هماتولوژی چیست؟

مطالعه خون و اختلالات آن را هماتولوژی یا خون شناسی می‌نامند.

وقتی بیمار می‌شوید ، ممکن است از شما آزمایش خون گرفته شود. خون ما می تواند اسراری را در خود نگه دارد که با چشم غیر مسلح به راحتی قابل مشاهده نیستند.

وقتی خون نتواند عملکرد طبیعی داشته باشد ، ممکن است بیماری هایی مانند کم خونی ، اختلالات لخته شدن ، سرطان خون و … رخ دهد.

دانشمندان یا پزشكانی كه خون را مطالعه می كنند ، خون شناس یا هماتولوژیست نامیده می‌شوند و آنها به طور خاص سلامت خون و بیماری های خونی را بررسی می كنند.

خون از گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها تشکیل شده است. اندام‌های بدن که تحت تأثیر خون قرار گرفته و یا به آن منتقل می شوند ، شامل رگ های خونی ، مغز استخوان ، غدد لنفاوی و طحال هستند. پروتئین های بدن نیز در خونریزی و لخته شدن نقش دارند.

مشکلات موجود در خون می تواند بسیاری از عملکردهای بدن را مختل کرده و باعث ایجاد یکسری عوارض شود. به همین دلیل ، خون شناسی – مطالعه و درمان اختلالات خونی – یک فوق تخصص پزشکی داخلی است.

متخصصان خون یا هماتولوژیست‌ها با شرایط مربوط به خون از جمله چندین نوع سرطان کار می کنند. آنها از انواع آزمایشات و روش‌های درمانی برای این موارد استفاده می کنند.

بسیاری از هماتولوژیست ها نیز در مورد انکولوژی ، شاخه ای از پزشکی که به تشخیص و درمان سرطان اختصاص دارد ، آموزش می بینند.

در این مقاله بررسی می شود که خون شناسی چیست ، متخصصان خون ، و ارتباط کار آنها با انکولوژی را بررسی می کنند.

هماتولوژی مطالعه خون در رابطه با سلامتی و بیماری است.


ممکن است بخواهید این مطلب را هم بخوانید: آزمایش خون و پاتولوژی در آزمایشگاه


خون در سلامتی انسان نقش اساسی دارد ، از جمله:

  • انتقال مواد حیاتی مانند اکسیژن و مواد مغذی به بدن
  • کمک به کنترل تعادل آب و اسیدیته بدن
  • کمک به مبارزه با بیماری

مشکلات خون می‌تواند چندین سیستم بدن را تحت تأثیر قرار دهد ، بعنوان مثال سیستم لنفاوی ، شبکه ای از بافت ها و اندام هایی که مواد زائد را پاکسازی می کند.

اختلالات خونی گاهی اوقات ناشی از مشکلات مغز استخوان است ، جایی که بدن بیشتر سلول های خونی خود را ایجاد می کند.

هدف از خون شناسی ، درک چگونگی بروز این مشکلات ، تأثیر آنها بر سلامتی فرد و نحوه درمان آنها است.

خون شناس

هماتولوژیست ها چه کاری انجام می دهند؟

هماتولوژیست ها پزشکانی هستند که در تشخیص و درمان مشکلات خون و ساختارهای مربوطه مانند مغز استخوان تخصص دارند.

آزمایشات و روش‌هایی که یک متخصص خون می تواند انجام دهد شامل موارد زیر است:

  • شمارش کامل سلول های خونی یا CBC: این آزمایش می‌تواند به تشخیص کم خونی ، بیماری های التهابی و سرطان خون کمک کند. همچنین می تواند به نظارت بر از دست دادن خون و عفونت کمک کند.
  • تعداد پلاکت: این آزمایش به تشخیص و کنترل اختلالات خونریزی کمک می کند.
  • آزمایشات آنزیم خون: انواع مختلفی از این آزمایشات وجود دارد که پزشک برای کمک به تشخیص بیماری های قلبی عروقی از جمله حمله قلبی از آنها استفاده می کند.
  • بیوپسی مغز استخوان: این روش می تواند به تشخیص و نظارت بر کم خونی ، ترومبوسیتوپنی ، که شامل تعداد پلاکت پایین و برخی سرطان ها است ، کمک کند.
  • انتقال خون: این شامل دریافت خون سالم از راه وریدی توسط بدن است – از طریق دستگاه IV.

یک متخصص هماتولوژی ممکن است یکی از تخصص های زیر را داشته باشد.

هموگلوبینوپاتی

هموگلوبین پروتئینی در گلبول های قرمز خون است که اکسیژن را به بدن منتقل می کند. هموگلوبینوپاتی مطالعه هموگلوبین غیرطبیعی است.

این ناهنجاری ها ممکن است نشان دهنده بیماری سلول داسی شکل ، تالاسمی یا سایر اختلالات باشد. هر کدام ممکن است باعث درد شوند.

بدخیمی هماتولوژیک

این قسمت از خون شناسی به تشخیص و درمان سرطان های خون مانند میلوم متمرکز است.

سرطان های خون از سلول های سیستم ایمنی بدن یا بافت هایی که سلول های خونی مانند مغز استخوان ایجاد می کنند ، شروع می شوند.

آنمیا

یک نوع کم خونی با شرایطی است که منجر به سطح پایین هموگلوبین یا گلبول های قرمز در بدن می شود.

داشتن کم خونی از گردش خون کافی در بدن اکسیژن جلوگیری می کند. در نتیجه ، ممکن است فرد احساس خستگی غیرمعمول کند و دچار ضعف عضلانی شود.

انعقاد خون

کوآگلوپاتی به خونریزی غیره معمول اشاره دارد. این نشان دهنده توانایی بدن در تشکیل لخته های خون است.

اختلالات خونی ، مانند هموفیلی ، اشکال انعقاد خون است. آنها کنترل خونریزی را برای بدن دشوار می کنند.

ارتباط هماتولوژی با انکولوژی چگونه است؟

معمولاً برای متخصصان هماتولوژی ، آموزش آنکولوژی ، یعنی مطالعه ، تشخیص و درمان سرطان است. آموزش ترکیبی به این پزشکان امکان می دهد تا طیف وسیعی از بیماری های مرتبط با خون ، از جمله برخی سرطان ها را درمان کنند.

یک فرد مبتلا به سرطان مانند سرطان خون یا میلوما ممکن است به طور جداگانه به یک متخصص سرطان و خون مراجعه کند یا ممکن است به پزشکی با تخصص در هر دو زمینه مراجعه کند.

هرکسی که به یک متخصص آنکولوژی مراجعه کند سرطان ندارد. بسیاری از آنکولوژیست ها در زمینه خون شناسی آموزش می بینند و افراد مبتلا به بیماری خون را که سرطانی نیستند ، ویزیت می‌کنند.

اختلالات مربوط به هماتولوژی

اختلالات و بیماری های مختلف در درجه اول خون را تحت تأثیر قرار می دهند و ممکن است توسط متخصص هماتولوژی (خون شناسی) بررسی و درمان شود.

برخی از نمونه ها عبارتند از:

  • کم خونی: این شامل تولید اندکی سلولهای قرمز خون سالم برای حمل اکسیژن کافی بدن در بدن است.
  • بیماری سلول داسی شکل: این نوع کم خونی باعث تغییر شکل گلبول های قرمز خون می شود.
  • تالاسمی: این شامل عدم تولید هموگلوبین کافی در بدن است.
  • اختلالات خونریزی: اینها از تشکیل صحیح لخته های بدن جلوگیری می کنند.
  • ترومبوسیتوپنی: این شامل تعداد کم پلاکت است که می تواند منجر به مشکل در تشکیل لخته های خون شود.
  • مالاریا: این عفونت می تواند گلبول های قرمز خون را از بین ببرد.
  • بیماری فون ویلبراند: این اختلال خونریزی در افرادی رخ می دهد که پروتئین خون به نام فاکتور فون ویلبراند ندارند.
  • ترومبوز: این به لخته شدن رگ خونی اشاره دارد.
  • قابلیت انعقاد پذیری بیش از حد: این افزایش تمایل خون به لخته شدن را توصیف می کند.
  • سرطان های خون: این ها می توانند بر عملکرد سلول های خونی فرد تأثیر بگذارند.

خلاصه

هماتولوژیست ها پزشکانی هستند که در زمینه های مربوط به خون و خون شناسی تخصص دارند.

موارد مختلف بهداشتی در درجه اول می تواند بر خون تأثیر بگذارد ، از کم خونی گرفته تا سرطان ، و متخصصان خون ، آزمایشات و درمان های بالینی مختلفی را ارائه می دهند.

ارتباط بین خون شناسی و انکولوژی به این معنی است که برخی از پزشکان در هر دو آموزش می بینند. اگر یک پزشک فردی را به یک متخصص سرطان ارجاع دهد ، ممکن است به این معنی نباشد که پزشک به سرطان مشکوک است.

نوشته شده توسط eBgroup

آزمایشات دوران بارداری

پزشک  ممکن است انواع مختلفی از آزمایشات دوران بارداری و تصویربرداری را برای شما توصیه و تجویز کند.

این آزمایشات برای اطلاع از سلامت کودک یا جنین شما طراحی شده اند و ممکن است در بهینه سازی مراقبت و رشد قبل از تولد کودک کمک کنند.

عمده آزمایشات دوران بارداری عبارتند از :

  • غربالگری ژنتیکی
  • سه ماهه اول
  • سه ماهه دوم
  • سونوگرافی
  • آمنیوسنتز
  • نمونه برداری از پرزهای جفتی
  • نظارت بر جنین
  • گلوکز
  • استرپ گروه B

غربالگری ژنتیکی

بسیاری از ناهنجاری های ژنتیکی را می توان قبل از تولد تشخیص داد.

اگر شما یا همسرتان در خانواده خود دارای سابقه اختلالات ژنتیکی هستید ، پزشک یا ماما آزمایش ژنتیک را در دوران بارداری برای شما توصیه می‌کند.

همچنین اگر جنین یا نوزادی با ناهنجاری ژنتیکی همراه باشد ، ممکن است غربالگری ژنتیکی نیز انجام دهید.

نمونه هایی از اختلالات ژنتیکی که می توان قبل از تولد تشخیص داده شوند عبارتند از:

  • فیبروز سیستیک
  • دیستروفی عضلانی دوشن
  • هموفیلی A
  • بیماری کلیه پلیکیستیک
  • بیماری سلول داسیشکل
  • بیماری تای ساکس
  • تالاسمی

امروزه روش های غربالگری زیر در آزمایشات دوران بارداری انجام می‌شود:

  • آزمون آلفا فتوپروتئین (AFP) یا آزمایش چند نشانگر
  • آمنیوسنتز
  • نمونه برداری از پرزهای جفتی
  • آزمایش DNA جنین بدون سلول
  • نمونه گیری از راه خون از بندناف (برداشتن نمونه کوچکی از خون جنین از بند ناف)
  • اسکن با امواج فراصوت

آزمایش های غربالگری قبل از تولد در سه ماهه اول بارداری

غربالگری سه ماهه اول ترکیبی از سونوگرافی جنین و آزمایش خون مادر است. این فرآیند غربالگری می تواند به تعیین خطر ابتلای جنین در برخی از نقایص مادرزادی کمک کند.

اگر نتایج آزمایشات غربالگری سه ماهه اول غیرطبیعی باشد ، مشاوره ژنتیک برای شما توصیه می شود.

برای تشخیص دقیق ممکن است آزمایش های اضافی مانند نمونه پرزهای کوریونی ، آمنیوسنتز ، DNA جنین بدون سلول یا سونوگرافی هم انجام شود.

آزمایش های غربالگری قبل از تولد در سه ماهه دوم بارداری

غربالگری سه ماهه دوم بارداری شامل چندین آزمایش خون به نام چند نشانگر (مارکر) است.

این مارکرها اطلاعاتی را در مورد خطر احتمالی شما برای داشتن نوزادی با برخی شرایط ژنتیکی یا نقص مادرزادی ارائه می دهند.

غربالگری معمولاً با گرفتن نمونه خون از هفته 15 تا 20 بارداری انجام می شود (هفته 16 تا 18 ایده آل است).

هنگامی که شما هر دو آزمایش غربالگری سه ماهه اول و دوم را انجام می دهید ، توانایی آزمایشات برای تشخیص ناهنجاری، بیشتر از زمانی است که فقط یک غربالگری انجام گرفته است.


در مورد آزمایشات غربالگری بیشتر بدانیم…


سونوگرافی

سونوگرافی در آزمایشات دوران بارداری یک روش تشخیصی است که با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا تصویری از اندام های داخلی ایجاد می کند.

سونوگرافی غربالگری در طول بارداری برای بررسی رشد طبیعی جنین و تأیید تاریخ تولد انجام می شود.

سونوگرافی چگونه انجام می شود؟

در دوران بارداری می توان دو نوع سونوگرافی انجام داد:

سونوگرافی شکم

در سونوگرافی شکم ، ژل به شکم شما زده می شود. مبدل سونوگرافی برای گرفتن تصویر روی ژل روی شکم می‌‎لغزد.

سونوگرافی از طریق واژن

در سونوگرافی ترانس واژینال ، یک مبدل سونوگرافی کوچکتر به واژن شما وارد می شود و در پشت واژن قرار می گیرد تا تصویری ایجاد کند.

خطرات و مزایای تصویربرداری با سونوگرافی چیست؟

سونوگرافی جنین خطرات شناخته شده ای غیر از ناراحتی خفیف در اثر فشار مبدل به شکم یا واژن ندارد و در طی مراحل از هیچ اشعه ای استفاده نمی شود.

سونوگرافی ترانس واژینال نیاز به پوشاندن مبدل سونوگرافی در یک غلاف پلاستیکی یا لاتکس دارد ، که ممکن است در زنان مبتلا به آلرژی به لاتکس واکنش ایجاد کند.

تصویربرداری با سونوگرافی به طور مداوم در حال بهبود و پیشرفت است و مانند هر آزمایش دیگری ممکن است نتایج آن کاملاً دقیق نباشد.

با این حال ، سونوگرافی می تواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار والدین و پزشکان قرار دهد و به آنها در مدیریت و مراقبت از بارداری و نوزاد کمک کند.

علاوه بر این ، تصویربرداری با سونوگرافی فرصتی منحصر به فرد به والدین می دهد تا کودک خود را قبل از تولد ببینند و به آنها کمک می کند تا پیوند برقرار کنند و یک رابطه زودهنگام برقرار کنند.

آمنیوسنتز

آزمایش آمنیوسنتز

آمنیوسنتز شامل گرفتن نمونه کوچکی از مایع آمنیوتیک است که جنین را احاطه کرده است و برای تشخیص اختلالات کروموزومی و نقص لوله عصبی باز مانند نخاع بیفیدا در آزمایشات دوران بارداری استفاده می‌شود.

آمنیوسنتز به طور کلی در هفته های 15 تا 20 بارداری به خانم هایی توصیه می شود که احتمال ابتلا به ناهنجاری های کروموزومی در آنها افزایش یافته است.

زنانی شامل این گروه می‌شوند که هنگام زایمان بالای 35 سال داشته باشند یا کسانی که آزمایش غربالگری غیرطبیعی سرم مادران داشته اند.

زنانی که دوقلو یا چند قلو باردار هستند ، برای مطالعه هر کودک نیاز به نمونه برداری از هر کیسه آمنیوتیک دارند. بسته به موقعیت کودک و جفت ، مقدار مایعات و آناتومی زن ، گاهی اوقات آمنیوسنتز نمی تواند انجام شود.

مایعات جمع‌اوری شده به آزمایشگاه ژنتیک ارسال می شود تا سلول ها رشد کرده و تجزیه و تحلیل شوند.  بسته به آزمایشگاه ، نتایج معمولاً در طی 10 روز تا دو هفته مشخص می‌شوند.


نمونه برداری از پرزهای جفتی  (CVS)

نمونه برداری از پرزهای جفتی (  Chillionic Villus Sampling )  یک آزمایش قبل از تولد است که شامل گرفتن نمونه از برخی از بافت های جفت است.

این بافت حاوی همان ماده ژنتیکی جنین است و می تواند از نظر ناهنجاری های کروموزومی و برخی دیگر از مشکلات ژنتیکی آزمایش شود.

برخلاف آمنیوسنتز ، CVS اطلاعاتی در مورد نقص لوله عصبی باز ارائه نمی دهد.

بنابراین ، زنانی که تحت CVS قرار می گیرند برای بررسی این نقص ها نیاز به آزمایش خون پیگیری بین هفته 16 تا 18 بارداری دارند.

عفونت واژن فعال ، مانند تبخال یا سوزاک ، این روش را ممنوع می کند.

در موارد دیگر ، پزشک ممکن است از نمونه ای استفاده کند که بافت کافی برای رشد در آزمایشگاه ندارد و نتایج ناقص یا غیرقطعی را ایجاد کند.


نظارت بر جنین

در اواخر بارداری و زایمان ، پزشک ممکن است بخواهد در میان آزمایشات دوران بارداری ضربان قلب جنین و سایر عملکردها را کنترل کند.

پایش ضربان قلب جنین روشی برای بررسی میزان ضربان قلب جنین است.

میانگین ضربان قلب جنین بین 120 تا 160 ضربه در دقیقه است. با پاسخ دادن جنین به شرایط موجود در رحم ، این میزان ممکن است تغییر کند.

ضربان قلب یا الگوی غیرطبیعی جنین ممکن است به این معنی باشد که جنین اکسیژن کافی دریافت نمی کند.

اینها ممکن است به معنی نیاز به زایمان سزارین در شرایط اضطراری باشد.


آزمایش گلوکز

آزمایش گلوکز برای اندازه گیری سطح قند در خون شما استفاده می شود. آزمایش گلوکز معمولاً بین هفته های 24 تا 28 بارداری انجام می شود.

سطح غیر طبیعی گلوکز ممکن است دیابت بارداری را نشان دهد.

چه چیزی در آزمایش چالش گلوکز نقش دارد؟

آزمایش اولیه یک ساعته ، تست گلوکز است. در صورت غیر طبیعی بودن نتایج ، به آزمایش دقیق تزریق گلوکز نیاز است.


آزمایش استرپ گروه B

استرپتوکوک گروه B نوعی باکتری است که در دستگاه تناسلی تحتانی حدود 20 درصد از کل خانم ها یافت می‌‎شود.

GBS ممکن است باعث کوریوآمنیونیت (عفونت شدید بافت‌های جفت) و عفونت بعد از زایمان شود.

عفونت های دستگاه ادراری ناشی از GBS می تواند منجر به زایمان زودرس و زایمان یا پیلونفریت و سپسیس شود.

GBS شایعترین علت عفونت‌های تهدید کننده زندگی در نوزادان ، از جمله ذات الریه و مننژیت است.

نوزادان تازه متولد شده در دوران بارداری یا از دستگاه تناسلی مادر در حین زایمان و زایمان دچار عفونت می شوند.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ، در آزمایشات دوران بارداری غربالگری را برای کلونیزاسیون GBS در واژن و رکتوم بین هفته های 35 تا 37 بارداری توصیه می کنند.

اقتباس شده از: Hopkins Medicine

آزمایش نسبت BUN به کراتینین خون

آزمایش نسبت BUN به کراتینین برای تشخیص بیماری یا آسیب حاد یا مزمن کلیه استفاده می‌شود. همچنین ممکن است برای تعیین خونریزی دستگاه گوارش یا تروما استفاده شود.

BUN (نیتروژن اوره خون) و کراتینین هر دو در کلیه ها فیلتر شده و از طریق ادرار دفع می شوند.

از این رو برای اندازه‌گیری عملکرد کلی کلیه این دو معیار با هم اندازه‌گیری می‌شوند. نسبت BUN به کراتینین در تشخیص افتراقی بیماری حاد یا مزمن کلیه مفید است.

کاهش پرفیوژن کلیه ، به عنوان مثال ، نارسایی احتقانی قلب ، یا شروع اخیر انسداد دستگاه ادراری منجر به افزایش نسبت BUN  به کراتینین خواهد شد.

افزایش تشکیل اوره نیز منجر به افزایش این نسبت می‌شود ، به عنوان مثال ، خونریزی از دستگاه گوارش ، ضربه و غیره.

هنگامی که تشکیل اوره کاهش یابد ، نسبت BUN  به کراتینین کاهش می یابد، بعنوان مثال در بیماری کبد این کاهش زیاد دیده می‌شود.

آزمایش  BUN خون چیست؟

آزمایش BUN یا همان آزمایش نیتروژن اوره خون ، میزان نیتروژن موجود در خون را اندازه گیری می‌کند و برای ارائه اطلاعات در مورد عملکرد کلیه‌ها و کبد به پزشکان استفاده می‌شود.

نیتروژن خون از ماده زائد اوره حاصل می‌شود که با متابولیسم پروتئین پس از خوردن غذا ، از نیتروژن تبدیل شده و در کبد تولید می‌شود.

کلیه‌های سالم اوره را فیلتر کرده و سایر مواد زائد را از طریق ادرار دفع می‌کنند.

وجود مقداری اوره در خون طبیعی است زیرا کبد شما همیشه آن را تولید می‌کند ، اما مقدار زیاد آن ممکن است نشان دهنده وجود مشکل در کلیه‌های شما باشد.

آزمایش کراتینین خون چیست؟

کراتینین نوع دیگری از مولکول است که از متابولیسم عضله تولید می شود. کراتینین مانند اوره از طریق جریان خون و به کلیه‌ها منتقل می‌شود و در آنجا فیلتر و از طریق ادرار دفع می‌شود.

سرعت تشکیل کراتینین به توده عضلانی فرد بستگی دارد. از آنجا که توده عضلانی نسبتاً ثابت است ، سطح کراتینین اساساً در طول روز بدون تغییر باقی می ماند.

هنگامی که نتایج یک آزمایش کراتینین مقادیر بیش از حد را نشان می دهد ، می تواند نشان دهنده اختلال در عملکرد کلیه یا بیماری کلیوی باشد.


برای اطلاعات بیشتر درخصوص آزمایش کراتینین خون کلیک نمائید…


آزمایش نسبت BUN به کراتینین چیست؟

هنگامی که فرد هر دو آزمایش BUN و کراتینین را انجام داد ، پزشکان می توانند با استفاده از نتایج ترکیبی نسبت BUN به کراتینین را پیدا کنند.

آزمایش‌های BUN و کراتینین به تنهایی روش های بسیار خوبی برای آزمایش سلامت کبد و کلیه هستند ، اما در کنار هم ، پزشکان درک بهتری از سلامت کلیه شما دارند و می توانند تشخیص دقیق تری درباره مسائل مربوط به کلیه ارائه دهند.

چرا آزمایش نسبت BUN به کراتینین را باید انجام داد؟

دلایل اصلی انجام آزمایش نسبت BUN به کراتینین ، ارزیابی سلامت کلیه ها ، تشخیص بیماری کلیوی و نظارت بر اثربخشی درمان‌های مربوط به بیماری کلیوی یا آسیب است.

ثابت شده است که نتایج آزمایش نسبت BUN به کراتینین یکی از بهترین راه‌های تشخیص بیماری حاد یا مزمن کلیه ، خونریزی از دستگاه گوارش و انسداد مجاری ادراری است. بعلاوه ، این آزمون اساساً خطری ندارد.

چه چیزی باید قبل از آزمایش نسبت BUN به کراتینین بدانیم؟

برای بررسی کم آبی شدید ، که به طور کلی باعث افزایش سطح BUN می‌شود ، می‌توان از آزمایش BUN استفاده کرد. با این حال ، سطح کراتینین این کار را نمی‌کند.  

البته این بدان معنی است که در صورت کمبود آب ، یک تست نسبت BUN به کراتینین انجام می‌شود و ممکن است نتایج را اشتباه نشان دهد.

یکی دیگر از عواملی که می‌تواند بر نتایج BUN تأثیر بگذارد ، دریافت پروتئین است.

رژیم‌های غذایی با پروتئین بالا ممکن است باعث افزایش غیر طبیعی سطح BUN شوند ، در حالی که رژیم‌های کم پروتئین منجر به سطح BUN پایین می‌شوند.

بهتر است قبل از انجام آزمایش نسبت BUN به کراتینین ، به درستی هیدراته شده و مقدار طبیعی پروتئین مصرف کنید.

آزمایش نسبت BUN به کراتینین چگونه انجام می‌شود؟

آزمایش در آزمایشگاه تشخیص طبی به سادگی و سریع انجام می‌شود. بعد از اینکه دریافت نسخه انجام آزمایش نسبت BUN به کراتینین به یک آزمایشگاه مجهز بروید.

تکنسین آزمایشگاه یک آزمایش خون ساده انجام می‌دهد. این تکنسین ابتدا بازوی شما را از نظر مشاهده ورید بازرسی می کند ، سپس یک نقطه را برای خونگیری انتخاب می کند.

ناحیه دست را با ضد عفونی کننده تمیز می کند و یک باند الاستیک را به دور بازو می بندد تا آماده جمع آوری شود.

او با احتیاط یک مقدار خون را به داخل ورید تزریق می کند و خون می گیرد. کل مراحل ، بسته به مشغله آزمایشگاه ، باید 5-10 دقیقه طول بکشد.

نتایج آزمایش نسبت BUN به کراتینین شما به چه معناست؟

نسبت BUN به کراتینین با تقسیم تعداد BUN به تعداد کراتینین مشخص می‌شود. از آنجا که بدن بسیار بیشتر از کراتینین، BUN تولید می‌کند ، بنابراین نسبت ایده آل بین 10: 1 و 20: 1 است.

نتایج بالاتر از این محدوده به معنای وجود بیش از حد BUN در خون است که می‌تواند بدین معنی باشد که کلیه‌ها جریان خون مناسبی ندارند.

نسبت بیش از حد بالا می‌تواند شرایطی مانند نارسایی احتقانی قلب ، خونریزی دستگاه گوارش یا کم آبی شدید را نشان دهد.

نسبت BUN به کراتینین که زیر حد نرمال باشد می تواند نشان دهنده بیماری کبد یا سوء تغذیه باشد.

آزمایش کراتینین در بارداری

بررسی عملکرد کلیه و آزمایش کراتینین در بارداری (قبل ، حین و بعد) از اهمیت بالینی زیادی برای مادر و کودک برخوردار است.

در حالت کلی وقتی عضلات از انرژی استفاده می‌نمایند ، مواد زائدی به نام کراتینین را در خون آزاد می‌کنند. سپس کلیه‌ها این کراتینین را از خون فیلتر می‌کنند.

کراتینین فیلتر شده در کلیه‌ها از طریق دستگاه ادراری از بدن خارج می‌شود. اگر کلیه‌ها به طور طبیعی کار نکنند، مقادیر زیادی کراتینین در خون باقی می‌ماند.

اندازه‌گیری مقدار کراتینین فیلتر شده توسط کلیه‌ها را مقدار پاکسازی کراتینین می‌نامند. اگر کلیه‌ها در اثر پره اکلامپسی آسیب ببینند ، مقدار کلیرانس (پاک سازی) کراتینین کاهش می‌یابد.

میزان آسیب کلیه را می توان با مقدار کاهش پاکسازی کراتنین تخمین زد.


در مورد آزمایش کراتینین خون بیشتر بدانیم …


آزمایش کراتینین خون در دوران بارداری

در جریان یک بارداری طبیعی، افزایش حجم خون و عملکرد کلیه باعث افزایش مقدار کراتینین فیلتر شده از خون و انتقال آن به ادرار می‌شود.

آزمایش کراتینین در دوران بارداری به یک نمونه خون و یک نمونه از کل ادرار جمع آوری شده به مدت 24 ساعت (نمونه ادرار 24 ساعته) نیاز دارد.

افزایش فیزیولوژیکی GFR در دوران بارداری به طور معمول منجر به کاهش غلظت کراتینین سرم می شود ، که به طور متوسط 0.4 میلی گرم در دسی لیتر کاهش می یابد و به یک محدوده بارداری 0.4 تا 0.8 میلی گرم در دسی لیتر می رسد.

از این رو ، یک کراتینین سرمی 1.0 میلی گرم / dl ، اگرچه در یک فرد غیرباردار طبیعی است ، اما نشان دهنده اختلال کلیوی یک زن باردار است.

به عنوان مثال ، سقوط کراتینین سرم در دوران بارداری نه تنها نشان دهنده افزایش ناشی از بارداری است، بلکه همودیلوسیون ناشی از 30 تا 50 درصد گسترش حجم پلاسما توسط زایمان را نیز نشان می‌دهد.

فرمول اصلاح رژیم غذایی در بیماری کلیوی (MDRD) ، نسب GFR را با استفاده از ترکیبی از مارکرهای سرمی و پارامترهای بالینی تخمین می زند.

این روش به یک روش بالینی استاندارد برای تخمین عملکرد کلیه در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه (CKD) تبدیل شده است.

فرمول های مبتنی بر وزن ، مانند Cockroft-Gault ، ممکن است GFR را بیش از حد ارزیابی کنند و این افزایش وزن بدن بارداری معمولاً نشان دهنده افزایش توده عضلانی یا تولید کراتینین نیست.


خطر اختلای در عملکرد کلیه برای زنان باردار

اختلال عملکرد کلیه می تواند بر سلامت مادر و پری ناتال تأثیر بگذارد. هایپرفیلتراسیون گلومرولی یک سازگاری فیزیولوژیکی معمولی همراه با بارداری است که با کاهش سطح کراتینین سرم (SCr) و افزایش سن حاملگی منعکس می شود.

بر اساس اطلاعاتی که اخیراً در نشریه JAMA منتشر شده است، پس از بررسی تنایج آزمایش کراتینین خون در بارداری میان زنان باردار:

غلظت کراتینین سرم در سه ماهه اول به سرعت کاهش یافته و در سه ماهه دوم به کمترین حد می‌رسد و در سه ماهه سوم به آرامی به سمت غلظت قبل از بارداری افزایش می‌یابد.

بر اساس این تحقیق محققان دریافتند که میانگین غلظت کراتینین سرم قبل از بارداری 1.4176 میلی گرم در دسی‌لیتر است.

این غلظت به سرعت طی 4 هفته اول بارداری کاهش یافته و بین هفته‌های 16 تا 32 به کمترین میزان یعنی 1.1104 میلی گرم در دسی‌لیتر می‌رسد.

این میانگین به آرامی تا چند هفته پس از زایمان به حداکثر 1.5121 میلی گرم در دسی لیتر رسیده و سپس بصورت تدریجی تا 18 هفته پس از زایمان به غلظت طبیعی می‌رسد.

آزمایش ایمونوگلوبولین خون

پزشکان آزمایش خون را برای بررسی مواردی مختلفی توصیه می‌کنند که آزمایش ایمونوگلوبولین نیز یکی از این موارد است.

آزمایش ایمونوگلوبولین خون چیست؟

آزمایش ایمونوگلوبولین خون (im-yeh-no-GLOB-yeh-len) سطح انواع آنتی‌‎بادی ها را در خون اندازه‌گیری می‌کند.

بهتر است بدانیم سیستم ایمنی بدن برای محافظت از بدن در برابر باکتری ها ، ویروس ها و مواد حساسیت‌زا آنتی‌بادی ایجاد می‌کند.

بدن برای مقابله با هر چیزی آنتی‌بادی های مختلف یا ایمونوگلوبولین می‌سازد. به عنوان مثال ، آنتی بادی برای آبله مرغان همان آنتی بادی برای مونونوکلئوز نیستند.

گاهی اوقات ، بدن حتی ممکن است به اشتباه آنتی‌بادی علیه خود ایجاد کند ، مانند اندام پیوند شده ، برای درمان اندام و بافت‌های سالم که به این بیماری، بیماری خود ایمنی گفته می‌شود.

انواع آنتی‌بادی ها:

  • ایمونوگلوبولین (IgA) : در پوشش دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش و همچنین در بزاق (آب دهان) ، اشک و شیر مادر یافت می‌شود.
  • ایمونوگلوبولین (IgG) : این نوع شایع‌ترین آنتی‌بادی بدن است. در خون و مایعات دیگر بدن تولید و از عفونت‌های باکتریایی و ویروسی محافظت می‌کند. . IgG پس از عفونت یا ایمن سازی تا پاکسازی کامل ممکن است زمان ببرد.
  • ایمونوگلوبولین (IgM) : این ماده به طور عمده در خون و مایعات لنفاوی یافت می‌شود ، این اولین آنتی‌بادی است که بدن هنگام مقابله با عفونت جدید ایجاد می‌کند.
  • ایمونوگلوبولین (IgE) : به طور معمول به مقدار کم در خون یافت می‌شود. وقتی بدن بیش از حد به مواد حساسیت زا واکنش نشان دهد یا با عفونت انگل مبارزه کند ، مقادیر بیشتری تولید می‌شود.
  • ایمونوگلوبولین (IgD) : این کمترین آنتی بادی بدن است که فقط مقدار کمی در خون وجود دارد.

چرا باید آزمایش ایمونوگلوبولین انجام شود؟

پزشکان برای بررسی سطح ایمونوگلوبولین و دانستن اینکه آیا فرد عفونت دارد یا مبتلا به آن است (در برابر آن ایمن است) این آزمایش را انجام می‌دهند.

همچنین پزشکان از آزمایش ایمونوگلوبولین برای کمک به تشخیص نقص ایمنی بدن (زمانی که سیستم ایمنی بدن آنطور که باید کار نمی‌کند) استفاده می‌کنند.

این آزمایشات ممکن است به عنوان بخشی از ارزیابی آلرژی ها یا بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان ، لوپوس و بیماری سلیاک انجام شود.

آیا برای آزمایش کرونا هم از آزمایش ایمونوگلوبین استفاده می‌شود؟

برخی آنتی‌بادی ها (ایمونوگلوبولین‌ها ، IgG و IgM) علیه ویروس کرونا که عامل بیماری موسوم به کووید-۱۹ است، تولید می‌شوند.

آنتی‌بادی پروتئین‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت تولید می‌شود و مخصوص آن عفونت خاص است.

این آنتی‌بادی‌ها در قسمت مایع نمونه‌های خون یافت می‌شوند و بسته به وجود عوامل لخته شدن ، سرم یا پلاسما نامگذاری می‌شوند. IgM و IgG ممکن است با هم یا جداگانه آزمایش شوند.

آنتی‌بادی های IgG پس از گذشت عفونت در خون باقی می‌مانند. وجود این آنتی‌بادی ها نشان می‌دهد که شما در چند وقت اخیر کووید-۱۹ داشته‌اید و آنتی بادی تولید کرده‌اید که می‌تواند شما را در برابر عفونت در آینده محافظت کند.

در حال حاضر مشخص نیست که آنتی‌بادی های بدن بتوانند در برابر عفونت مجدد ویروس کووید-۱۹ محافظت ایجاد کنند.

آزمایش IgM مثبت نشان می‌دهد که شما ممکن است آلوده باشید و سیستم ایمنی بدن شما شروع به پاسخ به ویروس کرده است.

با تشخیص IgM ممکن است هنوز آلوده باشید یا اینکه اخیراً از عفونت کووید-۱۹  بهبود یافته اید.

انجام آزمایش آنتی بادی در موارد زیر مفید است:

  • پزشک شما تشخیص دهد که در معرض ویروس کرونا قرار گرفته‌اید . این تشخیص بر اساس علائم و نشانه‌های فعلی یا قبلی شما (به عنوان مثال تب ، سرفه ، مشکل تنفس) صورت گرفته‌است.
  • شما در محلی زندگی می‌کنید یا اخیراً به مکانی سفر کرده‌اید که مشخص است انتقال کووید-۱۹ در آن اتفاق می‌افتد.
  • شما با فردی که به کووید-۱۹ مبتلا یا مشکوک بوده از نزدیک تماس گرفته اید.
  • شما از بیماری کووید-۱۹ را پشت سر گذاشته‌اید.

چگونه باید خود را برای آزمایش ایمونوگلوبولین آماده کنیم؟

کودکان می توانند به طور معمول غذا و نوشیدنی بخورند ، مگر اینکه آزمایشات دیگری همراه آن انجام شود و نیاز به ناشتا بودن دارد.

در مورد هر دارویی که کودک شما مصرف می کند به پزشک خود بگویید زیرا برخی داروها ممکن است بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند.

پوشیدن تی شرت یا پیراهن آستین کوتاه برای تست می‌تواند کار را برای کودک شما آسان کند و همچنین می‌توانید اسباب بازی یا کتاب را به عنوان حواس پرتی به همراه داشته باشید.

آزمایش ایمونوگلوبولین چگونه انجام می شود؟

در اکثر آزمایشات مقدار کمی خون از ورید گرفته می‌شود. برای انجام این کار ، یک متخصص نمونه‌گیری آزمایشگاه:

  • پوست را تمیز کرده.
  • یک نوار الاستیک (تورنیکت) بالای منطقه قرار داده تا رگ‌ها از خون متورم شوند.
  • یک سوزن را داخل ورید قرار داده (معمولاً در بازو در داخل آرنج یا پشت دست قرار دارد).
  • نمونه خون را به داخل ویال یا سرنگ کشیده.
  • نوار الاستیک را برداشته و سوزن را از رگ خارج می‌کند.

بعضی اوقات می‌توان آزمایشات ایمونوگلوبولین را با نمونه «از نوک انگشت» انجام داد. متخصص بهداشت انگشت شما را تمیز کرده ، سپس نوک آن را با یک سوزن کوچک (یا لانست) سوراخ می‌کند تا خون جمع شود.

در نوزادان ، خون‌گیری گاهی اوقات از “پاشنه” انجام می‌شود. پس از تمیز کردن محل ، متخصص بهداشت پاشنه کودک را با یک سوزن کوچک (یا لانست) سوراخ نموده تا نمونه کوچکی از خون را جمع کند.

غربالگری کودک

اقتباس از: KidHealth

آزمایش PCR واکنش زنجیره ای پلیمراز

آزمایش PCR واکنش زنجیره ای پلیمراز یک روش آزمایشگاهی است که برای تهیه تعداد بسیار زیادی کپی از بخش‌های کوتاه DNA از یک نمونه بسیار کوچک از مواد ژنتیکی استفاده می‌شود.

این فرآیند “تقویت” DNA نامیده می شود و ژن های خاص مورد علاقه را برای شناسایی یا اندازه‌گیری امکان پذیر می کند.

DNA از توالی‌های تکرار شده چهار باز – آدنین ، تیمین ، گوانین و سیتوزین تشکیل شده است. این توالی‌ها دو رشته را تشکیل می‌دهند که در یک ساختار مارپیچ مضاعف توسط پیوندهای هیدروژن (مانند یک پله مارپیچ) به یکدیگر متصل می‌شوند. هر نیمه مارپیچ مکمل دیگری است.

در انسان ، تفاوت در توالی بازها در هر رشته DNA است که منجر به منحصر به فرد بودن ترکیب ژنتیکی هر فرد می شود. از ترتیب بازها در هر ژن برای تولید RNA استفاده می شود که به نوبه خود پروتئین تولید می‌کند.

در ژنوم انسان حدود ۲۰ هزار ژن وجود دارد و بیان این ژن ها منجر به تولید تعداد زیادی پروتئین می شود که بدن ما را تشکیل می‌دهد. DNA موجودات دیگر مانند باکتری ها و ویروس ها نیز از هزاران ژن مختلف تشکیل شده است که پروتئین آنها را کد می‌کند.

آزمایش پی سی آر PCR چگونه انجام می شود؟

اولین مرحله یا چرخه PCR این است که با افزایش دمای نمونه حاوی DNA ، رشته‌های DNA را به دو رشته واحد جدا کنید. به این عمل “دناتوره کردن” DNA می‌گویند.

پس از جدا شدن رشته ها ، نمونه کمی خنک شده و به جلو می رود و آغازگرهای معکوس اضافه می‌شوند و اجازه می دهند به رشته‌های تک DNA متصل شوند.

آغازگرها توالی کوتاهی از بازها هستند که بطور خاص برای تشخیص و اتصال به بخشی از DNA برای تکثیر ساخته شده اند. این ها توالی بسیار خاصی از بازها هستند که بخشی از ژن یا ژن‌های مورد علاقه هستند.

آغازگرها با توجه به جهت کپی شدن پایه های موجود در بخش DNA ، “جلو” و “معکوس” نامیده می‌شوند.

پس از اتصال دو آغازگر به هر رشته DNA ، یک آنزیم DNA (به طور مکرر Taq polymerase) سپس توالی DNA را در هر نیمه مارپیچ کپی می کند و دو بخش رشته ای DNA را تشکیل می دهد که هر کدام دارای یک نیمه اصلی و یک نیمه جدید است.

Taq polymerase

Taq polymerase آنزیمی است که در باکتری (Thermues aquaticus) یافت می شود و در آب بسیار گرم رشد می کند. پلی مرازها DNA (یا RNA) را کپی می‌کنند تا رشته های جدید ایجاد کنند.

پلیمراز Taq برای آزمایش آزمایشگاهی مفید است زیرا (برخلاف بسیاری از آنزیم های دیگر) در دماهای بسیار بالا که برای انجام PCR لازم است تجزیه نمی‌شود.

وقتی گرما دوباره اعمال می شود ، هر یک از دو رشته دوتایی جدا می‌شوند و چهار رشته تک می‌شوند و وقتی خنک می‌شوند ، آغازگرها و پلیمراز برای ایجاد چهار بخش دو رشته‌ای عمل می‌کنند. چهار رشته در چرخه بعدی هشت می شود ، هشت رشته شانزده می شود و همینطور ادامه می‌یابد.

در طی ۳۰ تا ۴۰ چرخه ، می توان یک میلیارد نسخه از بخش DNA اصلی تولید کرد و سپس برای استفاده در آزمایش‌های تشخیصی مولکولی در دسترس قرار داد. این فرایند به طور خودکار انجام شده و در طی چند ساعت یک میلیارد نسخه از DNA اصلی تولید شود.

تست پی سی آر چگونه استفاده می‌شود؟

از این روش می توان برای تقویت ژن های خاص در DNA فرد استفاده کرد ، مانند آنهایی که با سرطان یا اختلالات ژنتیکی مرتبط هستند ، یا ممکن است برای تشخیص مواد ژنتیکی باکتری ها یا ویروس هایی که باعث ایجاد عفونت می شوند ، استفاده شود.

چند نمونه از آزمایشات آزمایشگاهی است که از PCR استفاده می کند:

  • JAK2
  • KRAS
  • بیماری لایم
  • سیاه سرفه
  • HPV
  • CMV
  • سوزاک
  • کلامیدیا
  • انگشت نگاری DNA
  • نظارت بر PCR
  • تشخیص جهش های ارثی در ژن هایی که باعث بیماری‌هایی مانند سرطان سینه و روده بزرگ می شوند

PCR لحظه‌ای مشابه PCR واقعی است با این تفاوت که داده ها با انجام فرآیند تقویت به دست می آیند، نه در یک نقطه نهایی مشخص. به همین دلیل زمان آزمایش را از یک شب به چند ساعت کوتاه می کنند.

(RT – PCR (Reverse Transcriptase PCR

در این روش از PCR برای تقویت RNA استفاده می شود. RNA یک مولکول اسید نوکلئیک تک رشته ای است و قبل از تکمیل نیاز به DNA دارد.

افزودن یک رشته جدید که مکمل RNA است توسط آنزیمی به نام Reverse Transcriptase (RT) و یک آغازگر ضد حس (معکوس) حاصل می شود.

آغازگر به RNA تک رشته متصل می شود و آنزیم RT رشته RNA را کپی می کند و یک DNA تک رشته می سازد ، سپس آن را کپی می کند و یک مولکول DNA دو رشته می سازد.

مولکول دو رشته اکنون می تواند با PCR تقویت شود.

دو نمونه از آزمایشات آزمایشگاهی از RT-PCR استفاده می کنند:

  • بار ویروسی HIV
  • HCV

آزمایشگاه پاتوبیولوژی توانا در سعادت آباد با استفاده از مجهزترین دستگاه‌ها و کارشناسان مجرب در انجام آزمایش PCR و خدمت رسانی به همکاران عزیز می‌باشد.

آزمایش خون اورژانسی یا اضطراری

آزمایش خون اورژانسی جهت دستیابی سریع به اطلاعات مورد نیاز برای مدیریت و تشخیص موارد اضطراری پزشکی ضروری است. آزمایش خون شامل برداشتن نمونه خون از داخل رگ و ارسال آن برای تجزیه و تحلیل است.

چرا آزمایش خون اورژانسی انجام می شود؟

آزمایش خون اورژانسی در دسته‌های عمومی زیر قرار می‌گیرد:

  • آزمایشات بانک خون : به پزشکان امکان می‌دهد نوع و گروه خون را برای انتقال خون، تعیین کنند. به عنوان مثال می‌توان از آزمایشات همسان سازی متقابل برای آنتی بادی ها و تایپ خون نام برد.
  • آزمایشات شیمی بالینی : به پزشکان در مورد مواد داخل خون اطلاعات می‌دهد که ممکن است نشانه ای از بیماری یا اختلال عملکرد اعضای بدن باشد. به عنوان مثال می توان به آنزیم ها ، الکترولیت ها و هورمون ها اشاره کرد.
  • آزمایشات سطح دارو : میزان دارو در خون شما را نشان می دهد. این آزمایشات ممکن است برای شناسایی مسمومیت دارویی یا مصرف بیش از حد آن مانند استامینوفن (درمان درد و کاهش تب) ، فنی توئین (کنترل تشنج) ، دیگوکسین (ضربان قلب را برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی) ، لیتیوم (درمان افسردگی) ، اتانول (الکل) ، و تئوفیلین (بیماری های تنفسی ) باشد.
  • آزمایشات خون شناسی : میزان خون و اجزای پلاسما و نحوه عملکرد آنها را بررسی می کند. به عنوان مثال می توان به شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش توانایی لخته شدن خون اشاره کرد.
  • آزمایشات میکروبیولوژی : وجود قارچ ، باکتری یا انگل در خون را به پزشکان اطلاع می دهد. به عنوان مثال می توان کشت برای رشد ارگانیسم و آزمایشات حساسیت برای یافتن اینکه کدام داروها برای مقابله با عفونت کار می کنند، را نام برد.

زمان آزمایش خون اورژانسی

برای انجام آزمایش خون اورژانسی ، ابتدا پزشک ، پرستار یا تکنسین آزمایشگاه خون شما را در محل آزمایشگاه یا منزل یا کلینیک برای آزمایش دریافت می‌کند. نمونه به آزمایشگاه رفته و معمولاً در آزمایشگاه پاتوبیولوژی توانا یک ساعت طول می کشد تا نتیجه آماده شود.

با این حال، پردازش برخی از آزمایشات ممکن است زمان بیشتری نیاز داشته باشد. سپس گزارش دقیق آزمایشات برای پزشک ارسال شده و پزشک تمام نتایج آزمایش را با شما در میان می گذارد.


در مورد آزمایش خون بیشتر بدانید…

نگاه دقیق تر به ۵ موردی که در آزمایش خون اورژانسی می‌شود.

۱٫ شمارش کامل خون (CBC)

اگر نگرانی از ابتلای شما به عفونت یا کم خونی وجود داشته باشد ، آزمایش CBC تجویز می شود. این مخفف کلمه Blood Complete است که گلبولهای سفید و قرمز خون شما را بررسی می کند.

۲٫ مشخصات شیمی

این آزمایش می تواند به پزش کمک می‌کند تا از مشکلات سلامتی جسمی شما از جمله موارد زیر را آگاه گردد:

  • کمبود آب بدن
  • حمله قلبی
  • دیابت
  • عوارض کلیوی
  • رقیق شدگی خون

اگر در رقیق کننده خون هستید ، آزمایش پروتیم انجام می شود و پزشک باید اطمینان حاصل کند که خون شما در سطح ایمن یا سالم است. او می تواند تشخیص دهد که آیا شما از دوز صحیح رقیق کننده خون استفاده می کنید یا خیر.

۳٫ آزمایش گاز خون شریانی

این آزمایش به دلایلی در خونگیری در اورژانس انجام می شود. همانطور که از اسمش پیداست خون از شریان گرفته می شود. این می تواند به تشخیص انواع بیماری ها کمک کند ، مانند:

واکنش های دارویی

مسائل مربوط به دیابت

مشکلات قلبی

کم خونی

آزمایش کم خونی معمولاً از مچ دست گرفته می شود و آزمایش به اندازه گیری میزان اکسیژن در خون ، دی اکسید کربن و سطح PH کمک می کند. نتایج این آزمایش را می‌توان در پانزده دقیقه آماده کرد.

۴٫ سطح الکل خون

دلایل دیگری نیز برای آزمایش خون وجود دارد. بعضی اوقات لازم است که کارکنان سطح الکل خون بیماران را بررسی کنند.

۵٫ بارداری

در مواقع دیگر ، برای درمان یک زن بسیار مهم است که بداند آیا باردار است یا خیر.

ما در آزمایشگاه پاتوبیولوژی توانا، آزمایش خون را برای موارد اورژانسی با سریعترین و با کیفیت ترین شکل مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهیم.

آزمایشگاه پاتوبیولوژی توانا در سعادت آباد خدمات آزمایش خون اورژانسی را به بیماران ارائه می‌دهد.

آزمایشگاه پزشکی و انواع آنها

آزمایشگاه پزشکی یا آزمایشگاه بالینی ، آزمایشگاهی است که در آن آزمایشات بالینی بر روی نمونه‌ها انجام می‌شود

این آزمایشات اطلاعات جامعی درخصوص سلامت بیمار و برای کمک به تشخیص ، درمان و پیشگیری از بیماری ارائه می‌دهد.

اندازه و پیچیدگی آزمایشگاه‌های پزشکی متفاوت است. چراکه آنها انواع مختلفی از خدمات آزمایشی را ارائه می‌دهند.

مطب‌ها و کلینیک‌های پزشکان و همچنین مراکز درمانی و مراقبت‌های طولانی مدت ، ممکن است آزمایشگاه‌هایی داشته باشند که خدمات تست اولیه را ارائه دهند.

تا به حال واژه آزمایشگاه پزشکی را به شیوه‌های مختلفی در قالب آزمایشگاه تشخیص طبی، آزمایشگاه پاتوبیولوژی، آزمایشگاه ژنتیک و آزمایشگاه پاتولوژی شنیده‌اید.

افراد بسیار زیاد به این مراجعه نموده‌اند ولی فرق آنها را معمولاً نمی‌دانند. ما در این مبحث قصد داریم به طور خلاصه به توضیح هریک و دامنه فعالیت‌های آنها بپردازیم.

آزمایشگاه پزشکی تشخیص طبی: 

آزمایشگاه تشخیص طبی نیازمند مجوز وزارت بهداشت و درمان می‌باشد و شامل بخش‌هایی است که در آن روی نمونه‌های خون، ادرار، مدفوع، خلط، زخم و امثال اینها بررسی و آزمایش انجام می‌شود.

بخش‌های آزمایشگاه تشخیص طبی شامل بخش‌های تخصصی مختلفی می‌باشد و افرادی که در این بخش‌ها کار می‌کنند دارای مدرک علوم آزمایشگاهی یا میکروبیولوژی هستند.

بخش‌های مختلف یک آزمایشگاه پزشکی تشخیص طبی عبارتند از: 

بخش هماتولوژی :

در این بخش آزمایش‌های CBC، ESR، گروه خون وRH، PT، PTT، شمارش پلاکت ، شمارش رتیکولوسیت ، HT و HB، سیلان ، انعقاد انجام می‌شود. 

بخش بیوشیمی :

در این بخش آزمایش‌های قند ، اوره ، کراتینین ، کلسترول ، تری گلیسیرید ، اسید اوریک ، بیلی روبین  DوT ،کلسیم ، فسفر، پروتئین ، آلبومین ، یونوگرام ،SGOT، SGPT،  AIP،  LDH و گازومتری انجام می‌شود. 

بخش بانک خون :

در این بخش آزمایش‌های تعیین گروه وRH  بیمار و کیسه خون ، کراسماچ ، کومبس مستقیم ، کومبس غیرمستقیم انجام می‌شود.

میکروب شناسی :

در این بخش آزمایش‌های کشت و بررسی مستقیم خون ، کشت و بررسی مستقیم ادرار ، کشت و بررسی مستقیم مدفوع ، کشت و بررسی مستقیم مایعات بدن ، کشت و بررسی مستقیم زخم‌ها ، بررسی مستقیم BK انجام می‌شود.

ایمونولوژی :

در این بخش عملکرد سیستم ایمنی بدن بررسی می‌گردد.

سرولوژی :

در این بخش آزمایش‌های CRP و RF و BHCG انجام می‌شود.

آزمایش‌های متفرقه :

این آزمایش‌ها شامل آزمایش کامل ادرار، آزمایش مدفوع ، جستجوی خون در مدفوع ، ( تست گایاک) ، توبرکولین تست ، بررسی ضایعات از نظر قارچ ، بررسی ضایعات از نظر لیشمن می‌باشد.

آزمایشگاه پاتولوژی: 

کلمه پاتولوژی از دو بخش پاتو Patho و لوژی logy تشکیل شده و به معنای آسیب شناسی میباشد. به متخصصانی که در این آزمایشگاه کار می کنند پاتولوژیست می‌گویند.

در آزمایشگاه پاتولوژی هریک از مایعات یا بافت‌های بدن می‌توانند از نظر میکروسکوپی مورد بررسی قرار بگیرند.

یعنی از نظر اختلالات ژنتیکی و تغییرات ژنتیکی مورد بررسی قرار بگیرند و علل ایجاد آنها مورد بررسی قرار می‌گیرد .

علم پاتولوژی خود شامل بخش‌های گوناگون از جمله علت شناسی، ریخت شناسی، مکانیسم ایجاد و اهمیت آن از نظر بالینی می‌باشد.

در آزمایشگاه پاتولوژی پس از نمونه‌گیری و آب‌گیری و فیکس شدن نمونه روی لام، زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرد. پاتولوژی بیشتر در تشخیص سرطان کاربرد دارد.

 آزمایشگاه ژنتیک: 

در آزمایشگاه ژنتیک با استفاده از روش‌های مولکولی مثل PCR و انواع آن و کاریوتایپ به بررسی، تشخیص یا میزان احتمال بیماری ژنتیکی در نسل آینده خانواده می‌پردازند.

این روش‌ها، روش‌هایی بسیار دقیق و در عین حال گران قیمت می‌باشند. در کنار این آزمایشات به طور معمول مشاوره ژنتیک به خصوص در موارد قبل از بارداری نیز انجام می‌شود.

آزمایشگاه پاتوبیولوژی: 

برخی آزمایشگاه‌ها که پیشرفته بوده و از نظر فضای آزمایشگاه و دستگاه‌ها گسترده‌تر هستند، آزمایشات تشخیص طبی و پاتولوژی را باهم انجام می‌ذهند که به آنها آزمایشگاه پاتوبیولوژی گفته می‌شود.

مسلماً در هر قسمت این آزمایشگاه‌ها افراد متخصص مربوط به آن بخش مشغول به فعالیت هستند.

آزمایشگاه پاتوبیولوژی توانا نیز جزء آزمایشگاه‌های پاتوبیولوژی بسیار پیشرفته در تهران منطقه سعادت آباد است و سعی بر این دارد تا هرچه بیشتر به پاسخ‌دهی سریع و تشخیص دقیق آزمایشات شهروندان بپردازد.