انواع آزمایشگاه پاتوبیولوژی و متخصصین آن

/6 نظرها/در , , , , /توسط

اگر بخواهیم یک آزمایشگاه پاتوبیولوژی را بهتر بشناسیم ابتدا باید با انواع آزمایشگاه پاتوبیولوژی و افراد شاغل در آن آشنا شویم.

انواع آزمایشگاه پاتوبیولوژی

آزمایشگاه‌های بیمارستانی

تقریباً همه بیمارستان ها دارای آزمایشگاهی برای پشتیبانی از خدمات بالینی ارائه شده در بیمارستان هستند.

خدمات خاص پاتولوژی شامل پاتولوژی آناتومیک (پاتولوژی جراحی ، سیتوپاتولوژی ، کالبد شکافی) و بالینی (پزشکی آزمایشگاهی) در بیشتر بیمارستان ها وجود دارد.

بیشتر آنها ، اگر نه همه ، به بیماران سرپایی که توسط پزشکان وابسته به بیمارستان ویزیت می شوند و نیاز به آزمایش دارند ، خدمات می‌دهند.

آزمایشگاه‌های مرجع

آزمایشگاه های مرجع معمولاً مراکز خصوصی هستند که هم آزمایش حجم بالا و هم تخصصی (با پیچیدگی بالا و یا نادر) را انجام می دهند.

بیشتر این آزمایشات از مطب های پزشک ، بیمارستان و یا سایر مراکز مراقبت از بیمار مانند خانه های سالمندان ارسال می شوند.

آزمایشگاه های مرجع ، که معمولاً در مکانی غیر از مراکز بهداشتی درمانی قرار دارند ، اغلب برای آزمایش‌های تخصصی که فقط گاهی اوقات سفارش داده می‌شوند یا به تجهیزات خاصی برای تجزیه و تحلیل نیاز دارند ، استفاده می‌شود.

آزمایشگاه‌های عمومی

آزمایشگاه‌های عمومی معمولاً توسط ادارات بهداشت و محلی اداره می‌شوند تا مردم را در برابر تهدیدهای بهداشتی مانند شیوع بیماری های عفونی تشخیص دهند و از آنها محافظت کنند.

این آزمایشگاه ها آزمایشاتی را برای نظارت بر شیوع بیماری‌های خاص در جامعه انجام می‌دهند که یکی از نگرانی‌های بهداشت عمومی است .

درمورد انواع آزمایشگاه پزشکی بیشتر بدانیم

متخصصین آزمایشگاه پاتوبیولوژی

کارکنان و افراد شاغل در آزمایشگاه پاتوبیولوژی و بالینی تخصص‌های متنوعی دارند. در زیر خلاصه‌ای غیرجامع از انواع عمده تخصص‌های موجود در این آزمایشگاه‌ها آورده شده است.

پاتولوژی آناتومیک:

پاتولوژی آناتومیک که شامل پاتولوژی جراحی ، سیتوپاتولوژی و پاتولوژی کالبد شکافی است که شامل موارد زیر می‌شوند:

پاتولوژیست:

پزشکان آموزش دیده در تشخیص و بررسی بیماری.

تخصص پاتولوژیست‌ها بسته به نوع مواردی که روزانه بررسی می‌کنند ، ممکن است به شکل فوق تخصصی یا عمومی باشند.

برخی از پاتولوژیست‌ها می توانند یک دوره فوق تخصص را در یک منطقه خاص از آسیب شناسی بدن مانند سیتوپاتولوژی ، پاتولوژی خون ، پاتولوژی پوست ، پاتولوژی نفرولوژی ، پاتولوژی عصبی و غیره انجام دهند.

دستیاران پاتولوژیست (PA):

این افراد به توصیف و تشریح موارد جراحی و نمونه برداری کمک می‌کنند و از نزدیک با پاتولوژیست‌های ناظر همکاری می‌کنند.

دستیاران پاتولوژیست ممکن است در جنبه‌های فنی ارزیابی حین عمل مانند بخش انجماد و انتخاب بافت برای تحقیقات و آزمایشات بالینی (تهیه بافت) کمک می‌کنند.

متخصصان فناوری سیتوت:

این افراد در غربالگری نمونه‌هایی که متشکل از نمونه‌های کوچک سلول به جای کل بخش‌های بافت ، به عنوان مثال نمونه‌های پاپ اسمیر است، کمک می‌کنند.

پس از غربالگری و علامت گذاری سلول‌های تشخیصی در اسلایدها ، یک متخصص فناوری اطلاعات مواردی را با سلول‌های غیرطبیعی برای بررسی به پاتولوژیست ها ارجاع می دهد.

سایر نمونه های سیتولوژیک رایج شامل آسپیراسیون با سوزن ریز (FNA) ، شستشو یا خراش دادن سلول‌ها و سایر مایعات بدن است.

هیستوتکنولوژی:

این افراد پردازش بافت را در آزمایشگاه مدیریت می‌کنند و تکنسین‌های فنی ساخت اسلایدها از بافت را برای ارزیابی توسط پاتولوژیست انجام می‌دهند.

این اجزا شامل فرآیند ثابت سازی بافت ، جاسازی آن در پارافین ، برش دادن بافت روی اسلایدها و رنگ آمیزی بافت روی اسلایدها است.

پاتولوژی بالینی:

پاتولوژی بالینی که شامل پزشکی آزمایشگاهی است موارد زیر را در بر می‌گیرد:

پاتولوژیست‌ها :

این متخصصان جهت اطمینان از گزارش دقیق و به موقع آزمایشات آزمایشگاهی در آزمایشگاه‌های بالینی حضور دارند و به عنوان منبعی برای تفسیر نتیجه آزمایش برای پزشکان به شمار می‌روند.

این افراد اغلب آموزش‌های ویژه‌ای را در یک یا چند زمینه زیر دارند:

  • شیمی بالینی
  • میکروبیولوژی
  • آسیب شناسی مولکولی
  • خون شناسی
  • ایمونولوژی
  • بانک خون

تکنسین های آزمایشگاه پزشکی:

این متخصصان مراقبت های بهداشتی برای کمک به تعیین وجود یا عدم وجود بیماری ، آزمایش و آنالیز آزمایشگاهی روی مایعات بدن و سایر نمونه‌ها را انجام می‌دهند.

فلبوتوميست‌ها:

اين متخصصان مراقبت‌های بهداشتي برای گرفتن خون از بيمار جهت آزمايشات باليني ، تزريق ، اهدا و تحقيقات آموزش ديده اند.

نوشته شده توسط: eBgroup

هماتولوژی چیست؟

/1 دیدگاه/در , , , /توسط

مطالعه خون و اختلالات آن را هماتولوژی یا خون شناسی می‌نامند.

وقتی بیمار می‌شوید ، ممکن است از شما آزمایش خون گرفته شود. خون ما می تواند اسراری را در خود نگه دارد که با چشم غیر مسلح به راحتی قابل مشاهده نیستند.

وقتی خون نتواند عملکرد طبیعی داشته باشد ، ممکن است بیماری هایی مانند کم خونی ، اختلالات لخته شدن ، سرطان خون و … رخ دهد.

دانشمندان یا پزشكانی كه خون را مطالعه می كنند ، خون شناس یا هماتولوژیست نامیده می‌شوند و آنها به طور خاص سلامت خون و بیماری های خونی را بررسی می كنند.

خون از گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها تشکیل شده است. اندام‌های بدن که تحت تأثیر خون قرار گرفته و یا به آن منتقل می شوند ، شامل رگ های خونی ، مغز استخوان ، غدد لنفاوی و طحال هستند. پروتئین های بدن نیز در خونریزی و لخته شدن نقش دارند.

مشکلات موجود در خون می تواند بسیاری از عملکردهای بدن را مختل کرده و باعث ایجاد یکسری عوارض شود. به همین دلیل ، خون شناسی – مطالعه و درمان اختلالات خونی – یک فوق تخصص پزشکی داخلی است.

متخصصان خون یا هماتولوژیست‌ها با شرایط مربوط به خون از جمله چندین نوع سرطان کار می کنند. آنها از انواع آزمایشات و روش‌های درمانی برای این موارد استفاده می کنند.

بسیاری از هماتولوژیست ها نیز در مورد انکولوژی ، شاخه ای از پزشکی که به تشخیص و درمان سرطان اختصاص دارد ، آموزش می بینند.

در این مقاله بررسی می شود که خون شناسی چیست ، متخصصان خون ، و ارتباط کار آنها با انکولوژی را بررسی می کنند.

هماتولوژی مطالعه خون در رابطه با سلامتی و بیماری است.

ممکن است بخواهید این مطلب را هم بخوانید: آزمایش خون و پاتولوژی در آزمایشگاه

خون در سلامتی انسان نقش اساسی دارد ، از جمله:

  • انتقال مواد حیاتی مانند اکسیژن و مواد مغذی به بدن
  • کمک به کنترل تعادل آب و اسیدیته بدن
  • کمک به مبارزه با بیماری

مشکلات خون می‌تواند چندین سیستم بدن را تحت تأثیر قرار دهد ، بعنوان مثال سیستم لنفاوی ، شبکه ای از بافت ها و اندام هایی که مواد زائد را پاکسازی می کند.

اختلالات خونی گاهی اوقات ناشی از مشکلات مغز استخوان است ، جایی که بدن بیشتر سلول های خونی خود را ایجاد می کند.

هدف از خون شناسی ، درک چگونگی بروز این مشکلات ، تأثیر آنها بر سلامتی فرد و نحوه درمان آنها است.

خون شناس

هماتولوژیست ها چه کاری انجام می دهند؟

هماتولوژیست ها پزشکانی هستند که در تشخیص و درمان مشکلات خون و ساختارهای مربوطه مانند مغز استخوان تخصص دارند.

آزمایشات و روش‌هایی که یک متخصص خون می تواند انجام دهد شامل موارد زیر است:

  • شمارش کامل سلول های خونی یا CBC: این آزمایش می‌تواند به تشخیص کم خونی ، بیماری های التهابی و سرطان خون کمک کند. همچنین می تواند به نظارت بر از دست دادن خون و عفونت کمک کند.
  • تعداد پلاکت: این آزمایش به تشخیص و کنترل اختلالات خونریزی کمک می کند.
  • آزمایشات آنزیم خون: انواع مختلفی از این آزمایشات وجود دارد که پزشک برای کمک به تشخیص بیماری های قلبی عروقی از جمله حمله قلبی از آنها استفاده می کند.
  • بیوپسی مغز استخوان: این روش می تواند به تشخیص و نظارت بر کم خونی ، ترومبوسیتوپنی ، که شامل تعداد پلاکت پایین و برخی سرطان ها است ، کمک کند.
  • انتقال خون: این شامل دریافت خون سالم از راه وریدی توسط بدن است – از طریق دستگاه IV.

یک متخصص هماتولوژی ممکن است یکی از تخصص های زیر را داشته باشد.

هموگلوبینوپاتی

هموگلوبین پروتئینی در گلبول های قرمز خون است که اکسیژن را به بدن منتقل می کند. هموگلوبینوپاتی مطالعه هموگلوبین غیرطبیعی است.

این ناهنجاری ها ممکن است نشان دهنده بیماری سلول داسی شکل ، تالاسمی یا سایر اختلالات باشد. هر کدام ممکن است باعث درد شوند.

بدخیمی هماتولوژیک

این قسمت از خون شناسی به تشخیص و درمان سرطان های خون مانند میلوم متمرکز است.

سرطان های خون از سلول های سیستم ایمنی بدن یا بافت هایی که سلول های خونی مانند مغز استخوان ایجاد می کنند ، شروع می شوند.

آنمیا

یک نوع کم خونی با شرایطی است که منجر به سطح پایین هموگلوبین یا گلبول های قرمز در بدن می شود.

داشتن کم خونی از گردش خون کافی در بدن اکسیژن جلوگیری می کند. در نتیجه ، ممکن است فرد احساس خستگی غیرمعمول کند و دچار ضعف عضلانی شود.

انعقاد خون

کوآگلوپاتی به خونریزی غیره معمول اشاره دارد. این نشان دهنده توانایی بدن در تشکیل لخته های خون است.

اختلالات خونی ، مانند هموفیلی ، اشکال انعقاد خون است. آنها کنترل خونریزی را برای بدن دشوار می کنند.

ارتباط هماتولوژی با انکولوژی چگونه است؟

معمولاً برای متخصصان هماتولوژی ، آموزش آنکولوژی ، یعنی مطالعه ، تشخیص و درمان سرطان است. آموزش ترکیبی به این پزشکان امکان می دهد تا طیف وسیعی از بیماری های مرتبط با خون ، از جمله برخی سرطان ها را درمان کنند.

یک فرد مبتلا به سرطان مانند سرطان خون یا میلوما ممکن است به طور جداگانه به یک متخصص سرطان و خون مراجعه کند یا ممکن است به پزشکی با تخصص در هر دو زمینه مراجعه کند.

هرکسی که به یک متخصص آنکولوژی مراجعه کند سرطان ندارد. بسیاری از آنکولوژیست ها در زمینه خون شناسی آموزش می بینند و افراد مبتلا به بیماری خون را که سرطانی نیستند ، ویزیت می‌کنند.

اختلالات مربوط به هماتولوژی

اختلالات و بیماری های مختلف در درجه اول خون را تحت تأثیر قرار می دهند و ممکن است توسط متخصص هماتولوژی (خون شناسی) بررسی و درمان شود.

برخی از نمونه ها عبارتند از:

  • کم خونی: این شامل تولید اندکی سلولهای قرمز خون سالم برای حمل اکسیژن کافی بدن در بدن است.
  • بیماری سلول داسی شکل: این نوع کم خونی باعث تغییر شکل گلبول های قرمز خون می شود.
  • تالاسمی: این شامل عدم تولید هموگلوبین کافی در بدن است.
  • اختلالات خونریزی: اینها از تشکیل صحیح لخته های بدن جلوگیری می کنند.
  • ترومبوسیتوپنی: این شامل تعداد کم پلاکت است که می تواند منجر به مشکل در تشکیل لخته های خون شود.
  • مالاریا: این عفونت می تواند گلبول های قرمز خون را از بین ببرد.
  • بیماری فون ویلبراند: این اختلال خونریزی در افرادی رخ می دهد که پروتئین خون به نام فاکتور فون ویلبراند ندارند.
  • ترومبوز: این به لخته شدن رگ خونی اشاره دارد.
  • قابلیت انعقاد پذیری بیش از حد: این افزایش تمایل خون به لخته شدن را توصیف می کند.
  • سرطان های خون: این ها می توانند بر عملکرد سلول های خونی فرد تأثیر بگذارند.

خلاصه

هماتولوژیست ها پزشکانی هستند که در زمینه های مربوط به خون و خون شناسی تخصص دارند.

موارد مختلف بهداشتی در درجه اول می تواند بر خون تأثیر بگذارد ، از کم خونی گرفته تا سرطان ، و متخصصان خون ، آزمایشات و درمان های بالینی مختلفی را ارائه می دهند.

ارتباط بین خون شناسی و انکولوژی به این معنی است که برخی از پزشکان در هر دو آموزش می بینند. اگر یک پزشک فردی را به یک متخصص سرطان ارجاع دهد ، ممکن است به این معنی نباشد که پزشک به سرطان مشکوک است.

نوشته شده توسط eBgroup

آزمایش BUN خون

/5 نظرها/در , , , , /توسط

آزمایش نیتروژن اوره یا آزمایش BUN خون اطلاعات مهمی را در مورد عملکرد کلیه ها و کبد نشان می دهد. آزمایش BUN میزان نیتروژن اوره موجود در خون شما را اندازه گیری می کند.

در اینجا نحوه تشکیل و از بین بردن نیتروژن اوره در بدن وجود دارد:

  • کبد شما پس از تجزیه پروتئین های مورد استفاده سلول های بدن ، آمونیاک ( که حاوی نیتروژن است ) را تولید می کند.
  • نیتروژن با عناصر دیگر مانند کربن ، هیدروژن و اکسیژن ترکیب شده و اوره ایجاد می شود  که یک ماده زائد شیمیایی است.
  • اوره از طریق جریان خون از کبد به کلیه ها منتقل می شود. کلیه های سالم اوره را فیلتر و به همراه مواد زائد دیگر از خون شما پاک می‌کنند.
  • مواد زائد فیلتر شده از طریق ادرار از بدن شما خارج می شوند.

آزمایش BUN خون می‌تواند نشان دهد که آیا سطح نیتروژن اوره شما از حد طبیعی بالاتر است یا خیر ؟ این سطح نشان می دهد که کلیه ها یا کبد شما ممکن است به درستی کار نکنند.

چرا به آزمایش نیتروژن اوره خون نیاز داشته است؟

  • اگر پزشک شما مشکوک به آسیب کلیوی باشد
  • اگر عملکرد کلیه شما نیاز به ارزیابی داشته باشد
  • برای کمک به تعیین اثربخشی درمان دیالیز در صورت انجام همودیالیز
  • به عنوان بخشی از یک گروه آزمایش خون برای کمک به تشخیص تعدادی از بیماری های دیگر ، مانند آسیب کبدی ، انسداد مجاری ادراری ، نارسایی احتقانی قلب یا خونریزی دستگاه گوارش

نکته: نتیجه آزمایش غیر طبیعی BUN به تنهایی هیچ یک از این شرایط را تأیید نمی کند

اگر مشکلات کلیوی مهمترین نگرانی شما یا پزشکتان باشد ، هنگام آزمایش خون برای بررسی میزان نیتروژن اوره ، میزان کراتینین در خون نیز اندازه گیری می شود.

کراتینین ماده زائد دیگری است که کلیه های سالم از طریق ادرار از بدن شما آن را فیلتر می‌کنند. مقادیر بالای کراتینین در خون هم ممکن است نشانه آسیب کلیوی باشد.

در مورد آزمایش کراتینین خون بیشتر بدانیم…

همچنین ممکن است پزشک این آزمایش را برای تعیین اینکه کلیه ها به خوبی مواد زائد خون را از بین می‌برند توصیه کند.

برای انجام این کار ، ممکن است از شما یک نمونه خون گرفته شود تا میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) شما تخمین زده شود.

GFR درصد عملکرد کلیه را که برای شما باقی مانده تخمین می زند.

چگونه برای آزمایش BUN آماده شویم:

اگر نمونه خون شما فقط از نظر نیتروژن اوره خون باید آزمایش شود ، می توانید قبل از آزمایش به طور معمول بخورید و بنوشید.

اگر از نمونه خون شما برای آزمایشات دیگری نیز استفاده می شود ، لازم است مدت زمان مشخصی قبل از آزمایش ناشتا باشید.

آنچه شما از آزمایش BUN انتظار باید داشته باشید:

در طی آزمایش نیتروژن اوره خون ، یکی از اعضای آزمایشگاه شما با قرار دادن یک سوزن در ورید بازو ، از خون شما نمونه می گیرد.

نمونه خون برای تجزیه و تحلیل بررسی می‌شود. می توانید بلافاصله به فعالیت های معمول خود برگردید.

نتیجه آزمایش BUN خون

به طور کلی ، مقیاس BUN خون باید حدود 7 تا 20 میلی گرم در دسی لیتر (2.5 تا 7.1 میلی مول در لیتر) باشد تا طبیعی تلقی شود.

اما محدوده طبیعی ممکن است بسته به محدوده مرجعی که آزمایشگاه استفاده می کند و سن شما متفاوت باشد. از پزشک بخواهید نتایج شما را تفصیر کند.

سطح نیتروژن اوره BUN خون با افزایش سن افزایش می یابد. این سطح در نوزادان کمتر از افراد دیگر است و دامنه آن در کودکان متفاوت است.

به طور کلی ، بالا بودن میزان نیتروژن اوره BUN خون به این معنی است که کلیه های شما به خوبی کار نمی‌کنند. اما افزایش نیتروژن اوره خون می تواند به دلیل موارد زیر نیز باشد:

  • انسداد مجاری ادراری
  • نارسایی احتقانی قلب یا حمله قلبی اخیر
  • خونریزی از دستگاه گوارش
  • کمبود آب بدن ، ناشی از عدم نوشیدن مایعات کافی یا به دلایل دیگر
  • شوکه شدن
  • سوختگی شدید
  • داروهای خاصی مانند برخی آنتی بیوتیک ها
  • یک رژیم غذایی با پروتئین بالا

اگر نگران آسیب کلیه هستید، از پزشک خود بپرسید که چه عواملی می تواند در ایجاد آسیب ، موثر باشد و چه اقداماتی را می توانید برای کنترل آنها انجام دهید.

نوشته شده توسط: eBgroup

آزمایش فریتین خون

/14 نظرها/در , , /توسط

آزمایش فریتین برای آگاهی از سطح آهن ذخیره شده در بدن شما استفاده می شود.

هنگامی که پزشک احساس کند که ممکن است بدن آهن کافی نداشته باشد (منجر به کم خونی شود) یا مقدار زیادی آهن در سیستم شما وجود داشته باشد (منجر به آسیب اندام شود) این تست را توصیه می‌کند.

اگر شمارش خون نشان دهد که هموگلوبین و هماتوکریت شما کم است ، به خصوص اگر گلبول های قرمز خون کوچکتر و کم رنگ تر از حد طبیعی (“میکروسیتیک” و “هیپوکرومیک”) باشند ، نشان می دهد که کم خونی به دلیل کمبود آهن دارید.

درخصوص آزمایش CBC (شمارش خون) بیشتر بدانیم….

برای تأیید تشخیص می توان از فریتین و سایر آزمایشات آهن استفاده کرد.

برای آزمایش در آزمایشگاه پاتوبیولوژی تنها یک نمونه خون که از ورید بازو گرفته شده است کافی است.

چه چیزی در تست فریتین آزمایش می‌شود؟

آهن بخش جدایی ناپذیر از هموگلوبین ، پروتئین قرمز است که اکسیژن را در خون با خود حمل می کند. تأمین ناکافی و نارسائی آهن یکی از دلایل سقوط هموگلوبین یا کم خونی است.

آهن عمدتا در پروتئین فریتین ذخیره می شود ، اما در پروتئین دیگری به نام haemosiderin نیز ذخیره می شود.

فریتین و هموسیدرین بیشتر در کبد ، در مغز استخوان ، طحال و عضلات نیز وجود دارد.

در افراد سالم ، بیشتر آهن در فریتین (حدود 70 درصد در مردان و 80 درصد در زنان) و مقادیر کمتری در هموسیدرین ذخیره می‌شود.

مقادیر کمی فریتین نیز در خون گردش می کند. غلظت فریتین در جریان خون میزان آهن ذخیره شده در بدن را نشان می دهد.

آهن در رژیم غذایی ناکافی یا افزایش غذا بر اثر بارداری یا سوء جذب یا از دست دادن خون در یک دوره طولانی (به عنوان مثال قاعدگی بیش از حد یا بواسیر) ممکن است منجر به کاهش ذخایر آهن و کم خونی شود.

فریتین به طور معمول در داخل سلول های بدن یافت می شود ، فقط مقدار کمی در خون وجود دارد.

هنگامی که به اندام‌هایی که حاوی فریتین هستند و در شرایط التهابی آسیب می بینند ، سطح فریتین حتی اگر مقدار کل آهن در بدن طبیعی باشد ، افزایش می یابد.

اگر در افراد مبتلا به بیماری کبد ، عفونت های طولانی مدت ، سرطان یا بیماری های خودایمن مقدار فریتین اندازه گیری شود ، ممکن است سطح فریتین درست نباشد.

نتیجه آزمایش فریتین چه چیزی را نشان می دهد؟

سطح فریتین در زمان کمبود آهن کم است و قبل از شروع هموگلوبین کاهش می یابد.

سطح فریتین در حالت های بیش از حد طولانی مدت ، به ویژه در هموکروماتوز ، زیاد است.

با این حال فریتین در حالت های التهابی نیز افزایش می یابد به طوری که تفسیر آن در بسیاری از شرایط بسیار دشوار می شود:

به عنوان مثال آرتریت روماتوئید ، بیماری مزمن کلیه یا بیماری التهابی روده یا حتی بدخیمی.

خلاصه ای از تغییرات آزمایشات آهن که در بیماری های مختلف وضعیت آهن دیده می شود ، در جدول زیر نشان داده شده است.

تست اورژانسی کراتینین خون

/4 نظرها/در , , , /توسط

تست اورژانسی کراتینین خون برای پیشگیری از نفروپاتی ناشی از کنتراست در مواقع اضطراری انجام می‌پذیرد.

همانطورکه قبلا توضیح داده شد آزمایش کراتینین خون اطلاعات مهمی در مورد کلیه شما نشان می دهد.

کراتینین یک ماده زائد شیمیایی است که توسط متابولیسم عضلات و تا حدودی با خوردن گوشت تولید می شود. تمام مواد سالم کراتینین و سایر مواد زائد را از خون شما فیلتر می کنند.

مواد زائد فیلتر شده بدن شما در ادرار خود رها می شود.

اگر کلیه شما به درستی کار نکند ، ممکن است سطح بالایی از کراتینین در خون شما جمع شود.

یک آزمایش کراتینین سرم میزان کراتینین موجود در خون را اندازه گیری می کند و به شما تخمینی می دهد که باه همکاری پزشک باعث شود فیلتراسیون خون خوب شود (میزان فیلتراسیون گلومرولی).

آزمایش ادرار کراتینین نیز می تواند میزان کراتینین را در ادرار شما نشان دهد.

دلیل اصلی انجام تست اورژانسی کراتینین خون:

اختلال عملکرد کلیوی مهمترین عاملی است که باید در هنگام پیش بینی خطر ابتلا به نفروپاتی ناشی از کنتراست (CIN) بیمار در نظر گرفته شود.

اندازه گیری کراتینین (Cr) از طریق تست اورژانسی کراتینین خون و نسبت نیتروژن اوره / کراتینین خون (POCT-BUN / Cr) برای تعیین خطر CIN می تواند به طور بالقوه زمان لازم برای دستیابی به تشخیص دقیق و شروع و درمان کامل در موارد اضطراری را کاهش دهد.

درخصوص آزمایش نسبت کراتینین به نیتروژن (BUN) بیشتر بدانیم…

شواهد اهمیت تست :

تجزیه و تحلیل گذشته بیماران مشکوک به سکته مغزی نشان می‌دهد که دارای سطح BUN و کراتینین بالایی بوده‌اند . این آزمایشات مرجع آزمایشگاهی با نمونه خون انجام شده در مرکز انجام شده است.

این آزمایشگاه ها که توسط سیستم شلیک هوا در دو روش بر روی خون (POCT) و سرم (مرجع) توسط تکنسین های آموزش دیده انجام شد نشان داد:  

میانگین انحراف معیار استاندارد (SD) از زمان ورود به ED تا گزارش نتایج ، برای نسبت BUN به کراتینین  11.4 (4.9) دقیقه و برای تست های آزمایشگاهی مرجع 46.8 (5/38) دقیقه بود .

این مطالعه نشان داد که نتایج تست اورژانسی کراتینین خون از نظر اندازه‌گیری سطح BUN و کراتینین  با آزمایشات مرجع سرمی ارتباط خوبی دارد.

همچنین پیش بینی سطح BUN و کراتینین به راحتی و با یک زمان چرخش سریع انجام می‌شود ، که نشان می دهد استفاده از آن در تست اورژانسی کراتینین خون ممکن است فواید بالینی قابل توجهی برای بیماران داشته باشد.

موارد ضروری ایکه در تست اورژانسی کراتینین خون بررسی می‌شود:

آسیب حاد کلیه (AKI) ، که قبلاً نارسایی حاد کلیه (ARF) نامیده می شد. معمولاً به عنوان کاهش ناگهانی عملکرد کلیه تعریف می شود.

از نظر بالینی این آسیب دیدگی به عنوان یک افزایش حاد برگشت پذیر در مواد زائد نیتروژن که با نیتروژن اوره خون (BUN) و کراتینین سرم اندازه گیری می شود، آشکار می شود.

آسیب حاد کلیه یک موجود مشترک در بخش اورژانس (ED) است. پزشکان اورژانس نقش مهمی در شناسایی AKI اولیه ، جلوگیری از آسیب های iatrogenic و معکوس دوره دارند.

مطالعات تصویری در روند ظهور ازتمی پس از کلیه مشکوک مهم است. تمایز بین AKI عادی و داخل بیمارستان برای تشخیص افتراقی ، درمان و نتیجه نهایی بیماران مبتلا به AKI مهم است.

آزمایش TSH

/9 نظرها/در , , /توسط

آزمایش TSH بمنظور تشخیص نحوه فعالیت غده تیروئید در بدن انجام می‌شود. این آزمایش می تواند به شما بگوید که غده تیروئید بیش از حد فعال (پرکاری تیروئید) است یا کم کار است (کم کاری تیروئید).

همچنین می‌توان قبل از بروز علائم ، اختلال تیروئید را تشخیص داد، چرا که در صورت عدم درمان ، اختلال تیروئید می تواند مشکلات سلامتی زیادی ایجاد کند.

TSH مخفف “هورمون تحریک کننده تیروئید” است و آزمایش میزان این هورمون را در خون اندازه گیری می‌کند.

بهتر است بدانیم TSH توسط غده هیپوفیز در مغز شما تولید می شود. این غده به تیروئید شما می گوید هورمون های تیروئید را در خون تولید و آزاد کند.

نحوه آزمایش TSH

برای آزمایش TSH خون در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل می شود. این آزمایش را می توان در هر زمان از روز انجام داد. هیچ آمادگی قبلی مثل ناشتا بودن لازم نیست.

به طور کلی ، قبل از بررسی سطح TSH خون نیازی به قطع مصرف دارو نیست. با این حال ، مهم است که به پزشک اطلاع دهید که چه داروهایی مصرف می کنید زیرا برخی از داروها می توانند بر عملکرد تیروئید تأثیر بگذارند.

به عنوان مثال ، در صورت مصرف لیتیوم ، عملکرد تیروئید باید کنترل شود. هنگام مصرف لیتیوم ، احتمال اینکه عملکرد تیروئید به متوقف شود بسیار زیاد است.

قبل از شروع مصرف این دارو ، آزمایش تعیین سطح TSH حتماً برای شما توصیه می شود. اگر سطح شما نرمال باشد ، می توانید هر 6 تا 12 ماه ، طبق توصیه پزشک ، سطح تیروئید خود را چک کنید.

اگر عملکرد تیروئید شما غیرطبیعی شود ، باید تحت درمان قرار بگیرید.

سطح بالا در آزمایش TSH

بر اساس اعلام انجمن تیروئید آمریکا ، میزان سطح نرمال TSH بین 0.4 و 4.0 میلی واحد در لیتر (mU / L) است. اگر سطح TSH خون شما بالاتر از این باشد ، به احتمال زیاد تیروئید کم کاری دارید.

به طور کلی ، سطح T3 و T4 در بارداری افزایش می یابد و سطح TSH کاهش می یابد.

سطح پایین در آزمایش TSH

همچنین ممکن است که میزان آزمایش TSH کمتر از حد نرمال بوده و تیروئید پرکار باشد. این می تواند ناشی از:

  • بیماری گریوز (سیستم ایمنی بدن شما به تیروئید حمله می کند)
  • ید زیاد در بدن شما وجود دارد
  • مصرف بیش از حد داروی هورمون تیروئید
  • مقدار زیادی مکمل طبیعی حاوی هورمون تیروئید است

اگر از داروهایی مانند استروئیدها ، دوپامین یا مسکن های افیونی (مانند مورفین) استفاده می کنید ، می توانید سطح کمتری از حد معمول داشته باشید.

مصرف بیوتین (مکمل های ویتامین B) نیز به طور غلط می تواند سطح TSH کمتری ایجاد کند.

آزمایش TSH معمولاً تنها آزمایش تشخیص اختلالات تیروئید نیست. آزمایش های دیگر ، مانند T3 ، T4 ، T3 معکوس و آنتی بادی ضد TPO ، اغلب هنگام تعیین اینکه آیا شما به درمان تیروئید نیاز دارید یا خیر ، نیز استفاده می شود.

درمان مشکلات تیروئید

درمان تیروئید کم کار معمولاً شامل مصرف روزانه هورمون تیروئید مصنوعی توسط قرص است. این دارو سطح هورمون های شما را به حالت طبیعی برمی گرداند و ممکن است احساس خستگی کمتری داشته باشید و وزن کم کنید.

برای اطمینان از دوز مناسب مصرف دارو ، پزشک بعد از 2 یا 3 ماه سطح TSH شما را بررسی می کند. پس از اطمینان از میزان مناسب مصرف ، هر ساله سطح TSH شما را آزمایش کرده تا طبیعی بودن آن را بررسی کنند.

اگر تیروئید شما بیش از حد فعال باشد ، چندین گزینه وجود دارد:

  • ید رادیواکتیو برای کاهش سرعت تیروئید
  • داروهای ضد تیروئید برای جلوگیری از تولید بیش از حد هورمون ها
  • مسدود کننده های بتا برای کاهش ضربان قلب سریع ناشی از سطح بالای تیروئید
  • جراحی برای برداشتن تیروئید (این مورد کمتر رایج است)

در صورت داشتن سطح بالاتر از نرمال تیروئید ، پزشک ممکن است مرتباً آزمایش سطح TSH شما را بررسی کند.

اقتباس از : webmd

آزمایشات دوران بارداری

/3 نظرها/در , , , , /توسط

پزشک  ممکن است انواع مختلفی از آزمایشات دوران بارداری و تصویربرداری را برای شما توصیه و تجویز کند.

این آزمایشات برای اطلاع از سلامت کودک یا جنین شما طراحی شده اند و ممکن است در بهینه سازی مراقبت و رشد قبل از تولد کودک کمک کنند.

عمده آزمایشات دوران بارداری عبارتند از :

  • غربالگری ژنتیکی
  • سه ماهه اول
  • سه ماهه دوم
  • سونوگرافی
  • آمنیوسنتز
  • نمونه برداری از پرزهای جفتی
  • نظارت بر جنین
  • گلوکز
  • استرپ گروه B

غربالگری ژنتیکی

بسیاری از ناهنجاری های ژنتیکی را می توان قبل از تولد تشخیص داد.

اگر شما یا همسرتان در خانواده خود دارای سابقه اختلالات ژنتیکی هستید ، پزشک یا ماما آزمایش ژنتیک را در دوران بارداری برای شما توصیه می‌کند.

همچنین اگر جنین یا نوزادی با ناهنجاری ژنتیکی همراه باشد ، ممکن است غربالگری ژنتیکی نیز انجام دهید.

نمونه هایی از اختلالات ژنتیکی که می توان قبل از تولد تشخیص داده شوند عبارتند از:

  • فیبروز سیستیک
  • دیستروفی عضلانی دوشن
  • هموفیلی A
  • بیماری کلیه پلیکیستیک
  • بیماری سلول داسیشکل
  • بیماری تای ساکس
  • تالاسمی

امروزه روش های غربالگری زیر در آزمایشات دوران بارداری انجام می‌شود:

  • آزمون آلفا فتوپروتئین (AFP) یا آزمایش چند نشانگر
  • آمنیوسنتز
  • نمونه برداری از پرزهای جفتی
  • آزمایش DNA جنین بدون سلول
  • نمونه گیری از راه خون از بندناف (برداشتن نمونه کوچکی از خون جنین از بند ناف)
  • اسکن با امواج فراصوت

آزمایش های غربالگری قبل از تولد در سه ماهه اول بارداری

غربالگری سه ماهه اول ترکیبی از سونوگرافی جنین و آزمایش خون مادر است. این فرآیند غربالگری می تواند به تعیین خطر ابتلای جنین در برخی از نقایص مادرزادی کمک کند.

اگر نتایج آزمایشات غربالگری سه ماهه اول غیرطبیعی باشد ، مشاوره ژنتیک برای شما توصیه می شود.

برای تشخیص دقیق ممکن است آزمایش های اضافی مانند نمونه پرزهای کوریونی ، آمنیوسنتز ، DNA جنین بدون سلول یا سونوگرافی هم انجام شود.

آزمایش های غربالگری قبل از تولد در سه ماهه دوم بارداری

غربالگری سه ماهه دوم بارداری شامل چندین آزمایش خون به نام چند نشانگر (مارکر) است.

این مارکرها اطلاعاتی را در مورد خطر احتمالی شما برای داشتن نوزادی با برخی شرایط ژنتیکی یا نقص مادرزادی ارائه می دهند.

غربالگری معمولاً با گرفتن نمونه خون از هفته 15 تا 20 بارداری انجام می شود (هفته 16 تا 18 ایده آل است).

هنگامی که شما هر دو آزمایش غربالگری سه ماهه اول و دوم را انجام می دهید ، توانایی آزمایشات برای تشخیص ناهنجاری، بیشتر از زمانی است که فقط یک غربالگری انجام گرفته است.

در مورد آزمایشات غربالگری بیشتر بدانیم…

سونوگرافی

سونوگرافی در آزمایشات دوران بارداری یک روش تشخیصی است که با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا تصویری از اندام های داخلی ایجاد می کند.

سونوگرافی غربالگری در طول بارداری برای بررسی رشد طبیعی جنین و تأیید تاریخ تولد انجام می شود.

سونوگرافی چگونه انجام می شود؟

در دوران بارداری می توان دو نوع سونوگرافی انجام داد:

سونوگرافی شکم

در سونوگرافی شکم ، ژل به شکم شما زده می شود. مبدل سونوگرافی برای گرفتن تصویر روی ژل روی شکم می‌‎لغزد.

سونوگرافی از طریق واژن

در سونوگرافی ترانس واژینال ، یک مبدل سونوگرافی کوچکتر به واژن شما وارد می شود و در پشت واژن قرار می گیرد تا تصویری ایجاد کند.

خطرات و مزایای تصویربرداری با سونوگرافی چیست؟

سونوگرافی جنین خطرات شناخته شده ای غیر از ناراحتی خفیف در اثر فشار مبدل به شکم یا واژن ندارد و در طی مراحل از هیچ اشعه ای استفاده نمی شود.

سونوگرافی ترانس واژینال نیاز به پوشاندن مبدل سونوگرافی در یک غلاف پلاستیکی یا لاتکس دارد ، که ممکن است در زنان مبتلا به آلرژی به لاتکس واکنش ایجاد کند.

تصویربرداری با سونوگرافی به طور مداوم در حال بهبود و پیشرفت است و مانند هر آزمایش دیگری ممکن است نتایج آن کاملاً دقیق نباشد.

با این حال ، سونوگرافی می تواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار والدین و پزشکان قرار دهد و به آنها در مدیریت و مراقبت از بارداری و نوزاد کمک کند.

علاوه بر این ، تصویربرداری با سونوگرافی فرصتی منحصر به فرد به والدین می دهد تا کودک خود را قبل از تولد ببینند و به آنها کمک می کند تا پیوند برقرار کنند و یک رابطه زودهنگام برقرار کنند.

آمنیوسنتز

آزمایش آمنیوسنتز

آمنیوسنتز شامل گرفتن نمونه کوچکی از مایع آمنیوتیک است که جنین را احاطه کرده است و برای تشخیص اختلالات کروموزومی و نقص لوله عصبی باز مانند نخاع بیفیدا در آزمایشات دوران بارداری استفاده می‌شود.

آمنیوسنتز به طور کلی در هفته های 15 تا 20 بارداری به خانم هایی توصیه می شود که احتمال ابتلا به ناهنجاری های کروموزومی در آنها افزایش یافته است.

زنانی شامل این گروه می‌شوند که هنگام زایمان بالای 35 سال داشته باشند یا کسانی که آزمایش غربالگری غیرطبیعی سرم مادران داشته اند.

زنانی که دوقلو یا چند قلو باردار هستند ، برای مطالعه هر کودک نیاز به نمونه برداری از هر کیسه آمنیوتیک دارند. بسته به موقعیت کودک و جفت ، مقدار مایعات و آناتومی زن ، گاهی اوقات آمنیوسنتز نمی تواند انجام شود.

مایعات جمع‌اوری شده به آزمایشگاه ژنتیک ارسال می شود تا سلول ها رشد کرده و تجزیه و تحلیل شوند.  بسته به آزمایشگاه ، نتایج معمولاً در طی 10 روز تا دو هفته مشخص می‌شوند.

نمونه برداری از پرزهای جفتی  (CVS)

نمونه برداری از پرزهای جفتی (  Chillionic Villus Sampling )  یک آزمایش قبل از تولد است که شامل گرفتن نمونه از برخی از بافت های جفت است.

این بافت حاوی همان ماده ژنتیکی جنین است و می تواند از نظر ناهنجاری های کروموزومی و برخی دیگر از مشکلات ژنتیکی آزمایش شود.

برخلاف آمنیوسنتز ، CVS اطلاعاتی در مورد نقص لوله عصبی باز ارائه نمی دهد.

بنابراین ، زنانی که تحت CVS قرار می گیرند برای بررسی این نقص ها نیاز به آزمایش خون پیگیری بین هفته 16 تا 18 بارداری دارند.

عفونت واژن فعال ، مانند تبخال یا سوزاک ، این روش را ممنوع می کند.

در موارد دیگر ، پزشک ممکن است از نمونه ای استفاده کند که بافت کافی برای رشد در آزمایشگاه ندارد و نتایج ناقص یا غیرقطعی را ایجاد کند.

نظارت بر جنین

در اواخر بارداری و زایمان ، پزشک ممکن است بخواهد در میان آزمایشات دوران بارداری ضربان قلب جنین و سایر عملکردها را کنترل کند.

پایش ضربان قلب جنین روشی برای بررسی میزان ضربان قلب جنین است.

میانگین ضربان قلب جنین بین 120 تا 160 ضربه در دقیقه است. با پاسخ دادن جنین به شرایط موجود در رحم ، این میزان ممکن است تغییر کند.

ضربان قلب یا الگوی غیرطبیعی جنین ممکن است به این معنی باشد که جنین اکسیژن کافی دریافت نمی کند.

اینها ممکن است به معنی نیاز به زایمان سزارین در شرایط اضطراری باشد.

آزمایش گلوکز

آزمایش گلوکز برای اندازه گیری سطح قند در خون شما استفاده می شود. آزمایش گلوکز معمولاً بین هفته های 24 تا 28 بارداری انجام می شود.

سطح غیر طبیعی گلوکز ممکن است دیابت بارداری را نشان دهد.

چه چیزی در آزمایش چالش گلوکز نقش دارد؟

آزمایش اولیه یک ساعته ، تست گلوکز است. در صورت غیر طبیعی بودن نتایج ، به آزمایش دقیق تزریق گلوکز نیاز است.

آزمایش استرپ گروه B

استرپتوکوک گروه B نوعی باکتری است که در دستگاه تناسلی تحتانی حدود 20 درصد از کل خانم ها یافت می‌‎شود.

GBS ممکن است باعث کوریوآمنیونیت (عفونت شدید بافت‌های جفت) و عفونت بعد از زایمان شود.

عفونت های دستگاه ادراری ناشی از GBS می تواند منجر به زایمان زودرس و زایمان یا پیلونفریت و سپسیس شود.

GBS شایعترین علت عفونت‌های تهدید کننده زندگی در نوزادان ، از جمله ذات الریه و مننژیت است.

نوزادان تازه متولد شده در دوران بارداری یا از دستگاه تناسلی مادر در حین زایمان و زایمان دچار عفونت می شوند.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ، در آزمایشات دوران بارداری غربالگری را برای کلونیزاسیون GBS در واژن و رکتوم بین هفته های 35 تا 37 بارداری توصیه می کنند.

اقتباس شده از: Hopkins Medicine