کنید.
از خانه خارج شوید.
خودتان را کمی آسوده و رها کنید.

بارداری

تزریق واکسن آنفولانزا در بارداری

/0 نظرها/در /توسط

آیا تزریق واکسن آنفولانزا در دوران بارداری بی خطر است؟

بله تزریق واکسن آنفولانزا در دوران بارداری بی خطر است در حقیقت مراکز کنترل و پیشگیری بیماری و کالج متخصصین زنان و زایمان آمریکا نیز استفاده از واکسن را توصیه می کند، بدون توجه به سه ماه بارداری ،همه زنانی که در فصل آنفولانزا باردار هستند تزریق آنفولانزا انجام دهند.

تزریق آنفولانزا در دوران بارداری می تواند به چه طریقی کمک کند:

شدت بیماری آنفولانزا در زنانی که باردار هستند نسبت به زنانی که باردار نیستند بیشتر است

تحقیقات نشان داده است که دریافت واکسن آنفولانزا موجب کاهش شدت بیماری و تعدیل ۴۰ درصد میزان بستری زنان باردار می شود.

از مشکلات احتمالی جدید به دلیل آنفولانزا جلوگیری کنید:

تب در دوران ابتدایی بارداری ممکن است خطر نقص مادرزادی جنین را افزایش دهد.

پس از تولد از کودک خود محافظت کنید:

نوزادان در معرض خطر نوع شدید آنفولانزا هستند اما تا ۶ ماهگی کودک نمی توانیم تزریق واکسن آنفولانزا داشته باشیم.

حال اگر در دوران بارداری آنفولانزا بزنید آنتی بادی های که بدن شما تولید می کند از جفت رد می شود.اگر شیر می دهید این آنتی بادی ها از طریق شیر به کودکان منتقل می شود.تزریق آنفولانزا از شما در برابر بیماری کرونا محافظت خواهد کرد.

اما دریافت واکسن آنفولانزا در فصل شیوع آنفولانزا و کرونا نیز علائم مشابه ای ایجاد می کند واکسیناسون میتواند موجب اشتباه در تشخیص علائم شود.

انجام واکسیناسیون آنفولانزا می توان کمی از بار استرس روانی کادر درمان را با مراجعه کمتر بکاهد.هنگام انجام واکسیناسیون حتما تاکید بر واکسن تزریقی کنید نه اسپری واکسن ها.

واکسن آنفولانزا از ویروس غیر فعال تولید می شود بنابراین برای مادر و جنین در دوران بارداری ایمن باشد و اسپری بینی نیز برای خانم های باردار اکیدا توصیه نمی شود.

در آخر اگر در دوران بارداری هستید حتما با پزشک خود مشورت کنید.

پایداری ایمنی مقابل کرونا

پایداری ایمنی مقابل کرونا

/0 نظرها/در /توسط

در شرایطی که نگرانی‌های بسیاری درباره ایمنی بهبودیافتگان از کرونا وجود دارد، نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد ایمنی در مقابل کووید-۱۹ می‌تواند سال‌ها به طول انجامد. این خبر می‌تواند تکمیل‌کننده اخبار مثبتی از واکسن‌های کرونا باشد که در روزهای اخیر رسانه‌ای شده‌ است. شرکت فایزر خبر از نتایج جدید آزمایش‌های خود داده است که نشان از بهبود اثرگذاری واکسن این شرکت دارد. طبق آخرین اطلاعات، اثرگذاری واکسن کرونای مشترک فایزر و بایون‌تک ۹۵ درصد اعلام شده است. همچنین نیویورک‌تایمز از درخواست تاییدیه اضطراری فایزر به سازمان غذا و داروی آمریکا اطلاع داد. با آگاهی از پایداری بالای ایمنی در مقابل کرونا امیدها به کارآیی واکسن‌ها نیز افزایش یافته است. اگر ایمنی در برابر کرونا دوام بلندمدتی داشته باشد، نیاز به تکرار تزریق دزهای واکسن کاهش می‌یابد. همچنین چراغ سبز سازمان غذا به اولین تست سریع خانگی کرونا نیز از اخبار امیدوارکننده دیگر این روزهای پاندمی بوده است.

دوام ایمنی

نتایج تحقیقات جدیدی نشان می‌دهد ایمنی نسبت به ویروس کرونا شاید سال‌ها بتواند دوام بیاورد. در شرایطی که هنوز معلوم نیست تکلیف واکسیناسیون چه خواهد شد، خبر ایمنی بلندمدت می‌تواند امیدوارکننده باشد. ۸ ماه پس از شروع پاندمی بیشتر افرادی که از کرونا بهبود یافته‌اند به اندازه‌ای نسبت به آن ایمنی دارند که ویروس را دفع و از بیماری دوباره جلوگیری کنند. اطلاعات جدید نشان‌ می‌دهد خوشبختانه کاهش کند سلول‌های ایمن‌کننده خبر از آن می‌دهند که ایمنی تا مدت‌ها می‌تواند به طول بینجامد. البته پژوهشی که نشان‌دهنده طول عمر ایمنی است به‌صورت آنلاین منتشر شده و هنوز در مجله‌های علمی چاپ نشده‌ است. اما با وجود این جامع‌ترین و بزرگ‌ترین مطالعه روی طول مدت ایمنی در بدن بهبودیافتگان تا به امروز بوده است. شین کروتی، یک ویروس‌شناس از موسسه ایمنی‌شناسی لاژولا که در این مطالعات نقش داشته است، ابراز می‌کند این مقدار ذخیره سلول‌های ایمن‌کننده می‌تواند تا سال‌ها از ابتلای سخت به بیماری و بستری در بیمارستان در بین مردم جلوگیری ‌کند.

تشدید امید به واکسن‌ها

این یافته‌ها احتمالا برای متخصصان دارویی که نگران بودند ایمنی در برابر ویروس کوتاه باشد، امیدوارکننده است. محققان در زمینه دارویی تصور می‌کردند برای کنترل ویروس، واکسیناسیون باید در بازه‌های کوتاه‌مدت تکرار شود. اما حالا اگر نتایج به‌دست آمده درست باشد، واکسن اثرات طولانی‌تری خواهد داشت و نیاز به دز واکسن در بازه‌های زمانی مشخص کمتر از آنچه به نظر می‌آمد، خواهد بود. این پژوهش‌ها با نتایج دیگر که جدیدا اعلام شده است نیز همخوانی دارد. طبق این نتایج بازماندگان بیماری سارس (که از ویروس‌های دیگر خانواده کرونا بود) ۱۷ سال پس از بهبودی همچنان ایمنی دارند. نتایج تحقیقات ایمنی در برابر کرونا با شواهد دلگرم‌کننده‌ای که در آزمایشگاه‌های دیگر به دست آمده نیز سازگار است. محققان دانشگاه واشنگتن پیش از این دریافته بودند برخی سلول‌های حافظه‌ای ایمنی که پس از ابتلا به کرونا ایجاد شده بودند، حداقل برای سه ماه در بدن فرد بهبودیافته باقی می‌مانند. در مطالعه‌ای دیگر که هفته پیش منتشر شد نیز نشان داده شد افرادی که از کووید-۱۹ بهبود یافته‌اند- حتی در مواردی که آنتی‌بادی در بدن فرد تشخیص داده نشده- همچنان از سلول‌های ایمنی قدرتمند و محافظی در برابر کرونا برخوردارند. همه این مطالعات به‌طور کلی یک تصویر را نشان می‌دهند: اگر چند هفته اول به خوبی پشت‌سر گذاشته شود، احتمالا پس از آن روند بیماری کاملا معمولی خواهد بود.

احتمال کم ابتلای دوباره

در مطالعات جدید تعداد کمی از افراد آلوده پس از بهبودی ایمنی طولانی‌مدتی نداشته‌اند. این مساله احتمالا مربوط به حجم متفاوت ویروسی است که با آن مواجه شده‌اند. اما محققان می‌گویند واکسن‌ها می‌توانند به این تفاوت‌های فردی فائق بیایند و در همه افراد ایمنی‌های بلندمدتی ایجاد کنند. به شکلی که واکنش افراد به واکسن، آن ناهمگنی را که در افراد مبتلا دیده می‌شود، نداشته باشد.

در ماه‌های اخیر، گزارش‌ها درمورد کاهش سطح آنتی‌بادی‌ها در بدن افراد مبتلا نگرانی‌های زیادی ایجاد کرده است. مردم تصور می‌کنند که ممکن است ایمنی به ویروس طی چندماه از بین برود و افراد دوباره در خطر ویروس قرار بگیرند. اما بسیاری از ایمنی‌شناسان بیان می‌کنند کاهش سطح آنتی‌بادی در بدن طبیعی است. علاوه بر این مساله آنتی‌بادی‌ها تنها یک بازو و نیروی سیستم ایمنی بدن هستند. اگرچه آنتی‌بادی در خون برای جلوگیری از ابتلای دوباره موثر است، اما عموما مسوولیت سلول‌های ایمنی بدن برای ایجاد مانع در مقابل مریضی پررنگ‌تر است. در بیشتر مواقع افراد برای بار دوم که به ویروس آلوده می‌شوند، سیستم ایمنی بدن مهاجم را شناسایی می‌کند و به سرعت عفونت را از بین می‌برد. به‌خصوص درمورد ویروس کرونا که به کندی شروع به آسیب می‌کند و زمان زیادی برای مقابله سیستم ایمنی می‌دهد. به همین علت پزشکان متخصص معتقدند ممکن است آلودگی به ویروس سریعا خاتمه یابد و نه تنها علامتی بروز نکند، بلکه هیچ عفونتی نیز رخ ندهد.

در یک تحقیق روی ۱۸۵ نفر زن و مرد ۱۹ تا ۸۱ ساله که از کرونا بهبود یافته بودند، آزمایش‌هایی انجام شد. اکثریت این افراد در زمان بیماری علائم خفیفی داشته‌اند و نیازی به بستری شدن پیدا نکرده بودند. بعضی از شرکت‌کنندگان تنها یک بار خون دادند؛ اما ۳۸ نفر نمونه‌های متعددی در اختیار محققان گذاشتند. تیم تحقیق تصویری از پاسخ سیستم ایمنی در مرور زمان را مورد بررسی قرار دادند. پژوهشگران این تحقیق دریافتند که آنتی‌بادی‌ها با دوام هستند؛ گرچه با کاهش ملایمی پس از ۶ یا ۸ ماه مواجه می‌شوند و سطوح آن در افراد متفاوت است. این نخستین باری است که پاسخ ایمنی بدن به ویروس با چنین جزئیات دقیقی بررسی و موشکافی می‌شود. نکته منحصربه‌فرد این تحقیقات نبود هیچ‌گونه پیشینه و تجربه قبلی است. برای اولین بار درمورد حرکت و روند واکنش سیستم ایمنی اطلاعاتی جزئی به‌دست می‌آید.

سلول‌های دوگانه قدرتمند

نگرانی در مورد مدت زمان ادامه ایمنی از ویروس کرونا به‌طور عمده به‌دلیل ویروس‌هایی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، شدت گرفته است. یک مطالعه که اغلب به آن استناد می‌شود و در دانشگاه کلمبیا انجام شده است، نشان می‌دهد ممکن است ایمنی به سرعت محو شود و در ظرف یک‌سال دوباره ابتلا به ویروس برای فرد اتفاق بیفتد. اما سرپرست تیم تحقیقاتی پژوهش دانشگاه کلمبیا درمورد یافته‌های جدید می‌گوید دیدن شواهدی مبنی بر این نوع پاسخ مداوم و قوی به ویروس در این دوره زمانی بسیار دلگرم‌کننده است.

میزان دقیق تداوم ایمنی به سختی قابل پیش‌بینی است. دانشمندان هنوز نمی‌دانند برای محافظت در برابر ویروس به چه سطوحی از سلول‌های ایمنی مختلف نیاز است. اما مطالعات تا کنون حاکی از آن است که حتی تعداد کمی آنتی‌بادی یا دو نوع خاص از سلول‌های ایمنی(B و T)، برای محافظت از کسانی که یکبار از بیماری بهبود یافته‌اند، کافی است. افرادی که در تحقیقات جدید درمورد سیستم ایمنی شرکت کرده‌اند، سطوح بالایی از سلول‌های ایمنی B و T داشته‌اند. همچنین محققان اعلام کرده‌اند کاهش شدید سلول‌هایی که حافظه آنها به مقابله با ویروسی که قبلا در بدن وجود داشته کمک می‌کنند، در مشاهدات دیده نشده است. پژوهشگران معتقدند نابودی این سلول‌های مدافع ایمنی بدن طی سال‌ها و به آرامی رخ می‌دهد.